‘Ierland heeft zijn geheel eigen charme: ruige kusten, golvende groene heuvels, verstilde veengebieden, vriendelijke en humorvolle mensen, Keltische mystiek en vrolijke, soms wat weemoedige folkmuziek.’ De Dominicus landengids over Ierland en Noord-Ierland beschrijft treffend mijn beeld van dit groene eiland aan de uiterste westrand van Europa. Deze zomer zal ik, na een paar dagen fietsen op de grens van Schotland en Engeland, voet aan land zetten op dit bijzondere eiland. In Noord-Ierland om precies te zijn. En als ik dan toch aan het komma-kluiven ben; dikke kans dat ik in eerste instantie wiel aan land zet.
Luchtfietsen
Zoals vele andere fietsreizigers heb ook ik een ongeschreven lijstje in mijn achterhoofd met daarop fietstochten die ik wil gaan maken. De ene is concreter dan de andere. Zo lijkt het mij echt fantastisch om ooit de Iron Curtain Trail te rijden. Van de Barentsz-zee tot aan de Zwarte Zee. Een tocht door twintig landen. 6800 kilometer op de grens van oost en west. Dit avontuur blijft nog even zielig op dat lijstje staan, want ik ben (nog) geen broodfietser, dus een aanvraag voor drie maanden vakantie zal ik er voorlopig niet doorheen krijgen. Gelukkig is Europa ook voor een gewone vakantie afwissend en uitdagend genoeg.
Vinkje op de kaart
Ik zal vast niet de enige fietsreiziger zijn die in de winter op een gegeven moment achter zijn laptop kruipt om al surfend op zoek te gaan naar een nieuwe bestemming. De website van Europafietsers is voor mij vaak een mooi startpunt bij deze queeste. Vooral de interactieve overzichtskaart waar vrijwel alle Europese routes in staan. Wat bij mij dan ook meespeelt is dat ik graag ergens heen ga waar ik nog nooit ben geweest. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit niet alleen nieuwsgierigheid naar het onbekende is maar ook een klein beetje de prestige om weer een land af te kunnen vinken.
The Wild Rover en Sunday bloody Sunday
Geen idee waar ik precies op Ierland gekomen ben. Een artikel op een site misschien? Een verhaal van een andere fietsreiziger? In ieder geval heeft het ergens mijn aandacht getrokken. Wat weet ik eigenlijk van dat land? Heel weinig. Als ik het mij voor de geest probeer te halen dan kom ik niet verder dan The Dublinners, U2 en de verschrikkelijke verhalen over het geweld in Noord-Ierland die tijdens mijn jeugd zo het journaal domineerden. En al dat groen natuurlijk. Al dat groen.Als ik iets langer nadenk zie ik ineens weer de man met de lepels voor mij, die in de Ierse pub van mijn jeugd iedere live-act voorzag van ritmisch bijval. Verder reikt mijn connectie met Ierland niet en daar wil ik dolgraag verandering in brengen.
De pub helpt overal tegen
De Groene Ronde van Ierland is ongeveer 1300 kilometer, met de mogelijkheid om in het noorden en het zuiden nog een stuk om te rijden over een nieuw gedeelte dat nog mooier moet zijn. De route begint in Belfast en aan het einde wacht het bruisende Dublin. Onderweg heb ik ruim de tijd om te leren wennen aan Guinness . Ik ben benieuwd. Samen met de heen- en de terugreis door respectievelijk Schotland en Wales/Engeland denk ik dat ik een prachtige maar vooral bijzondere reis tegemoet ga. Wat het Ierse weer betreft? Dominicus sluit af met: ‘En dat wisselvallige klimaat? Ach, dat vergeet je snel als je in zo’n typisch Ierse pup neerstrijkt om van een eerlijke maaltijd, van een Iers glas bier of whiskey, of van goed gezelschap te genieten.’
Slán agus beannachtaí do gach duine!
Als je een Ier tegenkomt, wordt er het hoofd geschud, zo van “ Ach nee toch, wat ben jij nou aan het doen op de fiets met al die bagage “. Dat dachten wij in eerste instantie, maar het bleek gewoon dat dat de manier was in Ierland en ook op de Schotse eilanden om gewoon gedag te zeggen.
Die ga ik onthouden Heleen. Dank je wel.