#GBDIVIDE – dwars door Groot Brittannië op de fiets

De winter betekent plannen maken voor het fietsjaar dat voor mij ligt en snuffelend in een bookshop in Newcastle, loop ik tegen een vergeten plan aan. In dromen voor 2021 beschrijf ik de route al een keer maar corona en andere plannen gooien roet in het eten. Het wordt de Frontlijnroute en 2022 – ik had al lopend de West Highland Way bedwongen – maken ze plaats voor de Heilige St Olav en het hoge noorden. Ik stof mijn oude droom af en besluit dat 2023 het jaar wordt om de GBDIVIDE te fietsen.

Fietsvakantiewinkel webshop
Het tweede End – John O’Groats

Maar dan onverhard

GBDIVIDE verbindt Lands End met John O’Groats. De meest zuidwestelijke punt van Engeland met de meest noordoostelijke punt van Schotland. De snelste route tussen beide plaatsen is zo’n 1400 kilometer lang maar volgt veel doorgaande autowegen. De GBDIVIDE is een slordige 600 kilometer langer en neemt de avontuurlijke weg. De onverharde. Althans, het is een 50/50-mix tussen onverhard en verhard waarbij de onverharde stukken in alle verschijningsvormen tussen snel rollend gravel en te voet tegen een berg op met je fiets op je nek voor komen.

End to End

Lands End to John O’Groats, in de volksmond afgekort naar LEJOG, of als je in het noorden start, JOGLE, is voor veel Britse fietsers een begrip. Snelle jongens en meiden maken er een ultra race van, waarbij ze dag en nacht doorrijden om slechts met een paar hazenslaapjes zo snel mogelijk de finish te bereiken. Zo vormt de route van de GBDIVIDE ook het decor van de ultra GBDURO, een wedstrijd georganiseerd door The Racing Collective, vier etappes, die de rijders zo snel mogelijk en zonder externe hulp moeten zien te overleven.

The GBDIVIDE route runs the length of Britain, linking its wild places with its rich industrial past. Riders will experience a diverse range of geographies and micro cultures to give them a unique perspective of the rich history that has shaped the British Isles. Bursting with climbs and technical descents, this route will reward those with versatile ‘all-road’ setups and attitudes… expect road, gravel, singletrack, and everything in between - get a sneak peek for what's in store on bikepacking.com

En nu realistisch

Mijn plannen zijn iets minder ambitieus. Sterker nog, om in aanmerking te komen voor een eervolle vermelding dat je de GBDIVIDE hebt overleefd, moet je aan allerlei regels voldoen. Zo mag je bijvoorbeeld niet vooraf je accommodatie boeken of een stukje van de route afwijken. Dat gaat mij wat te ver. De sportieve uitdaging spreekt mij aan maar het blijft vakantie. Kijkend naar de afstanden die ik afgelopen zomer wist af te leggen, wil ik hier de lat ook niet al te laag leggen. Ik denk nu aan netto vijftien of zestien dagen. Met ca. 2000 kilometer en ongeveer 27000 hoogtemeters kom je dan op een gemiddelde van 125-133 kilometer per dag en zo’n 1700-1800 hoogtemeters. Dat klinkt met bagage als een prima uitdaging om voor te trainen.

Reality check en ‘a wee dram‘

Let’s talk logistics

‘Einde van de wereld – kent u die uitdrukking?’ zou Drs Gremdaat kunnen vragen. Dit gaat zeker op voor beide eindes van Groot Brittannië. Heen- en terugreis vormen dan ook een flinke klus. De eerste heb ik in grote lijnen al uitgedokterd. Met de nachtboot van Hoek van Holland naar Harwich en dan de trein naar Londen. Of de Eurostar vanaf Amsterdam, want die neemt vanaf deze maand misschien ook weer fietsen mee. Een ontspannen ritje van de ene kant van Londen naar de andere kant om twee stations met elkaar te verbinden kan ik dan mooi combineren met het afvinken van wat highlights. Op deze manier zou ik in een dag vanaf de voordeur, via Londen en Penzance, bij de start van mijn GBDIVIDE kunnen komen.

What goes up must come down

Terug is een ander verhaal en daar ben ik nog niet helemaal uit. Om weg te komen uit het meest noordoostelijke punt van Schotland moet je eerst naar Inverness, een kleine 200 kilometer zuidelijker. Dat kan met de trein vanuit Wick of Thurso, maar er rijden ook bussen die je met fiets en al mee kunnen nemen. Er zijn zelfs ook taxibusjes om je met je hele hebben en houden naar Inverness te brengen. Van die stad zie ik nog steeds meerdere opties. Of ik zoek en treinverbinding naar Newcastle om de ferry naar IJmuiden te nemen, of ik pak bijvoorbeeld de trein terug naar Londen zodat ik de heenweg in omgekeerde volgorde kan doen. Met de ferry of de Eurostar.

Uit en thuis

Al bij al lijkt mij dat drie weken voldoende moet zijn voor het hele plan. Het zijn genoeg dagen voor de tocht zelf en de heen- en de terugreis. Op deze manier hou ik ook een paar reservedagen over voor het geval de planning iets te overmoedig is of om her en der wat onverhoopte tegenslag op te kunnen lossen. Wie weet is een rustdagje op zijn tijd ook wel een welkome afwisseling voor mijn lichaam nadat ik het dag in dag uit heb blootgesteld aan de ontberingen die het Britse eiland te bieden heeft. En het geeft ook ruimte om wat langer stil te staan bij het behalen (even afkloppen) van de tocht.

Wie, wat, waar, wanneer… (plus midges)

Die eerste drie kan ik nu wel met droge ogen beantwoorden. (1) Ik ga (2) bikepacken van (3) Land’s End naar John O’Groats. Voor het wanneer zijn een paar argumenten doorslaggevend. Ga ik te vroeg dan krijg ik te maken met het weer waar dit eiland in het algemeen en Schotland in het bijzonder, om bekend staan. Maar ga ik te laat dan krijg ik te maken met de Schotse midges. Klimaat en agenda zijn het eens – mei of juni zou de beste maanden zijn om te gaan. Meeste kans op lekker weer en de midges zijn nog niet op volle oorlogssterkte.

…en hoe?

Aan de ene kant lijkt travel light dé methode om de snelheid erin te houden. De tent thuislaten en mijn etappes zo plannen dat er aan het einde van iedere dag een bord warm eten en een zacht bed wacht. En wat te denken van het stevige ontbijt waar je zelf niets voor hoeft te doen? Tempting is’t it? Aan de andere kant; dat is flink duurder en haalt alle flexibiliteit uit de reis. Een gewilde route in een gewilde maand dus de bonnefooi is niet zo vanzelfsprekend. De mogelijkheid om met iets meer bepakking (al dan niet wild) te kamperen en daarnaast altijd nog te kunnen kiezen om een nachtje in een hotel, hostel of jeugdherberg te slapen, is minstens net zo aanlokkelijk.

Yes! Voorpret

Er ligt een schets van een plan op tafel en net als andere jaren gaat het nu om de details. Dat betekent ook dat de voorpret weer kan beginnen. De voorpret van het regelen, zorgen dat ik er klaar voor ben, zorgen dat mijn fiets dat ook is en dat mijn materiaal klopt, maar vooral uitkijken naar een mooi avontuur dat in het verschiet ligt. En o ja, even vrij vragen.

Tips, adviezen en vragen

Tips voor de heen- en terugreis, adviezen voor onderweg, maar vragen zeker ook, ze zijn van harte welkom. Ik ben erg benieuwd en hoor of beantwoord ze graag. Dus kom maar door - onder dit bericht of via de contactpagina.

Dit bericht bevat affiliate links

3 antwoorden op “#GBDIVIDE – dwars door Groot Brittannië op de fiets”

  1. Leuk dat je weer wat in het vooruitzicht hebt (en de lezers ook :-)). Ik ben nog wel benieuwd waarom je kiest om in het zuiden te starten? Succes iig met alle voorbereidingen en trainingen!

    1. Thanks! Twee reden voor een start in het zuiden: het is de klassieke route en ‘winds are principally from the west to south-west’ aldus de Britse weermannen.

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d