Een dagje gravel in het Limburgse Heuvelland

Wat als je voor de dag voor Kerst nog geen concrete plannen hebt, het weer er de komende vierentwintig uur aardig uit lijkt te zien en je bovendien nog een hotelvoucher hebt liggen? Dan begin je alvast met goede voornemens: meer fietsen. Gravelen in dit geval. Dus met het vooruitzicht van dagen vol wijn en spijs en oliebollen toe, sta ik in alle vroegte op het station met een kaartje naar het zuiden en mijn Santos Cross Lite met in de frametassen het hoogstnodige voor de nacht.

Plan A en plan B

De motregen waarmee ik van huis ging houdt gaandeweg de treinreis op en na een paar uur draai ik mijn schoenen vast voor het station van Maastricht en ben ik en route. Op basis van Bikepacking weekend Zuid Limburg die ik vind op Komoot, heb ik twee ritten van ongeveer vijfenzeventig kilometer gepland, met een overnachting in Valkenburg. Ik wil het nog niet meteen overdrijven want het is alweer even geleden dat ik op de Noorse en Zweedse hellingen mijn klimmersbenen aan het werk heb gezet. De route van dag 2 zie ik daarom ook als een optie die ik geheel laat afhangen van de benen en het weer.

In mijn nopjes (maar noppen was beter geweest)

Goed en wel de stad uit beginnen de heuvels. Mijn Vredestein Aventura gravelbanden zijn geen partij voor de Limburgse löss (Limburgse klei) op de mountainbikepaden van de Riesenberg. Op de steilere stukken is het lopen geblazen. Later lees ik dat ook de maker van de route voor de herfst en winter brede noppenbanden aanraadt. Gelukkig houden mijn banden zich op de minder technische paden verder prima en zit het, ondanks het gebrek aan grote noppen, met mijn nopjes wel snor vandaag.

De wijnweg bij Reijmerstok
Fietsvakantiewinkel webshop

Draaien en keren

Buiten de gebaande en verharde wegen heb ik nog niet zoveel gefietst in het Heuvelland. Felle klimmetjes en korte afdalingen wisselen in een sneltreinvaart af. Binnen de kortste keren heb ik echt de digitale kaart nodig om nog te weten waar ik ongeveer zit. Op de racefiets heb ik dit gebied al meerdere keren gezien. Bij ieder stuk asfalt denk ik hé, dit ken ik, om dan snel weer onverhard en gedesoriënteerd mijn weg te vervolgen. Glooiend op en neer langs de Gulp en de Geul om Mechelen heen begint het echt te stijgen.

De Gulp bij Beutenaken

Anton aus Limburg

Het hoogste punt van de route ligt in de buurt van het het dorpje Vijlen. Na een pittige klim naar het centrum gaat het verder omhoog het Vijlenerbos in waar ik neerstrijk op het terras van de enige berghut van Nederland. Boscafé het Hijgend Hert. Op het terras? Ja. Ondanks de dreigende bewolking is het qua temperatuur warm zat om in de beschutting buiten te zitten. Een kop koffie en een broodje verder daal ik af richting Gulpen om daarna via Wijlre en Schin op Geul uit te komen in Valkenburg. De dag loopt al op z’n einde en het begint te schemeren.

Boscafé het Hijgend Hert

Schoon genoeg

De Santos ziet er niet uit maar gelukkig heeft het Shimano Experience Centre een heuse fietswasplaats. Ondanks dat deze al helemaal was opgeruimd, mag ik er toch gebruik van maken. Wel zo fijn, een schone fiets voor ik het hotel binnenstap. En mocht ik besluiten om morgen niet meer te fietsen – een blik op de weer-app doet dat wel vermoeden – dan zal de NS dat ook zeker waarderen. Na de wasbeurt rij ik om het centrum heen naar Hotel Atlanta waar ik een kamer voor de nacht heb geboekt. Helaas een beetje een klassiek voorbeeld van ‘een foto zegt meer dan dat het eigenlijk is’ maar met een vriendelijk ontvangst.

Uitzicht vanaf het Eyserbos

Hotel houdoe

Het hotel is een gedateerd familiebedrijf en de meeste gasten lijken er al jaren te komen. Met jaren bedoel ik ook echt jaren. Mijn middelbare leeftijd trekt het gezamenlijke getal nog behoorlijk onderuit. Daarbij is de kamer tegenover de trap erg gehorig. Het is maar voor een nachtje. Ook voor de maaltijd hoef ik het niet te doen. Geen gedoe met het zoeken van een restaurant om in je eentje te gaan zitten eten resulteert helaas in een driegangen keuzemenu waarbij de kok innig heeft samengewerkt met de diepvrieskist. Na het eten maak ik nog een rondje rond de stad. Het is druk. Veel toeristen vergapen zich aan Valkenburg in Kerstsferen en ik trek mij moe maar voldaan terug op mijn kamer met een boek.

Vrolijk Kerstfeest

De volgende morgen – het regent en ik heb al besloten om vanaf Valkenburg de trein te pakken – serveert het hotel Kerstontbijt met een glimlach. Het ontbijt maak een hoop goed. Met een buik vol gezond neem ik afscheid en fiets ik door de regen naar het station. Met een flinke dosis geluksvitaminen stap ik op de trein richting Kerst en ik neem mij voor om komend jaar nog heel veel korte trips te maken.

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d