De dag kriekt amper en ik zet mijn fiets al in de trein. Zoals vaker voor een reis niet heel goed geslapen maar klaarwakker. Onderweg naar Frederikshavn om de ferry naar Oslo te pakken en dan te starten met mijn fietsreis. De Heilige Sint Olav achterna. Herman Finkers kan beweren wat hij wil maar vergeleken met station Zwolle is veertig minuten later Almelo de levendigheid zelve. De kiosk is open dus ik kan met koffie en krant in de nu nog stille intercity Berlijn stappen.
Sprinten naar de ICE
De Maskepflicht is in het Duitse OV nog steeds van kracht. Het voelt bijna vertrouwd. Bijna. Op naar Osnabrück, waar met een Verspätung van 18 minuten niet veel overblijft van de 20 minuten overstaptijd om van Gleis 11 naar Gleis 3 te rennen. Ik ben blij dat ik niet zo zwaar bepakt ben als sommige andere fietsers. Waar zij op de lift moeten wachten til ik de fiets de trappen op en af. En de ICE naar Kiel komt gelukkig ook een paar minuten later. Na wat geworstel met de fietsen van andere reizigers hangt alles op een gereserveerde plek en kan ik bijna twee uur zitten terwijl de trein met een slordige 200 km/u naar het noorden snelt. Nog geen totale ontspanning op de vroege morgen maar Hamburg Haubtbahnhof, ik kom eraan!
Dwars door Denemarken
In Hamburg is de treinwissel een stuk relaxter. Ruim de tijd voor een foto en koffie. De intercity van Danske Statsbaner brengt mij helemaal naar Aarhus. Op een cykel-drafje – dat wel. De mensen om mij heen klinken gorgelend, alsof ze een hap vla in de mond hebben. Deens. Omdat de Klimaanlage er vandaag geen zin in heeft, kijk ik reikhalzend en licht zwetend uit naar de grens want daar mag het mondkapje weer af. Het is een flinke zit maar een kleine vijf uur later ben ik in Århus waar ik bijna een op een in de trein naar Aalborg kan stappen. Denemarken ligt er groen en zonnig bij.
En lang rejsedag
De treinreis eindigt met een boemel van de Nordjyske Jernbaner die mij onderweg naar Skagen, het uiterste puntje van het land, in Frederikshavn uit laat stappen. Het is ondertussen half acht en omdat ik vanmorgen al voor zessen in de trein zat, ben ik wel even klaar met treinen. Inchecken voor de Crown Seaways naar Oslo kan pas om half tien dus ik neem het er van.
De fietscommunity
Na het eten meld ik mij in de haven. Een flessenhals voor reizigers, dus al snel ben ik niet de enige fietser. Het schip is onderweg vanuit Kopenhagen en heeft een fikse vertraging. Desondanks mogen we wel het terrein op. De gebruikelijke ‘waar kom je vandaans’ en ‘waar ga je naartoes’ zijn niet van de lucht. Een stel uit Canada op de tandem, een Zwitserse pensionado die vrienden in Oslo gaat bezoeken, twee Nederlanders die de uitdaging aangaan om in een keer van Trondheim naar Oslo te fietsen en een Schot op de motor, zorgen dat het wachten eigenlijk best leuk is.
De Crown Seaways
Als het schip er dan eindelijk is mogen de fietsers als laatste aan boord. Terwijl iedereen zo goed en zo kwaad als het gaat het rijwiel een beetje zeevast probeert te zetten, varen we al uit. Ik zoek mijn hut op, leg mijn spullen weg en loop nog een rondje door het schip. In de bar drink ik nog snel een biertje met de Nederlanders. De livemuziek – op ferry’s speelt het slag cover-artiest dat zijn leven op de vaste wal niet zeker zou zijn – en de lange dag, maken dat ik mij snel terugtrek voor de rest van de nacht. De kop is eraf!
Vi ses snart og de bedste hilsner til alle!
Mooi om mee te lezen en reizen.
mooi treinritje