Oktober 2019. Een week nadat de zomer ons landje verlaten heeft, zit ik samen met een fietsmaat op Schiphol om haar achterna te reizen. We hebben een simpel concept voor ogen deze week. Fietsen, eten en slapen zijn de hoofdingrediënten, goede wijn en koffie de belangrijkste bijzaken. Hobbyisten die een week profje spelen dus. Flink wat uitdagende routes in de navigatie en dito lef in de benen moet genoeg zijn.
2019 is al een tijdje voorbij, maar er stond nog een opzetje van deze post in mijn concepten en toen ik de bijbehorende foto’s bekeek was ik weer even terug in de Spaanse zon.
Alternatief voor Toscane
Dat het Mallorca is geworden hadden wij vooraf niet gepland. We zouden namelijk met een busreis naar Toscane te gaan en daar op onze eigen koolstofvezelen rossen genieten van de Italiaanse nazomer. Helaas werd deze reis kort van tevoren door de organisator gecanceld en moesten wij op zoek naar een alternatief. Dat hebben wij, met Mallorca als wieler-Mekka, zeker gevonden. Zonder al te veel na te denken een totaalpakket geboekt in het toeristische Alcudia, beroemd om haar kilometerslange zandstrand en vooral in trek bij mensen die best wel eens vaker zouden mogen fietsen. Of lopen. Dansen? Bewegen!
Niet al te All-inclusive
Vliegreis en hotel met ontbijt en avondeten, voor een prijs dat je er spontaan vliegschaamte van krijgt. De eigen fiets mocht thuis in de schuur blijven staan want het aanbod huurfietsen op Mallorca is verbluffend. Online alvast een paar mooie Rennräder gereserveerd bij een Duitse verhuurder op steenworp afstand van ons eigen hotel. We vlogen goedkoop dus aan het einde van de avond, na een krappe busreis vanaf het vliegveld, kwamen we aan bij ons hotel in Alcudia. Onze kamer was vooral ingericht voor een verblijf met de ogen dicht maar ach, we kwamen om te fietsen. Op naar de Ierse pub om samen met de rest van het hotel (althans, de mensen die nadat ze hun all-inclusive bandje tot aan de laatste druppel leeg hadden gedronken aan de bar, met een pint te proosten op de goede start van de vakantie.
Misplaats gevoel
Tijdens het ontbijt voelden wij ons wel een beetje misplaatst tussen alle armbandjes. Maar het buffet was uitgebreid, de koffie had in ieder geval het effect dat we voor vertrek nog even naar het toilet konden en ons superieure gevoel van ‘maar wij gaan fietsen’ maakte alles goed. Dit bleef wel een beetje de teneur van de maaltijden. Het vulde goed maar de sfeer ontbrak. De meewarige glimlach die dit teweeg bracht veranderde echter snel in een brede smile toen we de fietsen hadden opgehaald en in het lycra de staat uit rolden. Uit het massatoerisme en naar het echte Mallorca.
Wielerparadijs
Het is niet voor niets dat de profs dit eiland zo vaak verkiezen om er hun trainingen te doen. De wegen zijn strak, leeg en talloos en binnen een straal van enkele tientallen kilometers vind je alles wat je wielerhartje kan begeren. Bochtige weggetjes, lange klimmen, glooiende afdalingen, prachtige vergezichten over de heuvels of de zee. Iedere dag reden we tussen de 100 en de 150 kilometer. Steeds een andere kant op en iedere dag andere hoogtepunten. Col de Femenia, Cap Formendor, Puig de Randa, Coll de Sa Bataia, Col dels Reis en uiteraard de Sa Calobra.
Moeten we vaker doen
Het was een heerlijke week. Niet teveel nadenken en alleen maar genieten van het fietsen. De perfecte uitvlucht uit een hectisch bestaan. Na een paar dagen zijn de benen moe en is de geest weer helemaal uitgerust. Een verbetering voor de toekomst is dan wel om op zoek te gaan naar een iets idyllischere plek om te overnachten. Mogelijkheden zat. Dan zit je niet tussen de dronken baklappen en het scheelt iedere dag de aanloop de stad uit voor je echt in het mooie gebied zit.
Maar dan met tapas
Wat we stiekem ook wel jammer vonden is dat we ook betaald hadden voor het avondeten. Spaanse keuken maar wel eetbaar gemaakt voor Britten en Duitsers. Moet ik nog wat toevoegen? De volgende keer dus gewoon ’s avonds op zoek naar een restaurantje en omdat die zo laat open gaan eerst aan de tapa’s met een aperitiefje. Misschien de volgende ochtend iets later op de fiets, dat mag de pret niet drukken. Dit was zeker voor herhaling vatbaar.