Jantje lacht, Jantje huilt
En Jantje was hierin een van de weergoden. Ik citeer een Duitser die ik hoorde toen ik op de camping van een trockener Weisswein genoot: “Scheisse! Es ist ende Juli und ich trinke heisse Choco mit Sahne.” Daarmee wil ik maar zeggen dat ik niet de enige ben die het vreemd vindt. Regen en zonneschijn wisselden elkaar vandaag onvoorspelbaar af zodat je stond te smeren als je eigenlijk een regenjack moest pakken en vice versa. Maar niet getreurd, op de cruciale momenten is het tot nu toe steeds droog gebleven. Op de momenten dat de zon er is merk je dat het langzamerhand steeds warmer begint te worden. En de Wettervorhersage seht gut aus want we gaan naar de 28-30 graden toe. Kom maar op met die zomer!
Hollandse profi’s
Na een fikse bui, tussen inpakken en wegwezen in, ging de reis verder langs de Rijn. Het stuk bij de Loreley en Bacharach is erg indrukwekkend. De rivier is daar relatief smal en je ziet rotspartijen uit het water steken. Vooral de schepen die stroomopwaarts varen zie je ploeteren en worstelen om er langs te manoeuvreren. Varen op de Rijn is trouwens net zo’n typisch Nederlandse bezigheid als fietsen met veel tassen. Je ziet in beide gevallen ook wel anderen maar die pakken het meestal lang niet zo professioneel aan.
Klaar met de Rijn
Na anderhalve dag was ik vadertje Rijn wel een beetje zat. Natuurlijk zijn de uitzichten vaak prachtig maar op een gegeven moment heb je al dat moois wel gezien. Dus het kwam als een aangename afwisseling dat de route na een kilometer of 35 de binnenlanden in ging. Even niet zwaaien naar dagjesfietsers maar rustiek door het alweer glooiende akkerland waarbij in de dorpjes de ene ‘Weingut’ zijn dranken nog mooier aanprees dan de andere ‘Weingut’. Gelukkig was het afscheid niet voorgoed. Aan het einde van de dag ging het weer naar beneden, terug naar de Rijn, in Nierstein. Omdat daar geen campings zijn, met de pont naar de overkant en weer een stacaravancamping in combinatie met een recreatieplas. De kampeerders staan hier, net als bij Düren, dag 3, op het veld aan het water. Een duik als afsluiting van een fietsdag, ik kan het iedereen aanraden.
WiFi in Worms?
Morgen gaan Hera en ik ieder onze eigen weg. Zij blijft aan deze kant om de ‘oude’ Reitsma te volgen naar Heidelberg en ik ga terug naar de andere oever voor een korte fietsdag over de ‘nieuwe’ Reitsma, naar Worms. Daar hoop ik op een dagje beschaving. Uiteraard is het de bedoeling om eindelijk gericht op zoek te gaan naar internet en vijf dagen verslag ineens te plaatsen. Dat moet wel gaan lukken want omdat Worms, zoals het eruit ziet, geen camping heeft, ben ik ‘genoodzaakt’ Gasthaus of iets dergelijks te nemen. Dat wordt er dus eentje mét WiFi.
A presto e saluti a tutti!