Vanuit Noord-Limburg dwars door Brabant

Op Witte Donderdag aan het einde van de ochtend met de trein naar het zuiden. Noodzakelijk kan je het niet noemen, met de fiets in de trein om in Weert de Ronde van Nederland op te pakken. Desgevraagd geeft de Maastrichtse conducteur mij groot gelijk. Na ‘Een mens moet er toch af en toe toch ook even uit? Beter zo dan massaal naar Amsterdam om in een park te hangen’ blijft hij, om een praatje verlegen, hangen totdat de trein vanuit Utrecht bijna op Eindhoven staat en hij met de omroep ‘beste reizigers…’ begint.

1 april

In Zwolle heeft het mooie weer al plaatsgemaakt voor de kou – daar is in het noorden van Limburg niets van te merken. Arm- en beenstukken verdwijnen in de tas, ik start de navigatie en na een snelle beginfoto rij ik over de Emmasingel en langs de Zuid-Willemsvaart west de stad uit om bij Nederweert-Eind de route op te pakken waar ik in 2018, ook op 1 april, gestopt ben. Toeval bestaat niet.

Prelude

Noem het een aanloop-etappe of prelude. ‘s Morgens eerst rustig alles inpakken en ‘s middags alvast een paar uur de eerste kilometers wegtrappen. Boerenland en heide wisselen elkaar af en er staat een stevige noordenwind die het tempo drukt. Op de Somerense Heide stop ik voor een Cup-a-Soup-momentje en aan het einde van de middag rij ik in Mierlo de camping op.

Gratis chips

SRV camping de Sprink is nog maar net open. Gastvrij maar ook een beetje onwennig checkt de baas mij in. Wat kost een fietsovernachting ook alweer? En een blikje cola? O, de chips is over de datum, neem maar mee. De receptie annex bar ligt er gesloten bij. Het trekkersveld is misschien wat ver weg, maar er zijn picknick-tafels. Een traktatie voor de lichtgewicht-fietser. Binnen no-time staat de tent als vanouds en lepel ik een buitensportmaaltijd (water erbij – even wachten) naar binnen. De zon verdwijnt en daarmee de warmte. Met instant chocolademelk en een paar drupjes uit de heupflacon hou ik het buiten nog even vol maar al snel lig ik in mijn slaapzak te lezen.

K-k-k-koud!

De volgende morgen is het echt gedaan met het mooie weer. Ik heb geen wekker gezet en slaap tot een uur of acht. De beenstukken komen tevoorschijn, net als een thermoshirt, fietsshirt met lange mouwen, een windstopper er handschoenen. Mijn tent gaat nat van dauw en condens in de stuurrol en ik weet niet hoe snel ik mijn havermout en koffie naar binnen moet werken om maar in beweging te kunnen komen. Het lijkt minder te waaien. Of komt dat door de oost-westelijke richting? Want als ik noord of zuid rij, ga ik ineens erg langzaam of erg snel. Door Eindhoven heen, langs het Wilhelminakanaal zit ik na een kilometer of veertig op het marktplein van Oirschot aan de koffie. Van bakkerij de Reijsende Man. Met een appelflap en koffiekoek voor de nodige suikers en een zak krentenbollen voor in de tas. Niet te lang stilstaan want ik merk meteen dat ik afkoel.

Stiekem in België

Na Hilvarenbeek is het gedaan met de bewoonde wereld en rij ik vooral door de bossen en weilanden. Op een enkele wielrenner na is het rustig. Vanwege de temperatuur stop ik nauwelijks. Na het Mastbos onder Breda breekt de zon even door en maak ik van de gelegenheid gebruik om bij pannenkoekenrestaurant Dennenlucht een coffee-to-go te bestellen. Daarna rij ik door de West-Brabantse velden naar de hogergelegen zandgronden van de Brabantse Wal, ook wel de zoom genoemd, naar camping Uit & Thuis in Bergen op Zoom. Onderweg pakt de route nog een klein stukje België mee. Gelukkig kom ik geen mens tegen. Dan hoef je niet in quarantaine toch?

Doe mij maar een hut

Bij de receptie zie ik dat ze ook een trekkershut hebben. Nee heb je en ja kan je krijgen, dus met lichte hoop vraag ik of deze nog beschikbaar is. Sterker nog, eigenlijk is de hut nog niet eens klaar voor gebruik en aangezien dat wel had gemoeten stelt de eigenaresse voor dat ik eerst ga douchen zodat zij de hut in orde kan maken. Zo geschiedde. Na de warme douche betrek ik de hut en zet ik buiten in de wind alsnog de natte tent op om te drogen. De fiets en ik slapen binnen vannacht.

Vive le Velo

Ook de snackbar op de camping is open – weliswaar alleen voor afhaal, maar met een eigen huisje doe ik daar niet moeilijk over. Een niet zo gezonde, maar zeker voedzame maaltijd en een blikje bier. De hut is niet verwarmd, maar met een donsjasje en thermo-ondergoed gaat het prima. Vergeet ook niet de warme choco met een drupje. Aangezien het de week is voor de Ronde van Vlaanderen kijk ik op de Belg een aflevering van Vive le Velo. Moe maar voldaan kruip ik weer vroeg in mijn slaapzak. Morgen wacht een lange dag door de Zeeuwse wind.