Fietsverhalen en meer
Een avond en een nacht beschaving, een Italiaans ontbijt waardoor mijn eerste stop bij de supermarkato was en een etappe in een totaal ander landschap dan de afgelopen dagen. Zo begon mijn dag. Bewolkt en eigenlijk best een lekkere temperatuur voor een doordeweekse fietsdag. Ineens reed ik tussen de slaperige Italiaanse boerendorpjes en de maïs. “Dag 23: Bassano del Grappa – Oriago” verder lezen
Hoe luidt die bijnaam ook alweer? Venetië is het Giethoorn van het zuiden? Nou, daar is geen woord aan gelogen. En ze is zelfs een beetje groter en indrukwekkender dan haar kleine broertje tussen de Wieden. Wat een bijzondere stad. Bijna onwerkelijk. Alles gaat er over het water. Vuilnis, politie, ambulance, de bus, de post, noem maar op. “Dag 24: Venetië (rustdag)” verder lezen
Dat was een eind! Al ging het eigenlijk wel voorspoedig. Om 7 uur reed ik de camping af en voor ik het wist zaten de eerste 50 km er alweer op. Ik had me ingesteld op een saai stuk en dat was het ook. Droge, dorre maïsvelden zover het ook kon reiken. Ik vroeg ik mijzelf af of maïsvelden aan hun einde altijd zo dor zijn. “Dag 25: Oriago – Ferrara” verder lezen
Het laatste dagje Po-vlakte begon lekker koel en niet eens overdreven vroeg. Vlak voor het slapengaan was het in de verte aan het bliksemen. Met wat ervaringscijfers van eerdere warme dagen in het achterhoofd heb ik mijn achteloos opgezette tent nog even nagelopen en her en der wat haringen écht in de grond geslagen. Terecht, want er was nog een beste bui gevallen. “Dag 26: Ferrara – Bologna” verder lezen
Linksaf de camping af en na een paar kilometer rechtsaf omhoog. De wereld liep weer schuin en dat had meteen effect op mijn snelheid. Maar dat geeft helemaal niet. In totaal ging het een kilometer of 30 rustig omhoog en de laatste tien begon het echte klimmen tot aan de Passo di Rusticosa, het hoogste punt van de dag. Daar kon ik rond de middag mijn ‘ik heb het gehaald “Dag 27: Bologna – Monte di Fó” verder lezen
Zoals het hoort op een zondag heb ik vanmorgen een beetje uitgeslapen. Het was pas na zevenen dat ik wakker werd. Meestal begint de zon samen met mijn biologische klok al eerder te rammelen. Vers brood, jam en een liter koude melk uit de campingwinkel waren voldoende om mij weer een goeie opkikker te geven. Na een tot ziens aan mijn medefietsters ging “Dag 28: Monte di Fó – Florence” verder lezen
Het was weer laat toen ik vanmorgen op pad ging. De disco naast de camping is to blame. Het duurde erg lang voordat ik door de herrie heen kon slapen. Hoe kan ik nou mijn oordoppen vergeten zijn? Ik ben in ieder geval heel rustig opgestart. Ontbijt bij het winkeltje, een cappuccino en zowaar de Volkskrant van zaterdag; het gaf een vredig uit-maar-toch-thuis-tafereel. “Dag 29: Florence – Siena” verder lezen
Een nieuw concept beproeven. ’s morgens de stad in en dan, als het te warm wordt, uitwijken naar het zwembad. Op de tekentafel zag het er al uit als een succes. Omdat Siena nou iet echt een fietsvriendelijke ligging heeft met al haar heuvels, heb ik na het ontbijt de bus naar het centrum genomen. Vanaf de uitstaphalte ben ik meteen richting de Campo getogen, “Dag 30: Siena (rustdag)” verder lezen
Het krijgt op een gegeven moment iets van mediteren, dat klimmen in de hitte. Of in ieder geval een concentratieoefening. Vrijwel geen mens op de route, de cadans van je benen, het lichamelijk ongemak wat je van je af probeert te zetten en de focus op iets kleins als de volgende bocht, de volgende kilometer, de volgende afdaling. “Dag 31: Siena – Casteldelpiano” verder lezen
Het eerste liep vandaag langs en over de uitlopers van Monte Amiata, die beschreven staat als een oude vulkaan. Het hele gebied is dan ook vulkanisch. Van de Monte Amiata, door de tufsteenregio, naar het kratermeer Lago di Bolsena. Een haast onrealistische etappe, landschappelijk gezien in ieder geval. Veel steile rotspartijen met uitgehakte holen. “Dag 32: Casteldelpiano – Capodimonte” verder lezen
De zoektocht naar giornali, libri o rivisti internazionale is helaas slechts uitgelopen op mi dispiace, non. Ook het internet liet nog even op zich wachten dus moest ik mijzelf maar weer vermaken. Iets wat op de camping waar ik nu sta een stuk beter gaat. De voorzieningen zijn een stuk minder, er staan nog steeds vooral Italianen en ik ben de enige fietser zonder auto met drager. “Dag 33: Capodimonte – Lago di Vico” verder lezen
Een dagje off-track, zomaar zonder schriftelijke begeleiding door het woeste Italië rijden. En ik heb het geweten. Het begon allemaal prima. De gebruikelijke cappuccino bij het eerste het beste barretje, de heuvels vielen mee want het volgen van spoorlijnen en water is meestal succesvol en voor ik het wist zat ik in een plaatsje vlak voor Bracciano. “Dag 34: Lago di Vico – Lago di Bracciano” verder lezen
Toen ik bij camping Tiber in mijn remmen kneep besefte ik nog niet helemaal dat dit de laatste fietsdag was. Nou ja, eigenlijk de een na laatste want aanstaande donderdag moet ik nog wel op stazione Roma Termini uit zien te komen omdat daar de trein naar Zwolle vertrekt. Dat is dan ook het officiële eindpunt van de route. “Dag 35: Lago di Bracciano – Prima Porta” verder lezen
Het was gisteravond erg gezellig op het terras van de camping. Samen met een oude bekende medefietster had ik een hapje gegeten en gingen we nog even een biertje doen. Toen ik mij afvroeg waarom het personeel met doekjes en tafels slepen begon bleek het al rond half een te zijn. Dat is voor deze vakantie (op de slapeloze disconachten na) een unicum. “Dag 36: Rome verkennen” verder lezen
Met een ‘full continental breakfast’ achter de kiezen stapte ik vanmorgen in de eerste bus van de camping naar het station. Om dat ontbijt even uit te leggen: de prijzen in de supermarkt op de camping zijn zo hoog en die van het restaurant zo schappelijk dat ik mijn keukentas alvast heb ingepakt voor de terugreis. Ik kook, bak en smeer niet meer voordat ik in mijn eigen keuken sta. “Dag 37: het oude Rome” verder lezen
Nee, nog geen nabeschouwingen en overpeinzingen over het geheel. Die volgen later. Ik heb nog een treinreis voor de boeg en voor hetzelfde geld heeft het nog langer nodig om te bezinken. Vandaag was nog een gewone dag. Nou ja, gewoon. Na een halve dag in het middelpunt van de katholieke kerk is gewoon niet helemaal het juiste woord. “Dag 38: Rome, de laatste dag” verder lezen
Afgelopen vrijdagavond (eigenlijk zaterdagochtend) kon ik eindelijk mijn eigen voordeur weer openen. Thuis. En daar ging een hele reis aan vooraf. Een reis met ergernissen wachten en een hoop leuke ontmoetingen onderweg, die begon op Stazione Roma Termini. En ik had nog een doel voor ogen natuurlijk. Met fiets en al poseren op het St. Pietersplein. “Dag én nacht 39: terugreis deel 1” verder lezen
Niet voor niets eindigde mijn vorige post een beetje onheilspellend. De 15 minuten waarover we ons in Rome geen zorgen maakten waren in de nacht uitgegroeid tot een uur én 15 minuten. Met een overstaptijd van 24 minuten in het originele planning kon een kind de rekensom maken. ‘Wir haben unsere Anschlusszug verpasst‘. Geen man overboord zou je denken. “Dag 40: terugreis deel 2 – de langste dag” verder lezen
Als het om inpakken gaat houden veel fietsreizigers er hun eigen ideeën op na. Uiteraard moet het geheel niet te zwaar worden, maar de afwegingen die daar op volgen zijn net zo divers als de fietsers zelf. Zo besparen sommigen op kleding maar zeker niet op kookgerei. Anderen moeten er niet aan denken met lege handen te staan bij mogelijke pech en slepen de halve werkplaats mee. “Inpakken voor de fietsvakantie” verder lezen
In ‘de smartphone als GPS’ haalde ik het al aan. Om mijn telefoon up-and-running kan houden heb ik een oplader nodig die ik aan kan sluiten op de naafdynamo. Stroom onderweg is noodzakelijk als ik de telefoon wil gebruiken om te navigeren. Tijdens mijn zoektocht op het internet kwam ik vooral de USB-werk en de E-werk van het Duitse bedrijf Busch+Müller tegen en ik heb gekozen voor de laatste. Beide -werken lijken op het oog erg op elkaar maar details en verkoopprijs verraden het verschil. In leeftijd en prestaties is de USB-werk het jongere, zwakkere broertje van de E-werk.
“Opladen via de naafdynamo” verder lezen