Na een dag in het zadel ben ik eindelijk op de camping. Ik zet mijn fiets naast de receptie neer, neem nog snel een slok water uit mijn bidon en loop naar binnen. Een plekje voor 1 nacht graag. O – en ik zie dat jullie hier koude blikjes hebben. Doe mij daar ook maar eentje van. Dit dagelijkse ritueel zullen vele fietsers wel herkennen. Met de instructies van de eigenaar rol ik, helm aan het stuur bungelend, naar mijn plekje. Het is altijd een verassing. En dat geeft niet, want het is tenslotte ook maar voor een nacht.
Heel veel vakantiefietsers en fietsreizigers nemen een tentje mee om in te kunnen slapen. De ene zet deze slechts op als het niet anders kan en voor de ander is de dag niet kompleet zonder. Er wordt flink gekampeerd onderweg. Sommigen gaan slechts op pad met het minimaal noodzakelijke en anderen zijn, eenmaal gesetteld, van alle gemakken voorzien. Ik schets ze beide overdreven en zal ik beschrijven hoe ik het kamperen met de fiets in de loop der jaren zelf heb beleefd.
Levensgenieter
Dikke matjes, een flinke tent en vrijwel nooit alleen maar altijd als stel op pad. Op een of meerdere brandertjes worden vanuit fijne lichtgewicht stoeltjes de heerlijkste verse kampeermaaltijden bereid. Uit de ruime voor- en achtertassen, vaak aangevuld met een extra waterdichte rol achterop, komt een keur aan spullen die het leven aangenamer maken. Als je toevallig je tentje in de buurt van deze levensgenieters neerzet dan moet je er niet raar van staan te kijken als je uitgenodigd wordt voor een kop koffie. Suiker? Melk? Wacht, ik pak het even. En een koekje? Schat, in welke tas zitten de bastognekoeken ook alweer? Natuurlijk weten ook deze fietskampeerders dat al die kilo’s de fiets niet sneller maken, maar voor hun weegt comfort nu eenmaal zwaarder. En zeg nou zelf, als je de prestatie niet het allerbelangrijkste vindt, hebben ze dan niet ook gewoon gelijk?
Grammenjager
Je blokje zeep doormidden snijden, tandenborstel afzagen en een uitgeteld uitgeknepen tube tandpasta mee? Slaat je hart een keertje over bij het zien van een nog minimalistischer klein en licht tentje? Een bivvy-bag of een zeiltje? Denk je bij de verhalen over Michael Rasmussen die de stickers van zijn fiets pulkte dat het eigenlijk best slim is? Nou, gefeliciteerd, je bent een grammenjager. Eten onderweg of misschien een koud blik bonen leeglepelen met je titanium spork. Een brandertje mee? Echt niet! Weet je wel wat dat weegt? De grammenjager neemt echt alleen maar het hoogst noodzakelijke mee. Dat gaat somt ten kosten van comfort. Maar aan de andere kant – over alles wat de grammenjager wel op de fiets meeneemt is grondig nagedacht. Het is noodzakelijk en dient ook meerdere doelen. Je donsjas is ook je kussen, de spork is lepel en vork, als je de juiste schoenen kiest kunnen ze zowel op als naast de fiets gedragen worden en ga zo maar even door.
Van vakantiefietser naar bikepacker en terug
Zelf ben ik volgens mij netjes in het midden begonnen. Vanaf mijn eerste reizen kijk ik wel of het met minder spullen kan. In dit proces van wikken en wegen heb ik al meerdere keren bij het postkantoor gestaan om de spullen die ik toch eigenlijk teveel meegenomen had terug te sturen. De laatste jaren heb steeds meer de behoefte om sneller en sportiever te reizen en met de overstap naar de Santos Cross Lite ben ik van een doorgezomerde vakantiefietsers getransformeerd in een beginnende bikepacker. Met het bikepacken kom ik er weer achter dat ik, als ik voor een langere periode op pad ga, juist weer wat meer spullen mee wil nemen dan de puristen zouden doen. Tot op zekere hoogte wil ik onderweg namelijk altijd een beetje onafhankelijk kunnen blijven.
Op pad met slechts 12 kilo bagage
Zo ben ik er nu op uitgekomen dat ik voor korte trips van enkele overnachtingen prima uit de voeten kan met de echte bikepack-setup maar dat ik voor de grote vakantie toch een bagagedrager met kleine tassen monteer om net wat meer luxe voor onderweg mee te kunnen nemen. Tijdens mijn reis naar Praag woog mijn complete bagage ongeveer 12 kilo. Als je bedenkt dat ik dan nog altijd een tent, slaapzak, matje en mijn brandertje bij mij heb, is dat volgens mij best netjes. Dat is een mooi gewicht om een berg mee over te komen maar zorgt er aan de andere kant voor dat mij op de camping ook niet al te veel ontbreekt.