De hittegolf die in de afgelopen dagen Europa teisterde, is ook hier gearriveerd. Op z’n Zweeds dan hè. Overdag in de zon wordt het knap warm en brandt de zon flink, maar zodra er een wolkje voor schuift dan is het meteen weer fris. Dat merk je vooral ook ‘s avonds. Als de zon eenmaal richting de horizon zakt, koelt het meteen af. En ‘s nachts al helemaal. Mijn zomerslaapzak redt het net maar gaat helemaal dicht, inclusief de capuchon. En ‘s morgens? Om acht uur loop je al het risico te verbranden.
Geen zaklamp nodig
Het wordt ‘s nachts ook haast niet donker. Althans, ik weet dat het rond half twaalf nog schemert en dat het dat ook rond een uur of twee doet. Daartussen ben ik nog niet wakker geweest. Vannacht voor het eerst mijn Buff als slaapmasker gebruikt en dat bevalt prima. Wij zuiderlingen hebben schijnbaar toch een beetje meer donker nodig om weg te zakken. Maar het levert prachtige plaatjes op.
Ontbijtpraat
Aan mijn lange verhalen over het weer kan je wel opmaken dat er over de dag van vandaag niet zo heel veel te vertellen valt. Omdat ik het ontbijt op de camping combineer met een geanimeerd gesprek met mijn Duitse buren is het alweer ruim na negenen voor ik vertrek. Het jonge stel is vijf maanden op pad. Hij met de restrictie dat hij op afstand gemiddeld een dag in de week werkt. Wow! Als dat toch eens zou kunnen. We hebben het over onze fietsen maar vooral over hoe goed Zweden ons bevalt als land. Ik zou bijna gaan twijfelen of ik straks nog wel naar Noorwegen wil.
Overgangsetappe
Het weer is prachtig, de uitzichten wonderbaarlijk, maar de lange stukken over rechte autowegen en ook langgerekte gravelpaden, beginnen wel een beetje te vervelen. Aan de andere kant maak ik daarmee ook wel snel veel kilometers en ben ik bij met achterstallige podcasts. Het lijkt wel een beetje een overgangsetappe en dan kan wel kloppen, want na een kilometer of tachtig verruil ik Dalarna voor Gävleborg.
Vandrarhem
Ik stop weinig. Alleen in Furudal bij het plaatselijke restaurant voor een stevige salade om toch wat vitamines binnen te krijgen naast al die broodjes. In Edsbyn tikt de teller de honderd alweer aan. Voor kamperen aan een meer moet ik er nog ruim dertig en daarbij vind ik het wel leuk om na zo’n dag wat mensen om mij heen te hebben. Het wordt de camping van Alfta. Bij aankomst blijken ze ook een vandrarhem te hebben. Het mindere weerbericht voor de nacht en de morgen zijn een goed excuus voor net dat beetje meer luxe.
Vi ses snart och hälsningar till alla!