‘Luxe’ bikepacktrip deel 3

‘Denkend aan Holland zie ik brede rivieren…’ en die moet je op de een of andere manier oversteken. Een beetje naïef, maar verwend door de betrouwbare veerdiensten op mijn eigen IJssel nooit over nagedacht dat dit lastig zou kunnen zijn. Het 3e en laatste verslag van onze bikepacktrip door Nederland. Terug naar Haarlem en uiteindelijk terug naar Zwolle. Maar eerst Brabant, het land van Maas en Waal en Rijn, misplaatste teenslippers, de Utrechtse Heuvelrug, reünie bij de Vuursche Boer en een zonnetje dat wacht tot wij er zijn.

Van Geldrop naar Veenendaal

Langzaam worden de spieren wat strammer en voelt het alsof wij al een paar dagen flink kilometers aan het maken zijn. Na het ontbijt wisselen wij wat fietsverhalen uit met de heer des huizes en vinden wij ons snel terug in het zadel. De Senseo maakt het vooruitzicht van goede koffie in Heeswijk-Dinther nog aantrekkelijker. We hebben afgesproken dat wij er rond 11 uur zijn en dat blijkt nog een opgave met het vele onverhard. Maar ach, daarvoor zijn wij op de fiets gestapt dus eenmaal bij Hans smaakt die koffie des te beter.

Gestremd

Onverhard door het Brabantse land blijft ook na de koffie ons deel en in Ravenstein stoppen wij nog even voor koffie met gebak. Tijd voor lunch nemen wij niet, het ontbijt was meer dan voldoende en de rest doen we af met wat er in de tassen zit. Na Ravenstein het pontje over de Maas van Demen naar Batenburg. Stickers met ‘gestremd’ op de borden maken dat wij de digitale kaart er even bij moeten pakken. Doorrijden naar Megen en daar met de auto-pont past het beste en als wij meteen even hadden gecheckt of het pontje over de Waal, bij Druten, ook zou varen, dan had dat een flinke slinger gescheeld.

De Waal tussen Ravenstein en Megen

Ver Waalen

In het Land van Maas en Waal is het wel klaar met gravelen. Rustige wegen door de polder totdat wij bij Boven-Leeuwen rechts de dijk opdraaien naar Druten, om daar zuchtend rechtsomkeert te maken en door te rijden naar de Waalbrug voorbij Beneden-Leeuwen. Weggevertjes zijn er niet bij vandaag.

Druten; een paar pontje minder is minder
Over de Waal

De Waal eenmaal genomen gaat het gelukkig weer voortvarend. Aan de andere zijde volgen wij de rivier nog een paar kilometer om daarna door te steken naar de Rijn en deze bij Rhenen te overbruggen. Na al het avontuurlijk fietsen zijn de asfaltwegen misschien wat saai, maar daarom zitten wij wel bijtijds bij Moeke op het terras. Met de fietsen niet echt in het zicht en opnieuw de regen, verhuizen wij nog een keertje van terras en dan klimmen wij door de Stadbossen naar Veenendaal, voor de laatste overnachting van de tocht.

Bonte avond

Wederom bij mensen thuis. In de mail hadden ze aangegeven dat de gastenkamer al bezet was, maar dat ze ook twee eenpersoonskamers hadden. Geen probleem. We zetten enigszins beschaamd de smerige fietsen in de berging en gaan snel douchen. Het centrum is iets verder weg en eenmaal op pad blijkt mijn keuze voor korte broek en slippers niet helemaal de juiste wanneer de laatste bui van de dag over ons heen komt. Eenmaal aan tafel bij Skeutje Bij kunnen wij gelukkig weer lachen. Net voor tienen, beloofd is beloofd, zijn we terug.

Van Veenendaal naar Haarlem

Alles erop en eraan. Zo kan je het ontbijt wel beschrijven. Fruit-salade, broodjes, een eitje, zelfgemaakte jam, koffie en een goed gesprek later verlaten wij alweer een paar bijzonder mensen. Vrienden op de Fiets is goed bevallen, al gaat bij ons allebei de voorkeur nu wel uit naar iets meer privacy dan echt bij de mensen in huis. Niet dat wij anti-sociaal zijn hoor, maar het is wel fijn als je zelf kan bepalen wanneer je dat wilt zijn.

Nostalgisch weerzien

Nu gaan we de echte Utrechtse Heuvelrug op. En alweer een deadline en een locatie. In Lage Vuursche, zo’n 50 kilometer verder op de route. Onze ouders rijden vandaag van west naar oost en wij precies andersom. De routes kruisen elkaar bijna, dus een afspraak is snel gemaakt. Na een uur draaien en keren op de lokale mountainbike-tracks zijn wij door onze reservetijd heen en vanaf Maarn kiezen wij de doorgaande wegen zodat wij stipt op tijd achter de rood-witgeblokte gordijntjes zitten. Iets later zetten onze ouders hun bepakte fietsen voor de deur.

Bij de Vuursche Boer

Een spekpannenkoek met stroop later, kan ik er in ieder geval weer tegenaan. Met wind uit het westen is het een beetje aanpoten. En zoals wel vaker gaat als je ‘bijna’ thuis bent, zetten we er goed de vaart in. Langs Hilversum, de Loosdrechtse- en Vinkeveenseplassen naar de Rondehoep en dan Uithoorn, Aalsmeer, Hoofddorp, Haarlem. Terwijl de zon langzaam begint te schijnen komen wij op bekend en deels minder mooi terrein. dat geeft niet. Bijna ‘thuis’.

De heide bij Hilversum

Moe maar voldaan zitten wij bij Joost aan tafel met een bak yoghurt en een glas chocomelk. Het is volbracht. Onze eerste bikepacktrip smaakt naar meer en daar kan geen regenbui tegenop. Tijdens het fietsenpoetsen mogen wij wel uitkijken dat we niet verbranden.

Home sweet home

De volgende dag kies ik ervoor om voor het eerst sinds de Corona-maatregelen, de trein te pakken. Ik meld mijn fiets aan en heractiveer mijn flex-abonnement. Op het gemakje peddel ik van Haarlem naar Schiphol zodat ik niet steeds over hoef te stappen. Met een cappuccino wacht ik tot de trein vertrekt en droom ik alvast over de volgende trip.

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.