Het fietsen zit er nu op. Wat rest is een volle dag om te voet te kijken wat de stad Praag allemaal voor mooist te bieden heeft. Volgens mijn telefoon zijn het ruim 36.000 stappen. Hele dagen door de stad lopen betekent ongemerkt veel kilometers maken. Dat is een keer wat anders dal fietsen. En over die stappen? Mijn benen zijn er heilig van overtuigd dat het er minimaal een paar duizend teveel zijn.
Grootstedelijk vertoon
Het is een terugkerend thema. Na een tijd vooral op de fiets te zitten, geniet ik van ontwaken in de grote stad. Mijn kamer wordt ‘contactloos’ verhuurd dus het voelt bijna als of ik er woon als ik de voordeur achter mij dicht trek. Vijftig meter verder aan de cappuccino met voor mij het centrale plein van Malá Strana, Malostranské náměstí. Wat mist is een lokale krant, kennis van het Tsjechisch en iets meer urban kledij dan de korte broek met een Icebreaker t-shirt.
Herbeleving?
Gelukkig heb ik het fitness-ontbijt besteld. Het begint ook te voet weer eens bergop. Richting Pražský hrad – de Praagse burcht, een van de grootste paleizencomlexen ter wereld. In ‘97 moet ik er ook hebben rondgelopen, maar heel veel komt er niet bij mij terug. Kennelijk was ik toen iets meer bezig met de cultuur van het heden in plaats van de geschiedenis. Nu vergaap ik mij aan alle pracht en praal. Het weer is gelukkig als vanouds zonnig.
Dwalen door de stad
Vanuit de burcht dwaal en daal ik langzaam af naar de rivier en steek ik nogmaals de Karelsbrug over voor een rondgang door de Joodse wijk. Daarna is het ook in 2020 genoeg geweest. De rest van de middag loop ik mijn neus een beetje achterna. Ik loop traditioneel wat boekwinkels in zonder een boek te kopen en laaf mij aan de Tsjechische bak-en brouwkunsten.
Tot ziens
Praag heeft opnieuw een prominente plek veroverd op mijn lijstje met favoriete steden om terug te komen. Zonder dat de steden te vergelijken zijn heeft het wat weg van Rome. Iedere vierkante meter heeft er zijn eeuwenoude verhaal en iedere cobblestone waar je je enkels of velgen op breekt is geschiedenis. De combinatie met het multiculturele maar toch ook traditioneel Tsjechische karakter maakt de stad uniek. Moe maar voldaan eindig ik de dag op het terras van mijn hotelkamer. Met een een na allerlaatste en de tassen klaar voor vertrek.
Dag Praag, tot ziens!
Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!
Ha Erik, rijkelijk laat maar ik wilde je nog teruggeven dat ik met plezier je reisverslag heb gelezen. Ik had in de zomer tot 1 augustus gelezen en nu net de rest 😅. Je schrijft boeiend en humoristisch. Daar kan ik van genieten. Zeker icm de foto’s. Ben benieuwd naar je volgende trip en verhaal. Groet Gijs