Haar Nederlands klink als dat van een onzer landgenoten die er onterecht heilig van overtuigd is de Duitse taal machtig te zijn. Maar ik mag sofort mijn tzent aufsetten, doeshen en daarna vorbei kommen. De pot schaft gekookte aardappels met goulash dus Karin, een stevige Duitse dame, gaat er gemakshalve vanuit dat ik niet zelf ga prutsen met een brandertje. Ik moet tenslotte goed eten. Coronamassnahmen daar doet ze trouwens niet aan.
Camping-anekdotes
Ik schat de eigenaresse van camping Eversburg in de zeventig. Ze runt de boel alleen, met strakke hand en op geheel eigen wijze. Een camping met veel Dauergäste uit Nederland met een café en een feestzaal. Half zeven aan tafel. Samen met een Nederlands stel uit Giethoorn, die ik aan het einde van de dag heb ingehaald en twee Nederlandse heren uit Utrecht, met de caravan, die al jaren geleden voor de charmes van Karin gevallen zijn. Het eten op het overdekte terras is prima en de vele anekdotes die het draaien van een camping opleveren zijn erg vermakelijk.
Slome start
Na een heerlijk stille nacht, mede mogelijk gemaakt door de firma Alpine, pak ik mijn klamme tent in. Links is de droge tas, rechts de natte. Een tent kan ook opdrogen als je deze weer opgezet hebt. Tijdens het afbreken eet ik de bestelde broodjes op en vlak voor vertrek sluit ik voor de koffie nog even aan bij de buurvrouwen. Als later ook de Duitse Lissabon-ganger bij ons komt zitten is het bijna tien uur voor ik uitcheck en de camping afrij.
Alle pasta in Sonderangebot
Het eerste doel van de dag is de stad Paderborn. Via Schloß Neuhaus en een paar stadsparken sta ik al snel onderaan de Dom van deze stad. Een aardig centrum, dus ik kijk even rond. Bij de koffie bemerk ik dat het voor de vroege eter al lunchtijd is en omdat de ober mij verteld dat de pasta vandaag in Sonderangebot is, blijf ik zitten. Denkend aan het debacle van gisteren kan ik maar beter goed eten als ik de kans heb. Met een volle maag en de regenjas aan, want wisselvallig blijkt het credo, verlaat ik tussen de snelwegen de stad in westelijke richting om daarna naar het zuiden af te buigen.
Klimmen en dalen naar de Diemel
Na wat heen en weer bij de A33 gaat het verder langs de Altenau-Radweg. De wegen zijn smal en slingeren met het riviertje mee door het dal. Vanaf nu gaat het langzaam maar zeker omhoog. De anders zo stille Rohloff-naaf moet zelfs af en toe in de lawaaierige onderste regionen draaien. Het geeft een extra dimensie aan het klimmen. Alsof de naaf benadrukt dat ik nu echt aan het werk moet. Al snel ben ik boven en raas ik omlaag naar de Diemel.
Tiny glamping
Het laatste stukje naar Warburg gaat via de Diemelradweg. De vijftig meter boven de Diemel liggende stad passeer ik en ik rij rechtstreeks naar de camping, met als doel eerst de tent op te zetten en te laten drogen voor ik iets anders ga doen. De rest is geschiedenis. Tijdens het afrekenen van de overnachting, de maaltijd en de biertjes boek ik en passant ook maar een ontbijt voor morgen. Glamping op twee vierkante meter?
Camping Eversburg
Maskenpflicht
De corona-regels in Duitsland zijn anders dan in Nederland. Maskenpflicht is hier al helemaal ingeburgerd (behalve bij Karin) en ik moet zeggen dat het heel snel went. Overal waar je naar binnen gaat moet je je gezicht bedekken. Met een masker een sjaal of wat dan ook. De welbekende mondkapjes zie je verreweg het meest. Ook moet je vrijwel overal je gegevens invullen. Inclusief tijd van aankomst en vertrek.
Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!
Leuk om over de reis te lezen! Wij hebben een artikel geschreven over fietsen met je hond, maar zijn nog op zoek naar wat expertise. Hebben jullie nog tips? Alvast bedankt! https://www.hondenlach.nl/blog/fietsen-met-hond/