Verhalen, tips en reisverslagen
Langzaam begint een soort van zenuwen zich meester van mij te maken. Het woord zenuwen dekt de lading niet helemaal. Het gevoel dat erbij hoort ligt ergens tussen spanning, onrust en erg veel zin. Na het weekend wijst mijn voorwiel naar het zuiden. Rome, ik kom eraan. De lijst met dingen die nog gekocht, geregeld en gedaan moeten slinkt zienderogen. “Laatste loodjes, eerste zenuwen” verder lezen
Vandaag is mijn laatste dag thuis. En de laatste dag waarop ik het Nederlandse ‘zomerweer’ aan mij voorbij kan laten trekken zonder er verplicht in te moeten staan. Al geniet ik nu van een waterig zonnetje in de studeerkamer, de weersverwachtingen laten niet het allerbeste zien. Vrij vertaald is een neerslagkans van 85% een garantie op een nat pak. “Pronti a partire…” verder lezen
Na het Hertog Jan debacle van gisteren is het een groot genieten, zo’n halve liter Haeffenweizen. En het terras aan het water, op steenworp afstand van waar de tent staat maakt het plaatje compleet. Stacaravans, smerig sanitair en aardige mensen. Zo stond de camping in Echtz, een paar kilometer buiten Düren, omschreven. Op het sanitair na “Dag 3: Roermond – Echtz” verder lezen
Als het je voor de wind gaat dan voelt dat goed en als het alsmaar bergaf met je gaat heeft dat ook zo zijn voordelen. Inspanning wordt ontspanning en afstanden klein. Vandaag ging het voor de wind over de Zülpicher Börde en bergaf door de Ville. Een mooie combinatie dus. Tussendoor nog even snel de benen getest op een paar kleine heuveltjes “Dag 4: Echtz – Remagen” verder lezen
En Jantje was hierin een van de weergoden. Ik citeer een Duitser die ik hoorde toen ik op de camping van een trockener Weisswein genoot: “Scheisse! Es ist ende Juli und ich trinke heisse Choco mit Sahne.” Daarmee wil ik maar zeggen dat ik niet de enige ben die het vreemd vindt. Regen en zonneschijn wisselden elkaar vandaag onvoorspelbaar af zodat je stond te smeren “Dag 6: St. Goar – Leeheim” verder lezen
Wie het verzonnen heeft mag de spreekwoordelijke Joost weten. Er schijnt deze dagen iets groots te gebeuren op de Hockenheimring. En dat trekt zoveel publiek dat in de wijde omgeving geen betaalbare slaapplaats te vinden is. In ieder geval niet in een Wormser pensionnetje of zoiets. De keuze: 30 kilometer doorrijden of €50 lappen voor een ‘Einzelzimmer’ “Dag 7: Leeheim – Altrip” verder lezen
Ik doe geen voorspellingen meer. Niet over WiFi, niet over wat ik de volgende dag ga doen, nergens meer over. Beloofde ik gisteren nog dat ik Coby van café Amsterdam in Bruchsal met een bezoekje zou vereren; dicht. En mijn stellige overtuiging dat ik bij een natuurvriendenhuis sowieso geen internet zou kunnen krijgen; het tegendeel zie je in de updates. “Dag 8: Altrip – Bruchsal” verder lezen
Daar zit je dan. Zwembroek, slippers en een t-shirt voor de vorm, om 10 uur ‘s avonds voor de tent. Het was even klimmen, het was even warm maar het is de moeite waard. Een rustige, luxe camping, gezellig met een rijtje Hollandse fietsers bij elkaar. Van het rijtje al twee stellen die ik eerder getroffen heb, waarvan een voor voor de vijfde keer. “Dag 9: Bruchsal – Schellbronn” verder lezen
Zonder de begeleidende aanwijzingen van Hans Reitsma op pad. Kaart voorop, een grenzeloos vertrouwen in de Duitse ‘ausgeschilderte Radwegen’ en een aantal plaatsen waar ik sowieso langs moet gaan om het klimmen niet uit de hand te laten lopen. Mijn gok was dat het op die manier ongeveer 75 kilometer moest zijn maar de toeristische kaart liet nogal wat ruimte over voor het invullen van hoogtemeters. “Dag 10: Schellbronn – Raidwangen (Nürtingen)” verder lezen
Voor fietsvakanties een beetje een ongewone dag maar om het doorlopen van de nummering niet teveel in de weg te zitten toch nog even een klein stukje tekst. Het zou anders namelijk zo’n gat in de serie opleveren. En het is natuurlijk niet zo dat ik vandaag niets gedaan heb. Na een nacht goed slapen (slaapbanken zijn zo slecht nog niet) een echt Duits ontbijt met verse ‘Brötchen’ en espresso. “Dag 11: Raidwangen en omgeving” verder lezen