Categorie: Fietsen naar Praag

De kop is er af! De vakantie begint met een mondkapje op in de trein. Last-minute toch bedacht dat ik de hele route wil rijden en die begint nu eenmaal in Milligen. Vanaf station Arnhem volg ik de LF3 een stuk. De schipper van het veer bij Huissen had niet terug van een tientje maar met de belofte dat ik de volgende keer dubbel betaal mag ik toch over. Terwijl der Rhein al bij Lobith de Rijn wordt, moet de fietser stroomopwaarts wachten tot voorbij Spijk voor hij zichzelf Fahrradfahrer mag noemen. Voor ik het weet zit ik goed en wel op de route en bestel ik mijn eerste Tasse Kaffee in Emmerich.

Zakje openscheuren, kokend water erin, goed roeren, dichtdoen en acht minuten wachten… Pasta Bolognese! Niet bepaald een culinair hoogstandje vanavond. Internet zegt dat de camping een Biergarten heeft met kleine kaart. Wat internet vergeet te zeggen is dat de openingstijden niet bepaald ruim zijn. Dus toen ik met gezonde trek tegen een uur of zes die kant op liep, bleek dat ik alleen tijd had voor een biertje – wel meteen afrekenen.

Haar Nederlands klink als dat van een onzer landgenoten die er onterecht heilig van overtuigd is de Duitse taal machtig te zijn. Maar ik mag sofort mijn tzent aufsetten, doeshen en daarna vorbei kommen. De pot schaft gekookte aardappels met goulash dus Karin, een stevige Duitse dame, gaat er gemakshalve vanuit dat ik niet zelf ga prutsen met een brandertje. Ik moet tenslotte goed eten. Coronamassnahmen daar doet ze trouwens niet aan.

De camping ligt op een eiland in de Fulda en heeft een groot kampeerveld. Oordoppen plaatsen is aangeraden want de brug die over de camping loopt, draagt de doorgaande weg de stad in. Maar dat heb ik er wel voor over want het Radsbrauhaus midden in het centrum van Hann. Münden, ligt op vijf minuten wandelen. Het plan om nog dertig kilometer verder te rijden en morgen wat korter te fietsen, sneuvelt bij het beseffen van zoveel goeds.

Als Google je vertelt dat je om Bremsbeläge moet vragen, heb je of een vreemde taaltik, of je bent iets heel belangrijks vergeten. Zonder de eerste optie meteen keihard uit te sluiten ga ik voor optie twee. Meenemen is niet in mij opgekomen omdat ik de fiets nog maar net heb. Daar ga ik er aan voorbij dat de Santos er ondertussen ook al 2100 kilometer op heeft zitten, waaronder een weekje bikepacken onder barre omstandigheden.

Als een van de twee nicht-autargische Gruppen heb ik een eigen badkamer tot mijn beschikking aldus de beheerder. Met twee van dit soort hokjes kan het nooit erg druk worden op de Camping an der Werra in Wasungen. Nou ja, camping, het is een open stuk terrein waar de visvereniging huist en waar je aan kunt leggen met je kano. De buurtbewoners gebruiken het als een soort stadspark en dat geeft het wel een bijzondere gezelligheid.

Gisteren waren er ook al een paar tegenliggers die de zuidelijke groet gebruikten als antwoord op mijn ‘hallo’ of ‘moin’. Vandaag pas ik deze dan ook maar toe. Je wilt tenslotte niet uit de toon vallen op het fietspad. Tussen Hildburghausen en Coburg ben ik definitief aangekomen in de deelstaat Bayern en dat is op de camping van Lichtenfels goed te merken. De zomer-editie van het Oktoberfest?

Dat ik met mijn Freedom Ride 2019-truitje vandaag dezelfde geel-zwarte shirt-sponsor heb als Wout van Aert, is meteen het enige vergelijk. Of toch niet. De meet ligt voor ons beide op een pleintje. Mijn Piazza del Campo heet echter Kirchenring. Het plan was om nog een dorpje verder te rijden en daar te kamperen, maar halverwege de koude Radler vraag ik om de de rekening en een Einzelzimmer.