Toen ik bij camping Tiber in mijn remmen kneep besefte ik nog niet helemaal dat dit de laatste fietsdag was. Nou ja, eigenlijk de een na laatste want aanstaande donderdag moet ik nog wel op stazione Roma Termini uit zien te komen omdat daar de trein naar Zwolle vertrekt. Dat is dan ook het officiële eindpunt van de route. De foto op de fiets op het eindpunt maak ik dan ook pas die dag. Verder zit ik nog te twijfelen of Piazzo San Pietro danwel het oude Forum Romanum in aanmerking komen als hét bewijs dat ik in Rome aangekomen ben. Als minder gelovige neig ik toch naar de oude Romeinen. Daar kon je als Galliër tenminste nog een lolletje mee beleven (HEUH!). Maar simpel gezegd zit de tocht er na een slordige 2400 km op. En ook een paar uur later besef ik het nog steeds niet helemaal. Ik ben er. Bijna.
Noord-Zuidlijn
Over de fietstocht weinig bijzonderheden. Vanaf Lago di Bracciano ben ik met een kleine omweg om de heftigste beklimmingen te omzeilen terug naar de route gereden. Hierbij kwam ik door een stuk dat me erg aan het voormalige Joegoslavië deed denken. Warm, dor, heuvels en beroerde wegen. Ook lag er overal vuilnis en waren veel auto’s, huizen en bedrijven in een bedenkelijke staat. Armoede of in ieder geval armoedig. Dit bleef zo tot de camping. Zou hier dan de beroemde grens tussen het noorden en het zuiden van Italië liggen? Rijk en arm? Hard werkend en lui? Stipt(er) en nonchalant? Als Vlamingen en als Walen? Althans, zo gaan de verhalen die ik over de verschillen heb gehoord. Het geeft meteen een heel andere sfeer, niet in positieve zin.
En dan de stad
Vandaag ben ik niet meer de stad ingegaan. Te warm. Lekker aan het zwembad liggen was een te verleidelijk alternatief. De camping is weer een echte stadsbezoekers camping. Groot opgezet, bungalows, velden voor kampeerders, een bus naar het station enzovoorts. Morgen wil ik vroeg naar de stad om gewoon wat rond te kijken en uit te zoeken wat ik allemaal wil zien. De andere dagen ga ik gericht op pad. Ik kan dan ook meteen beleven of het te doen is om hele dagen in de stad te zijn of dat je in de middag echt terug moet naar die handdoek aan de waterkant. Sowieso neem ik denk ik een OV kaart om het lopen een beetje binnen de perken te houden. Dat scheelt hopelijk al zweten. Gelukkig heb ik drie dagen en nog de donderdag als vertrekdag, waarbij ik met fiets en al de stad in ga. Tijd genoeg dus. Ook in het geval dat halve dagen het prettigst blijkt te zijn.
A presto e saluti a tutti!