Fietsverhalen en meer
Nu zowel de gewone klok als de avondklok een uur vooruit gaan, het vooral van achter glas steeds behaaglijker wordt en corona voorlopig nog wel even roet in het eten blijft gooien als het gaat om langere reizen, ben ik wel weer toe aan een verzetje. De jaarlijkse traditie om met de Paasdagen te gaan mountainbiken in de Ardennen slaan we nog een keer over. Het is dus de hoogste tijd om het rondje Nederland uit de kast te halen.
“Inpakken en wegwezen” verder lezen
Op Witte Donderdag aan het einde van de ochtend met de trein naar het zuiden. Noodzakelijk kan je het niet noemen, met de fiets in de trein om in Weert de Ronde van Nederland op te pakken. Desgevraagd geeft de Maastrichtse conducteur mij groot gelijk. Na ‘Een mens moet er toch af en toe toch ook even uit? Beter zo dan massaal naar Amsterdam om in een park te hangen’ blijft hij, om een praatje verlegen, hangen totdat de trein vanuit Utrecht bijna op Eindhoven staat en hij met de omroep ‘beste reizigers…’ begint.
“Vanuit Noord-Limburg dwars door Brabant” verder lezen
Als ik de Brabantse Wal afrij en voorbij Woensdrecht de provinciegrens oversteek, draaien de windmolens alsof het een lieve lust is. Zeeland, de provincie waar de helft van mijn roots liggen, voelt op de een of andere manier altijd een beetje als thuiskomen. En het voelt niet alleen vertrouwd, het ruikt ook zo. Ik weet niet precies wat het is, maar de geur in Zuid-Beveland brengt mij terug naar de talloze logeerpartijen bij mijn opa en oma op Kapelle. Terug naar de kas, de boôherd en de tuun.
“Verwaaien op de Zeeuwse eilanden” verder lezen
Ooit Paasontbijt gehad in een buscamper? Ik niet. Tot nu dan. Klokslag acht kan ik gewoon aanschuiven en opwarmen nadat ik de tent en haar inhoud weer in de tassen en aan de fiets heb gekregen. Mijn begrip voor wielerreizen met volgauto en catering stijgt met de minuut. Beter verzorgd kan een dag op de fiets niet beginnen. Nou ja, een graad of vijftien warmer en een portie meewind zou het geheel natuurlijk echt compleet maken, maar helaas zit dat niet bij de prijs in.
“Door Zuid-Holland over de Kustroute” verder lezen
Vijf tassen aan de fiets en ik rol weer. Al was mijn eerste reisdoel de fietsenmaker op twee kilometer van mijn huis en maakte de wildgebarende conducteur mijn duidelijk dat er geen plek meer was in zijn trein. Uiteindelijk stond ik rond een uur of 11 in Arnhem, het startpunt van de ronde van Nederland. Klaar voor een mini-fietsavontuur in eigen land.
“Van Arnhem naar Afferden (78 km)” verder lezen
Kamperen in maart heeft een nadeel. K-o-u-d! Dankzij een goeie slaapzak heb ik er ‘s nachts geen last van, maar bij het opstaan wees de thermometer 3 graden aan. Ik wist dus niet hoe snel ik mijn klamme boeltje op de fiets moest binden, mijzelf incluis. Op naar de eerste pont van de dag, die mij naar het Maasheggenlandschap voer. Deze, soms eeuwenoude, heggen, hadden als doel het wassende water te remmen bij overstromingen, zodat het vruchtbare slib sneller neer zou slaan.
“Van Afferden naar Grathem (113 km)” verder lezen
In mijn tentje, warm en comfortabel in het dons luisterde ik vanmorgen naar de vogels en de regen, die afwisselend het hoogte woord probeerden te voeren. Met een blik op de buienradar en de weersverwachting, bedacht ik dat het voor het mooie wel mooi geweest was zo.
“Van Grathem naar (Neder)weert (30 km)” verder lezen