Verhalen tussen bikepacktrips en fietsvakanties
Donderdagmiddag, het is zo ver. Na weken geduld en dromen staat mijn nieuwe fiets klaar om opgehaald te worden. Helaas moet er ook gewerkt worden dus nog een halve dag geduld. Wel vast met de Koga op pad. Het zijn ook meteen de laatste kilometers van de trouwe metgezel waarmee ik zoveel kilometers op pad ben geweest. Het mooie vooruitzicht maakt dat ik daar echt niet emotioneel over word.
Lees verder “Dag Koga – Hallo Santos!”
Fietsen door Europa heeft lang stilgelegen. Of je het nu hebt over de website of het fietsen zelf maakt niet uit. Laten we het er maar op houden dat ik wat anders aan mijn hoofd had. Maar de kriebels zijn weer terug hoor. Net nu door de corona-crisis iedereen aan huis gebonden zit en het niet duidelijk is wanneer we weer met de fiets op pad kunnen heb ik de knoop doorgehakt om met de Santos dealer te gaan kijken hoe mijn nieuwe fiets er uit moet komen te zien.
Lees verder “Back in business”
Morgen stap ik in IJmuiden aan boord van de Princess Seaways voor de reis naar Newcastle. De laatste adjustmets aan de fiets zijn gemaakt en uiteraard heb ik zowel fysiek als online nog een rondje gemaakt bij de Bever. De tassen zijn ingepakt en de laatste apparaten hangen aan de stroom. Het huis is aan kant, de koelkast zo goed als leeg en ik ben klaar voor de reis.
Lees verder “Het vertrek is in zicht”
‘You can walk aboard!’ De man met de walkietalkie en de fel-oranje jas wijst naar het gat in de boeg van de Princess Seaways. Ik loop met de fiets aan de hand via het schip op. Na wat geharrewar mag ik deze vastzetten tegen de scheepswand en loop ik met de spullen voor de nacht naar boven. Gisteravond heb ik er nog voor gezorgd dat alles wat ik aan boord nodig heb in dezelfde tas zit. De andere tassen blijven aan de fiets hangen. Een mengelmoes van hoop en vertrouwen dat het wel goed zal komen. Het voorkomt in ieder geval veel slepen.
Lees verder “Met de ferry naar Hadrian’s Way”
Na een goede nacht slaap en een ontbijt waar je een weeshuis mee zou kunnen voeden, zit ik weer op de fiets. Stap een is Enniskillen, een kilometer of 50 van Omagh af. De route voert weer door boerenland. Niet onaardig maar wel een beetje meer van hetzelfde. De dag begint droog en de B&B-eigenaren geven mij een prachtig en zonnig weerbericht mee maar voegen de disclamer ‘be aware, it might be totaly wrong’ er meteen aan toe. En zo geschiedde. Ideaal tenue voor de dag is regenjas en korte broek. Dan blijf je van boven lekker droog en de benen die trap je wel warm.
Lees verder “Eindelijk in Éire”
Op de fiets telt iedere kilo. Sterker nog, je moet ze altijd allemaal meeslepen. Ook bergop. Dus toen mijn vertrouwde tentje langzaam wat kuren (en scheuren) begon te vertonen, ben ik op zoek gegaan naar een jonger en slanker exemplaar.
Lees verder “Een nieuwe fietsvakantie tent”
Bij toeval werd ik in 2017 gevraagd om over mijn reis naar Rome te vertellen. Bij de Vereniging Pelgrimswegen naar Rome werden mijn tegenwerpingen dat ik mijzelf nou niet perse zag als echte pelgrim, resoluut van de hand gewezen en zo vond ik mijzelf terug in het Pelgrimspaviljoen op de Fiets- en Wandelbeurs. Ik speelde toen al met de gedachte om de vakantiefiets
Lees verder “Fiets- en Wandelbeurs deel 1”
Vorig jaar reed ik de St. Jacobs-fietsroute van Haarlem naar Santiago de Compostela. Onderweg op de Camino heb ik een keur aan pelgrims gezien. Ze zijn grofweg op te delen in wandelaars, mountainbikers en fietsreizigers. In deze blogpost leg ik uit hoe ik de verschillen tussen deze groepen beleefde en waarom de fietsreiziger toch geen echte Camino-ganger is.
Helemaal alleen op fietsvakantie? Ja helemaal alleen op fietsvakantie. Of dat niet saai is? Nee, natuurlijk niet. Er zijn namelijk een heleboel argumenten te bedenken waarom je juist alleen op de fiets zou moeten stappen. Eigenlijk is het feit dat je er zo vaak vragen over krijgt het grootste nadeel. In deze post zomaar vijf van die vragen. En mijn persoonlijke antwoorden daarop.
Lees verder “In je eentje fietsen saai? 5 vragen aan de solo-fietser”
De een zijn dood, de ander zijn – water. Over de Franse doden niets dan goeds. Ik ben blij dat ze niet onsterfelijk zijn want daardoor kon ik ze vandaag regelmatig storen om mijn kokende motor tot bedaren te brengen. De credits komen de Belgen van dag 3 toe. Zij wezen mij op dit logische feit. Lees verder “Dag 7: Chartres – Vendôme (102 km)”