De overtocht naar Noord-Ierland

IJmuiden in het klein

Vandaag een dagje hustle and bustle om de Ierse Zee over te steken. De ferry vertrekt aan het einde van de ochtend vanuit Cairnryan en dat ligt op een half uurtje fietsen van Aird Donald Caravan Park in Stranraer. Het is fris als ik wakker word. Op het veld is het rustig. Het seizoen is nog niet begonnen en ik kan mij ook voorstellen dat Stranraer niet direct een topbestemming is voor kampeerder. Zonder iemand tegen het hoofd tegen het hoofd te willen stoten; het is een beetje het kleine broertje van IJmuiden, met de ferryhaven die een stukje verderop ligt.

Toch nog aan boord

Ruim op tijd bij de terminal van StenaLine, mogen fiets en ik samen met de voetgangers aan boord. Althans, we mogen samen wachten. Als werkelijk iedereen lang en breed op het schip zit en de vertrektijd almaar dichterbij komt, word ik opgehaald om alsnog via de ramp het scheepsruim te betreden. Mijn fiets mag in de crew-ruimte en wordt met een paar zware bureaustoelen ‘vastgezet’. Ik zoek boven een plekje voor de overtocht van ruim twee uur.

Grijs en grauw

Omdat het ondertussen is gaan regenen en er ook een fikse wind staat, kom ik buiten de foto om niet op het dek. Met een kop koffie in een lounge-stoel lees ik alvast in het routeboekje wat mij de komende dagen te wachten staat. Jammergenoeg blijft het de hele reis grauw, dus ik zie pas echt iets als ik het schip weer af fiets.

Havens zijn best leuk maar niet om er te fietsen. De eerste kilometers rij ik tussen de trucks en campers die ook hun uiterste best doen er zo snel mogelijk vandaan te komen. Maar ineens zit ik in de stad, waar ik om te beginnen maar het hostel opzoek dat ik gisteravond geboekt heb. Met wat digitale hulp sta ik er zonder al teveel moeite met een half uurtje voor de deur. De fiets kan achter slot en grendel en ik krijg mijn kamer.

Rondje natte stad

Het is namiddag en ik besluit de stad in te gaan. Het druilen is overgegaan in echte regen. Op het centrum na doet de stad arm aan. Veel gesloten winkels en restaurants, veel bouwwerken. Er wordt druk gewerkt aan een beter Belfast. Zoals vaker als fietsreiziger te voet heb ik niet echt een doel, dus loop ik wat rond en kijk ik naar de gebouwen en de mensen. Terwijl ik mijn capuchon wat strakker trek, lijken de Belfasters geen last te hebben van het weer.

Making Sense of the Troubles

Na een uitgebreid bezoek aan ‘Welcome to Belfast‘ wat het midden houdt tussen een geschiedenismuseum en een tourist info, eindig ik in de pub. Beetje toeristisch maar wel gezellig en met veel hoekjes waar je ook in je eentje rustig kunt zitten zonder dat het raar is. Een mooi moment om te beginnen aan Making Sense of the Troubles, want tot mijn spijt moet ik toegeven dat mijn kennis van de recente geschiedenis wat ‘de Ierse kwestie’ een nogal versimpeld beeld van de gruwelijke werkelijkheid is. De eerste hoofdstukken maken dit pijnlijk duidelijk.

Slán agus beannachtai do gach duine!

Dit bericht bevat affiliate links