De Vogezen in

Naderende bergen merk je vaak aan de veranderende bouwstijl. Hout, daken die sneeuw kunnen hebben en natuurlijk heel veel in bloemenpracht getooide balkons. De bergen zelf kondigen zich vandaag ook al vroeg aan. De donkere contouren aan de einder verraden zodra ik het Seille-dal uitklim wat er komen gaat. Ik had dit bij de Alpen, ik had dit bij de Pyreneeën en heb het dus ook bij de Vogezen. De drang om er zo snel mogelijk te willen zijn. Doortrappen.

De bergen kondigen zich al vroeg aan

Klimcadans

Het is zaterdag en ik ben ook nog eens vroeg op pad. Alleen de boeren zij druk bezig met de graanoogst. Verder is het stil. De eerste uren rij ik weer tussen het akkerland maar als het na de late koffie in Badonviller richting de Col de la Vierge Clarisse gaat, zijn de Vogezen echt begonnen. De klimmen zijn langer maar lang niet zo fel als de afgelopen dagen. Ik kom in een lekkere cadans die ik voor mijn gevoel lang vol kan houden, ook al ga ik vaak niet harder dan tien kilometer per uur.

Blik op Moyenmoutier

Niet altijd volgens het boekje

Na Raon-l’Etape begint het echte werk. Eerst naar de zwaar bevochten col voorbij La Fontanelle en daarna de hoogste van de dag, de Col d’Hermanpaire (608 meter). Gaat de eerste klim nog door het bos, de tweede is veel opener en de uitzichten zijn prachtig. Ik had in mijn hoofd om bij La Fontanelle de camping te nemen die er volgens mijn boekje én Google zou moeten zijn maar deze maakte een verlaten indruk (wat bij nader inzien de website ook beschreef. Online onderzoek naar de overige aanbevolen campings op het traject brengt mij niet meteen in vervoering tot ik in Lesseux een blauw bordje met een tent zie staan. Linksaf.

Deze foto vat de middag samen

De Franse pot schaft

Ik besluit te kijken en bingo! Aire naturelle de camping ‘le Gros Pré‘ blijkt een schot in de roos. De eigenaars, twee fitte zestigers gok ik, runnen deze kleine camping met veel enthousiasme. Een paar plekken om te staan, een paar huisjes en alles, zoals de naam al doet vermoeden, met een wijds weide-uitzicht. Ze spreken vooral Frans maar passen het tempo aan. En warempel, dan valt er gewoon een gesprek te voeren. Ik moet eerst mijn tent maar even opzetten. Daarna kan ik wel komen afrekenen. Of ik daar een biertje bij wil? En het menu vanavond is frites, salade et deux knack, er wordt op mij gerekend.

2 antwoorden op “De Vogezen in”

  1. Erik
    Misschien een domme vraag ,Ik zie dat jij je dure fiets dikwijls zomaar tegen een boom zet soms meters verwijdert van je tent ,nooit schrik dat die s’morgens verdwenen is ? Of vertrouw jij zoveel eerlijkheid en de
    fairplay van iedereen ?

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d