Dat onze Jacob werkelijk in de kathedraal van Santiago de Compostela in de zilveren schrijn ligt, wordt algemeen als een fabel beschouwd maar hem wordt wel een grote rol toebedeeld bij het verjagen van de boze Moren uit Spanje. Daar is hij mooi maar patroonheilige van Spanje mee geworden. En daarmee Santiago de Compostela samen met Rome en Jeruzalem, een van de belangrijkste Christelijke bedevaartsbestemmingen.
Bedevaartbestemming
Op bedevaart naar het graf van Jacob, de apostel Sint Jacobus (San Tiago). Een maandenlange tocht vol gevaar. Gedreven door devotie of gewoon nieuwsgierigheid naar wat er achter de volgende heuvel ligt, volbrengen miljoenen pelgrims deze barre tocht sinds eeuwen. Niet te vergelijken met de huidige pelgrims.
Of toch wel? In ieder geval waren zij onze letterlijke voorlopers en hebben ze de wegen uitgesleten waarover nog steeds duizenden mensen geinspireerd zelf op pad gaan. Voorlopers, want ze liepen vooral. Het fietsen is iets van de laatste jaren, als je het bekijkt vanuit de eeuwigheid.
Fietsreis-blogger
Zoals ik al schreef in ‘Op bedevaart’ liggen mijn drijfveren voor de fietsende pelgrimage niet in het geloof. Ik zoek mijn heil in de uitdaging en ook wel een beetje in de geschiedenis van de lange tocht. Het idee van de ontelbare voetstappen op mijn route die met iedere stap de ideeën en verlangens van hun drager dichterbij een ‘heilig’ doel brachten, geeft de reis net even dat beetje meer lading.
Daarbij zou het maar een saaie bedoening worden als ik dagelijks een rijtje feiten over kilometers, temperaturen en hoogtemeters zou publiceren. Dus ook voor de schrijvende pelgrim is de diepere betekenis van de bedevaartroute zeker een pré.
‘Heilig’ doel
Dat de keuze nu op Santiago gevallen is heeft een veel minder diepere achtergrond. Simpel gezegd heb ik Rome al op mijn palmares staan en kwam ik voor Jeruzalem een paar vakantiedagen tekort. Natuurlijk weet ik dat er in Europa nog zat andere bedevaartsoorden te bezoeken zijn maar als beginnend fietsreisblogger wil ik graag eerst wat grotere namen op mijn lijstje hebben. Daarna zijn er nog legio bestemmingen of reizen in Europa te befietsen, dus mocht iemand een goed idee hebben reageer dan vooral.
¡Hasta pronto y saludos a todos!
Mijn ervaring is dat de grote meerderheid van degenen die naar Santiago lopen (92%) of fietsen (8%) dat niet doen om een religieuze reden. Er zijn tal van andere motieven. Spanjaarden die met de mountainbike een vakantie vieren, Koreanen die een boek van een Koreaanse schrijfster hebben gelezen, mensen die zijn vastgelopen in hun relatie, studie of in hun hele leven (en nu bezinning zoeken), mensen herstellend van een burn-out, doorgewinterde langeafstand wandelaars of langeafstandfietsers (die al in Rome, Berlijn, Praag, Barcelona, etc zijn geweest) en nog tal van andere motieven. Dat maakt het gesprek met andere ‘pelgrims’ zo interessant. Zoek ze dus op. Maak contact.
Verzamel ook stempels. Om reden van herinnering (elke stempel heeft zijn verhaal). Maar vooral om reden van contact. Praat met de pastoor, kroegbaas, herbergier. Met allen die een stempel in je paspoort zetten. Ook dat kan interessante en heel mooie gesprekken opleveren. Omdat je -in tegenstelling tot andere bestemmingen- een ontzettend grote groep mensen kunt ontmoeten (vooral ná de Pyreneeën), van talloze nationaliteiten (Aziaten, Fransen, Italianen, Spanjaarden, Canadezen, Polen, Amerikanen, Brazilianen etc etc) is de tocht die je gaat ondernemen zo interessant. Opnieuw: mits je contact zoekt of (tenminste) je er voor openstelt. Geniet ervan onderweg én na afloop.