Mijn fiets, de Santos Cross Lite, wordt geroemd om zijn multifunctionaliteit. Het kan een snelle racer zijn (op het vlakke dan), een wendbare crosser en een stevige vakantiefiets. In alle verschijningsvormen is het ook een perfecte bikepack-fiets. Om te wisselen tussen de verschillende gedaantes hoef je alleen de banden maar te veranderen. Nou ja, alleen maar… Technisch gezien een klusje van niets, maar als je eenmaal in de loop-hole van keuzemogelijkheden terecht bent gekomen, lijkt er soms geen weg meer terug.
Dé beste band bestaat niet
Kiezen voor een band betekent consessies doen. Het liefs steek je rubber dat licht is, goed rolt, veel grip heeft, onplatbaar is en ook nog eens lang mee gaat. Daarnaast zou het voor de langere tochten ook nog eens ideaal zijn als de band zowel verhard als onverhard goed presteert. Helaas is de band die dit allemaal heeft nog niet uitgevonden. Gewicht en duurzaamheid zijn bijvoorbeeld vaak elkaars tegenpolen, rolt de band lekker op de weg dan bekoop je dat bij het ruigere werk buiten de gebaande paden.
Tubeless of niet
Minder rolweerstand, de mogelijkheid om met een lagere bandendruk te rijden, minder gewicht en het zelfdichtende vermogen mocht je lek rijden zijn stuk voor stuk voordelen van tubeless. Oftewel, een luchtdichte combinatie van de velg en de buitenband, zonder binnenband. De latex vloeistof in de band zorgt ervoor dat eventuele lekken meteen gedicht worden. Het monteren is wat meer gedoe, maar als het eenmaal werkt dan is het top. Grote lekken kan je gemakkelijk dichten met een prop. Je kunt echter je binnenbandjes niet thuislaten als je op vakantie gaat, want als er onderweg echt iets misgaat wil je toch op safe kunnen spelen. De laatste tijd reed ik daarom ook weer met een binnenband, maar de komende vakantie ga ik het weer zonder proberen.
Tevergeefs zoeken naar de beste set-up
Ik heb mijn Santos Cross Lite nu een kleine 3 jaar en ben nu toe aan mijn vijfde set-up. Voor potentiële kopers van de fiets; laat je hierdoor niet afschrikken hoor, het is vooral mijn zoektocht naar de perfecte combinatie die niet bestaat – als je dat al naast je neerlegt hoeft dat echt niet. Bij levering lagen er Schwalbe G-one Allround 28 X 1.50‘s om. Tubeless gemonteerd. Deze reden heerlijk maar op de een of andere manier was het geen goede combinatie met de relatief brede RAD 15-velgen, waardoor de banden niet goed luchtdicht bleven.
In mijn nopjes met wat extra nopjes
De jongens van Xycletracx hebben dit toen opgelost door een mooie set WTB Byway 28 X 44mm‘s te leggen. Skinwall, oftewel lichtbruine ‘wangen’, waardoor het geheel een mooie klassieke look krijgt. Een relatief glad loopvlak met noppen aan de zijkanten. Snel op de weg en toch nog een beetje grip in het terrein, maar zeker geen alleskunner op dat vlak. Droog gravel was geen probleem, maar als het onverhard een beetje nat ligt, dan is grip ver te zoeken. Zo kwam ik uit bij Vredestein Aventura TLR 28 x 44mm. Een hele soepele band van Nederlandse makelij. Iets meer nopjes op het loopvlak voor wat grip op de bospaden, maar nog steeds heel fijn op de weg. Met deze band had ik het idee de perfectie toch wel te kunnen benaderen. Ja, met echte modder en ellende kan ook deze band niet overweg, maar in alle andere omstandigheden is het een allemansvriend. Het enige nadeel dat ik ondervonden heb is het relatief snelle slijten van met name de achterband tijdens mijn vakantie in Noorwegen en Zweden. Daarbij moet ik wel bedenken dat de fiets relatief zwaar beladen was en ik heel veel op gravel (grussveien) heb gereden. Niet gek dus.
Iets nieuws proberen
Voor de zware reis van Land’s End naar John O’Groats heb ik nu de nieuwe Schwalbe G-One Overland 28 x 2.00 besteld. Wederom tubeless gemonteerd door de fietsenmaker. Niet dat ik het niet zelf kan, maar de laatste keer dat ik het probeerde bleek dat het velglint ook niet helemaal lekker meer zat en ik had geen zin in gedoe. Met 50mm behoorlijk brede sloffen, waarmee ik de nodige comfort hoop te bereiken op de slecht begaanbare stukken van de route. Bij Schwalbe geven ze aan dat deze band de perfecte mix van comfort, duurzaamheid, grip op zowel gebaande als ongebaande wegen en lekdichtheid mee. Die moet ik dus hebben. Wordt vervolgd.
Winterbanden
Afgelopen winter heb ik ook geëxperimenteerd met echte mountainbikebanden. Schwalbe Racing Ray 2.25 voor en Schwalbe Racing Ralph 2.25 achter. Het gaat ten koste van de snelheid op de weg, maar deze set-up is onoverwinnelijk in het bos en op de singletracks. Daarbij maken deze brede banden van de Cross Lite gewoonweg een hele stoere fiets om te zien
Dit bericht bevat affiliate links