Terwijl Europa langzaam wakker wordt uit de boze droom die Corona heet, stap ik op de fiets naar het buitenland. Dan maar met mondkapjes en handgel. De bikepack-trip door Nederland was te kort en te intensief om geestelijk uit te rusten en ik mot er echt nog even tussenuit voordat in het najaar de mallemolen weer dol draait of wij door de tweede golf aan huis gebonden zijn. Uitganspunten: tussen de 1000 en en 1200 kilometer en een kleine twee weken de tijd. Om basale redenen viel de Jutlandroute naar Denemarken af en heb ik gekozen voor Praag.
Vooruitzichten
De ongeveer 1100 kilometer lengte die goed overeenkomt met de beschikbare tijd, de glooiende route of de ruime overnachtingsmogelijkheden, geven niet de doorslag. Ook niet de bereikbaarheid met het openbaar vervoer. Ik speelde namelijk al een tijdje me de gedachte om naar Denemarken te fietsen en tot voor kort was dat ook de reis die ik aan het uitwerken was. Totdat ik, vlak voor het boeken van de treinreis terug uit Aarhus, toch nog even op de weersverwachting voor de komende 14 dagen kijk en een vergelijking maak tussen Denemarken en centraal Europa. Ik ben om.
Flexibiliteit
Achter Praag als bestemming in plaats van Jutland zit dus geen diepere betekenis. Wat wel meespeelt zijn de regels die momenteel gelden in Denemarken. Bij binnenkomst moet je met reserveringen kunnen aantonen dat je minimaal zes dagen in het land blijft of dat je op doorreis bent. Het fijne van fietsen is de mate van vrijheid om onderweg je plan aan te passen. Dat kan dan niet. Ook in Duitsland en Tsjechië gelden strenge regels, maar er is geen reserveringverplichting. Dus Praag. De stad waar ik als 19-jarige voor het eerst en voor het laatst geweest ben.
Terug met de trein
Het idee om de terugweg met de trein te doen stuit al snel op problemen bij de Deutsche Bahn. Ik wil natuurlijk met de fiets reizen en ondanks dat dit gewoon is toegestaan loop ik in het boekingprogramma steeds vast op het moment dat ik alles heb ingevuld. De Treinreiswinkel geeft op de site dat zij geen fietstickets meer boeken dus bel ik NS-International*. Daar word ik vriendelijk geholpen en na flink wat geworstel aan de andere kant van de lijn, heb ik mijn tickets in de mail.
Inpakken, herpakken, doorpakken
In de logeerkamer ligt al een stapel spullen. Het wikken en wegen is begonnen. Tent, slaapzak, matje, kookgerei, kleren, electronica, noem maar op. Ik ga kamperen en wil in voorkomend geval een potje kunnen koken. Iets eenvoudigs hoor. Kijkend naar de route zijn er ook voldoende mogelijkheden om ’s middags of ’s avonds een stevige maaltijd te krijgen. De komende dagen zal ik tussendoor de fiets in orde maken. De nieuwe zijtassen zijn binnen, net als een zwaar maar goedgekeurd slot zodat ik mijn fiets af en toe ergens achter durf te laten. Spatborden zijn onderweg.
Twijfelen
Al het schoeisel staat op de twijfel-lijst. In deze set-up voelt het wat overdreven om fietsschoenen, gewone schoenen en flip-flops mee te slepen, al past het wel. Misschien draai ik er nog wel flat pedals op en neem ik alleen lichte wandelschoenen mee en slippers. Of ik mijn stoeltje mee wil nemen met ik ook nog even bedenken. Met kamperen is het heel prettig om niet op de grond te hoeven zitten…
Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!
Dit bericht bevat affiliate links
Wacht weer in spanning de komende weken op je stukjes proza
Tsjechië is per 1 juli corona-maatregelen-vrij. Dat werd in Praag groots gevierd. Hopelijk blijft dat zo. Veel mooie kilometers
( dat ging te snel) en genieten van de mooie route!