Dat ik met mijn Freedom Ride 2019-truitje vandaag dezelfde geel-zwarte shirt-sponsor heb als Wout van Aert, is meteen het enige vergelijk. Of toch niet. De meet ligt voor ons beide op een pleintje. Mijn Piazza del Campo heet echter Kirchenring. Het plan was om nog een dorpje verder te rijden en daar te kamperen, maar halverwege de koude Radler vraag ik om de de rekening en een Einzelzimmer.
Late brunch
De oordoppen filteren het meeste drankgelag wel weg en het is gelukkig wat koeler geworden. Daarom val ik toch relatief makkelijk en snel in slaap. Wakker met de eerste zonnestralen (die door de bomen tot een uur of zeven op zich lieten wachten) en een uurtje later fiets ik weg. Snel naar een gemoedelijk bakkertje voor een ontbijtje. Dat is, in tegenstelling tot voorgaande trajecten, niet zo makkelijk. Althans, als je niet teveel van de route wilt afwijken. Dus duurt het een slordige dertig kilometer (en mijn laatste repen) voor ik mijn rugzakje vul bij de plaatselijke Netto en een paar kilometer later op een bankje kan genieten van deze brunch.
Traag en niet zo gestaag
De warmte, de gedraaide wind en de kilometers eisen vandaag hun tol. Ik kom maar moeilijk vooruit en doe het daarom ook rustig aan. Podcastje op en volgens het principe dat je in ieder geval moet blijven bewegen, trap ik door. Eerst langs de Main, daarna de Weisser Main gevolgd door een oud spoortraject dat mij langzaam maar gestaag omhoog brengt het Fichtelgebergte in, naar Bischofsgrün.
Zomer in winterdorp
Eigenlijk wil ik doorrijden naar Fichtelberg om daar op de camping te kijken maar uit de zon en in de wind op het terras van Gasthof Deutscher Adler denkt een mens niet zo helder meer. Na een koude douche en een Currywurst bij de lokale Imbiss ben ik weer helemaal het heertje en flipflop ik even door het dorp. Bischofsgrün is een klein wintersportplaatsje en kuuroord. Je bent er zo doorheen. Het centrum is eigenlijk maar een straat met wat horeca en wat winkels die bij sneeuw waarschijnlijk drukker bezocht worden.
Platte rust
Tegen vijf uur schakel ik in op Sporza en onder het totaal niet onafhankelijk commentaar van Renaat en José zie ik een kleine twee uur later de renner van Jumbo-Visma als eerste het Piazza opdraaien en ga ik naar beneden om mij tegoed te doen aan de Frankische menukaart vol gerechten die eindigen op iets als -nödl. Een goede nacht slaap doet vast wonderen. Morgen flink klimmen door het Fichtelgebergte en op naar Tsjechië!
Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!