Met de ferry naar Hadrian’s Way

Aan boord!

‘You can walk aboard!’ De man met de walkietalkie en de fel-oranje jas wijst naar het gat in de boeg van de Princess Seaways. Ik loop met de fiets aan de hand via het schip op. Na wat geharrewar mag ik deze vastzetten tegen de scheepswand en loop ik met de spullen voor de nacht naar boven. Gisteravond heb ik er nog voor gezorgd dat alles wat ik aan boord nodig heb in dezelfde tas zit. De andere tassen blijven aan de fiets hangen. Een mengelmoes van hoop en vertrouwen dat het wel goed zal komen. Het voorkomt in ieder geval veel slepen.

Zeevast (zelf gelasht).

De ferry wacht op niemand

Om half zes plonzen de trossen in het water en begeleid met een krachtige stoot van de scheepshoorn komen we in beweging. Terwijl het schip van de kade loskomt kijk ik naar beneden. Een stel vakantiefietsers komt gehaast aanrijden. Te laat. Vanaf mijn hoge plek aan de reling zie ik de teleurstelling in hun gebaren en houding. Achtervolgd door meeuwen zetten wij koers naar Newcastle.

IJmuiden, tot ziens!

Witte strepen

Terwijl ik mij tegoed doe aan het dinerbuffet verdwijnt IJmuiden achter de horizon. Al snel varen wij op open zee. Na het eten sta ik met een kop koffie op een achterdek. Ondanks dat het schip vol lijkt is het hier stil. Gebiologeerd kijk ik naar de witte strepen in het water, die van achter het schip tot aan de einder lopen. Voor een landrot als ik is dit een bijzonder schouwspel. 

Witte strepen tot de einder

Een bond gezelschap

Aan boord van de Princess Seaways is van alles te doen. Naast restaurants zijn er onder andere diverse bars, een tax free shop, bioscoopzalen en een casino. Liefhebbers van mensenkijken kunnen hun lol op. Van Duitse Harley-rijders tot Belgische buitensporters, van Poolse truckers tot Franse scholieren. Sommigen zitten luxe te dineren en anderen drinken hun meegebrachte bierblikken buiten op het dek. Fietsers heb ik nauwelijks gezien. Eentje eigenlijk. We gingen samen aan boord, maar zonder zijn fiets is hij mij tussen de rest van de passagiers niet meer opgevallen.

Ik trek mij terug in mijn hut een lees wat. Heerlijk om langzaam van het jachtige leven in de relaxte vakantiemodus te komen. De telefoon ligt er werkeloos bij. Vodafone meldt mij in een SMS-bericht de tarieven van het maritieme netwerk en ik weet niet hoe snel ik op flight mode over moest gaan. Het monotone gedreun van de scheepsmotoren en de zachte deining werken prettig slaapverwekkend. Terwijl de laatste streepjes schemerlicht door een kier tussen de gordijnen mijn hut binnenvallen, val ik in slaap.

Best of both worlds

Gezien de verwachte drukte sta ik op tijd op om te ontbijten. Omdat zo’n overtocht toch een soort transitie is kies ik ervoor twee keer te lopen. Eerst fruit en yoghurt en daarna een full English breakfast. Nou ja, wel bonen, worst en ei met spek maar nog even geen black pudding. Met een kop koffie aan dek zie ik langzaam de Engelse kust opdoemen.

Land in zicht!

Aan land

Voor ik er erg in heb varen we al tussen de pieren door de Tyne op en liggen we binnen de kortste keren vast. ‘Mijn’ dek is het eerste aan de beurt. Samen met de vrachtwagen- en buschauffeurs zoek ik mijn weg. Even gedesoriënteerd want het schip ligt andersom – nou ja, we mogen er aan de andere kant uitrijden. Wel zo makkelijk. Een fiets is snel gekeerd maar al die toeristen met caravans in z’n achteruit is geen goed plan.

Tussen de pieren de River Tyne op

Eenmaal van de ramp af staat een legertje havenmedewerkers mij (en alle anderen) op te wachten. Zodra ik ook maar enigszins de indruk wek van hun lijn af te wijken krijg ik vriendelijk de juiste aanwijzingen. Immigration is een formaliteit en voor ik er erg in heb volg ik de bordjes naar route 72, Hadrian’s Way.

Hadrians Way

Fietsen langs de Tyne

Met enige creativiteit leidt de route mij door het havengebied naar Newcastle zelf. Bij The Cycle Hub, een koffiebar, lunchroom, fietsverhuur met terras, kon ik met een scone en een cappuccino genieten van  het uitzicht over de Tyne. Ik ben onderweg en omdat ik geen zin heb om meteen een stad te bezoeken, besluit ik dat Newcastle een andere keer aan de beurt is. Ik ga fietsen.

Newcastle upon Tyne

Steeds de Tyne volgend, vooral door aangelegde parken, rijd ik al snel de stad uit. Het linksrijden zit er nog niet helemaal in. Op de gewone wegen, waar ook auto’s rijden, gaat het prima. Daar kan je niet echt anders. Maar op een gravelpad langs het water is het een ander verhaal. Zeker met tegenliggers. Gaandeweg de dag gaat het steeds beter en na een paar uur denk ik er niet meer bij na. Hopelijk lukt dat ook in een ‘noodsituatie’. Voorlopig daal ik nog maar even voorzichtig af.

De Tyne stroomopwaarts

Het is zo’n typische eerste dag in het zadel. Ik vergeet te lunchen. Dus als ik op een gegeven moment de Tyne verlaat en door het glooiend landschap rijd, moeten mijn meegebrachte repen er aan geloven. De brandstof was wel even nodig. Het klimmen valt mij niet echt zwaar maar toch. Dat doet mij er aan denken hoe opbouwend het eigenlijk is als je in Nederland start.

Stenen stapelen

Nu fiets ik echt door het gebied waar keizer Hadrianus zijn muur liet bouwen. Zo typisch Brits dat ik ieder moment verwacht bijna van de sokken gereden te worden door Inspector Morse terwijl die in zijn klassieke Jaguar om de hoek komt scheuren. Je kunt namelijk geen kant op. Niet alleen de keizer hield hier van muurtjes trouwens. De rest vindt het ook heerlijk om overal stenen te stapelen. En eerlijk is eerlijk, het ziet er geweldig uit.

Andermans wall

Na 80 kilometer vind ik het wel welletjes en eindig ik de dag in stijl. Op Hadrian’s Wall Camping & Caravan Site in Melkridge, Northumberland. Het ligt echt midden tussen de geschiedenis van Hadrian’s Wall (die ik nog niet gezien heb trouwens). Als het goed is gaan wij elkaar morgen ontmoeten. Het is een eenvoudige camping en met lichte teleurstelling vind ik in de koelkast bij de receptie alleen maar frisdrank. Na een warme dag in het zadel (jazeker, prachtig weer hier in Engeland hoor), had ik wel trek in een koud biertje. Helaas. Maar met een koude Fanta, een boek en het zonnetje is het goed toeven. De fietskleren zijn weer fris, de pasta smaakt verrukkelijk en morgen wacht mij weer een Engels ontbijt want ik ben nog geen supermarkt tegengekomen.

Slaapplek voor de nacht en multifunctionele fiets

Slán agus beannachtaí do gach duine!

4 antwoorden op “Met de ferry naar Hadrian’s Way”

  1. Ha Erik, ik ga je volgen op je avonturen. De kop is er af. Ik moest wel even lachen om je cappuccino. Toen ik ruim dertig jaar geleden voor het eerst in de UK kwam viel er weinig van de koffie te genieten. Grote koppen met slappe hap. Maar ook daar zijn ze met hun tijd meegegaan.
    Fijne vakantie! Grt. Peter

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d