Losse schroeven

Foto door form PxHere

Wat begint met verontrustende berichten over stakingen in het gehele Britse treinnetwerk, eindigt met mailtjes van Great Western Railway en Greater Anglia dat ik er wel gevoegelijk van uit kan gaan geen gebruik te kunnen maken van de treinen die ik gepland en gereserveerd heb. Met de vele very sorry‘s en alternatieve reisdata of restitutie-mogelijkheden ben ik niet geholpen daar ik in een aardig strak schema van de ferry in Harwich, via downtown London, in een dagje in Penzance hoop te komen.

Lees verder “Losse schroeven”

Het vertrek is in zicht

Morgen stap ik in IJmuiden aan boord van de Princess Seaways voor de reis naar Newcastle. De laatste adjustmets aan de fiets zijn gemaakt en uiteraard heb ik zowel fysiek als online nog een rondje gemaakt bij de Bever. De tassen zijn ingepakt en de laatste apparaten hangen aan de stroom. Het huis is aan kant, de koelkast zo goed als leeg en ik ben klaar voor de reis. 

Lees verder “Het vertrek is in zicht”

Met de ferry naar Hadrian’s Way

Aan boord!

‘You can walk aboard!’ De man met de walkietalkie en de fel-oranje jas wijst naar het gat in de boeg van de Princess Seaways. Ik loop met de fiets aan de hand via het schip op. Na wat geharrewar mag ik deze vastzetten tegen de scheepswand en loop ik met de spullen voor de nacht naar boven. Gisteravond heb ik er nog voor gezorgd dat alles wat ik aan boord nodig heb in dezelfde tas zit. De andere tassen blijven aan de fiets hangen. Een mengelmoes van hoop en vertrouwen dat het wel goed zal komen. Het voorkomt in ieder geval veel slepen.

Lees verder “Met de ferry naar Hadrian’s Way”

Welsche kust, Engelse industrie en naar het Peak District

Een lange dag

Ik rij door Wales naar het grotestedengebied tussen Liverpool en Manchester. Op papier geen camping op redelijke dagafstand kunnen vinden. De eerste ligt te ver van de route en de tweede ligt gewoon te ver, dus ik heb een hotelletje geboekt halverwege. Toch nog een flinke afstand. Vooraf schattend (is wat lastig met de routes van het National Cycle Network) denk ik dat ik de 130 wel weer aan ga tikken. Daarna heb ik dan nog drie dagen voor de resterende 200 totaal Hull.

Lees verder “Welsche kust, Engelse industrie en naar het Peak District”

Kilometers spoor tot Goole

Als de porridge van het ontbijt zowat mijn oren uitkomt, snap ik ineens waar de Engelsen de term push bike vandaan hebben. Wat ben ik blij dat ik gistermiddag op tijd in de remmen geknepen heb zeg. Moet er niet aan denken dat de eerste twintig van vandaag de laatste van gisteren hadden moeten worden. De Trans Pennine Trail is alles van strak, langzaam afdalend asfalt op een voormalig spoortracé tot onmogelijke klim op  rotsachtige singletracks. En die krijg ik voorgeschoteld als ik koud van de camping ben weggereden.

Lees verder “Kilometers spoor tot Goole”