De Gaeltacht in de zon, Aran-eilanden en Doolin

Een porridge en gaan

Alles is toch mooier als de zon schijnt? Dat geldt zeker voor Ierland. Terwijl ‘s nachts de regen nog tegen de ramen van mijn kamer slaat, heeft de lucht als ik opsta een hoop blauw te bieden. Met frisse motivatie en alleen maar droge spullen, pak ik mijn tassen weer in en doe ik mij tegoed aan het selfservice-ontbijt. Een flinke bak porridge moet mij door de dag helpen en voor het lekkere maak ik toast met jam.

Wind in de rug

In tegenstelling tot de eerdere dagen heb ik de wind in de rug. Wat is dat een wereld van verschil. Met het grootste gemak rij ik naar Clifden. Een leuk stadje maar ik heb nog geen spijt dat ik gisteravond niet ben doorgereden in de regen.

Clifden in de vroege morgen

Een korte stop bij de plaatselijke fietsenwinkel, want de dop van mijn flesje kettingsmeer heeft de geest gegeven. Daarna na weer snel verder want als de omstandigheden goed zijn moet je daar dankbaar gebruik van maken.

Waterval Owenglin River Clifden

Veen en turf

Na Clifden zoef ik door een prachtig uitgestrekt veenlandschap met overal kleine poelen en meertjes. Met de zon die steeds tussen de wolken ontstaat een prachtig schouwspel. Er wordt in dit gebied veel turf gestoken. Soms zijn hele stukken veen opengereten en staan de turfblokken in piramide-vorm te drogen.

Dwars door de hoogveengebieden van Connemara

In de verte zie ik steeds de Twelve Bens liggen en na verloop van tijd vermeldt een bord ‘an Gaeltacht dat ik het gebied in rij waar het Iers nog echt de hoofdtaal is. Borden en aanwijzingen langs de weg veranderen en als ik voor een kop koffie stop bij het museum van Patrick Pearse’s Cottage, begrijp ik niets meer van wat de mensen zeggen.

Op andere ideeën gebracht

Als ik wegga bij het museum komen er twee Denen aan op de fiets. Na het uitwisselen van het gebruikelijke ‘waar ga je heen, waar ben je geweest’ geven zij aan dat zij naar Inis Mór gaan. Het grootste van de Aran-eilanden. Zij vertellen dat Galway, mijn doel van de dag, een leuke stad is, maar zeker niet om doorheen te fietsen. Met deze boodschap in gedachten besluit ik bij de afslag naar Rossaveal (Ros an Mhíl) om hun voorbeeld te volgen. Helaas voor mij duurt het nog vier uur voor de boot vertrekt, dus settel ik mij na wat boodschappen in de plaatselijke pub. Het moet maar.

De Denen, broers van nog iets middelbaardere leeftijd dan ik, sluiten even later aan en onder het genot van een paar pints, een portie fish ‘n chips en Uruguay tegen Saudi-Arabië, doden wij de tijd tot de ferry vertrekt.

De ferry van Ros an Mhil naar Inis Mór

Stevige overtocht

Nou ja, ferry, het is meer een flink jacht, naar blijkt als we aankomen bij de steiger. De fietsen worden aan boord getild en we nemen onze tassen zelf mee naar binnen. De overtocht duurt ongeveer drie kwartier en de Atlantische Oceaan laat goed van zich horen. Buiten op het dek staan is echt geen optie. Dat zou geheid weer een nat pak opleveren.

Inis Mór

Met de afspraak dat er zo weinig pubs op het eiland zijn, scheiden onze wegen. De broers gaan naar hun B&B en ik besluit mijn geluk te beproeven bij de camping. Deze is gloednieuw (zelfs deels nog in aanbouw) en als ik aankom wordt ik verwelkomd door twee Spanjaarden en een Française die vakantiewerk doen op het eiland.

De haven van Kilronan (Inis Mór)

Inis Mór is als Terschelling maar dan flink kleiner en met een oudere historie. De vroegere bewoners verkozen de gevaren van de zee boven de gevaren van het vaste land en bouwden letterlijk steen voor steen hun bestaan op. Nu is het vooral een toeristische trekpleister. Fietsen verhuren en truien verkopen is zo’n beetje dé bron van inkomsten.

Er zijn ook slechte muzikanten

Dat van de pubs blijkt waar te zijn zodat we later op de avond met zijn drieën ongezouten commentaar geven op de muzikant van de avond, die met zijn keyboard meest beroerde versies van Ierse en internationale klassiekers ten gehore brengt. De veelal Amerikaanse bejaarden die de pub verder bevolken vinden het prachtig en daar lachen wij dan weer om.

Ondanks dat het eiland prachtig is besluit ik wel om de volgende dag weer verder te gaan. Niet terug naar Rossaveal, door naar Doolin, met een andere maatschappij. Maar eerst een rondje fietsen over het eiland. Niet naar alle archeologische hoogtepunten, maar gewoon even genieten van de uitzichten.

De foto’s spreken voor zich

Ochtendlucht boven Inis Mór
Een van de vele ‘bouwwerken’ op Inis Mór
Familie de Bok
Geen enkele aandacht voor de fotograaf
Het einde van het eiland en het begin van de Atlantische Oceaan
Ruïne van een kerk vlakbij Kilronan (Inis Mór)

A small boat

Als ik rond elf uur weer op de pier sta komen de ene na de andere boor vanuit Rossaveal binnen. Busladingen dagjesmensen worden afgeleverd en stromen het eiland op. De luxe schepen vertrekken leeg en ik mag wachten. ‘Look for a little boat‘ krijg ik mee als tip van de havenmeester. En die heeft vaak gelijk als het om dit soort zaken gaat. Daar waar de heenreis luxe was, stap ik nu op een soort visserskotter met opbouw. De bemanning bestaat ogenschijnlijk vooral uit zeelui die aan lager wal zijn geraakt maar ze zijn stuk voor stuk allervriendelijkst.

Met de ‘ferry’ terug naar het vaste land

Via de twee andere twee eilanden varen we in anderhalf uur tijd naar Doolin. De zon schijnt en achter de stuurhut zit ik heerlijk uit de wind tegen een van de schoorstenen. De oceaan wiegt mij bijna in slaap.

Kamperen bij het hostel

Doolin is heel toeristisch. Een opstapplaats voor boottochten naar de eilanden maar ook naar de beroemde kliffen van Moher. Souvenirs, nog meer truien en uiteraard pubs en barretjes. En een paar campings. Onderweg naar de camping die ik op internet gevonden had, stap ik per ongeluk binnen bij Aille River Hostel. Met een klein kampeerveldje. Een perfecte combinatie. Kamperen en gebruik maken van alle faciliteiten van het hostel, zoals de keuken.

Aille River Hostel Doolin
De camping van Aille River Hostel in Doolin

Het is nog vroeg dus ik geniet van deze prachtige rustdag. De was hangt te drogen, het eerste pint bij de pub aan de overkant heb ik achter de kiezen en vanavond belooft het daar gezellig te worden.

Slán agus beannachtai do gach duine!

2 antwoorden op “De Gaeltacht in de zon, Aran-eilanden en Doolin”

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d