Tschüß Bayern – einde corona?

Dat er in Tsjechië anders wordt omgegaan met de corona-crisis valt mij pas echt op als ik ‘s avonds in het restaurant van de camping ga eten. Geen mondkapjes meer en personeel houdt zichtbaar geen afstand tot elkaar en de gasten. Ben ik in die korte tijd in Duitsland dan al zo gewend geraakt aan dit nieuwe abnormaal? Met een mengelmoes van ‘fijn, eindelijk weer gewoon doen’ en ‘ik hoop dat het goed gaat’ onderga ik het.

Lees verder “Tschüß Bayern – einde corona?”

Door het natte Tsjechische platteland

De vorige vooruitzichten en het zicht uit het raam van de hut komen niet overeen. Actuelere voorspellingen voorspellen niet veel goeds. Ik diep de arm- en beenstukken uit de tassen die mij daar samen met mijn knalgele regenjack doorheen moeten helpen. Over uitspraken als ‘het meeste valt naast je’ en ‘als je er de hele dag in zit valt het mee’ heb ik na vandaag een zeer ongenuanceerde mening.

Lees verder “Door het natte Tsjechische platteland”

Praag!

Geloof mij, ik heb het geprobeerd, maar de hoeveelheid brood, eieren, kaas, vleeswaren, zoetigheid en fruit die Jan mij voorschotelde kreeg ik met geen mogelijkheid op. En dan heb ik mij nog niet eens gewaagd aan de tafel met muesli en jam. Cyclopension Bertens mag je met recht een verborgen pareltje noemen. Dus als je nog eens onderweg bent richting Praag en je belandt zomaar in Strašice…

Lees verder “Praag!”

De fiets laten staan in Praag

Het fietsen zit er nu op. Wat rest is een volle dag om te voet te kijken wat de stad Praag allemaal voor mooist te bieden heeft. Volgens mijn telefoon zijn het ruim 36.000 stappen. Hele dagen door de stad lopen betekent ongemerkt veel kilometers maken. Dat is een keer wat anders dal fietsen. En over die stappen? Mijn benen zijn er heilig van overtuigd dat het er minimaal een paar duizend teveel zijn.

Lees verder “De fiets laten staan in Praag”