Pelgrimslied ‘Ultreia’

De vertrekdag begint er nu echt aan te komen. Nog een paar dagen werken en dan kan ik mijn voorwiel naar het zuiden sturen en de zon tegemoet trappen. Het is bijna zo ver. Afgelopen weekend heb ik de meeste spullen al bij elkaar gezocht en een plekje gegeven in mijn fietstassen. De inpaklijst is volmaakt.

Het strenge beleid van ‘zeker niet teveel’ heeft zich uitbetaald. De voortassen zijn licht maar vol en in de achtertassen zit voldoende ruimte om onderweg boodschappen te kunnen doen. Het geheel heb ik rond de twintig kilo weten te houden. Dat kan ik hebben. Ik geloof niet dat ik nog iets mis of dat ik spullen meeneem die ik niet echt nodig heb of bij me wil hebben. Praktisch ben ik dus klaar.

Ook geestelijk begin ik al aardig in de stemming te komen. Tijdens de volgeladen proefrit, gewoon in de buurt van mijn huis, kon ik mij alweer een beetje voorstellen hoe het is om onderweg te zijn. Wat rijdt het toch eigenlijk heerlijk, zo’n vol beladen fiets.

Door het gewicht wordt het stuurgedrag van de fiets wat rustiger en het lijkt wel alsof die rust dan doordringt tot mijn hoofd. Zelfs bij een rondje van nog geen twintig kilometer. Het gevoel dat je uren en uren niets ander hoeft te doen dat rustig te trappen en om je heen te kijken. Hoogste tijd om op pad te gaan dus.

Wandelvierdaagse?

Het vertrek staat voor de deur. Bijna vijf jaar na mijn reis naar Rome dient zich het volgende fietsavontuur aan. Het belooft een andere reis te worden. Benieuwd of ik het, later op de route, ook echt leuk ga vinden om mij te mengen in het pelgrimsgeweld of dat ik toch wat meer een toeschouwer zal blijven. Ook wel een klein beetje sceptisch trouwens. Want er zijn verhalen van fietsers die, eenmaal aangekomen in Spanje, spreken van vierdaagse-taferelen waar ze doorheen moeten fietsen. Daar zal ik echt wel aan moeten wennen.

Maar ik ben ook nieuwsgierig naar die contacten onderweg. Met het dichterbij komen van het vertrek neemt bij mij ook de zin en de inspiratie om over mijn reis en alles wat dat met zich meebrengt te schrijven toe. Zoveel mensen, allemaal op pad met hun eigen motieven, daar moeten toch een paar mooie verhalen in zitten.

Pelgrimslied

?Elke ochtend nemen wij de weg, elke ochtend gaan wij verder. Dag na dag, want de weg roept ons. Het is de weg naar Compostela. Vooruit en verder! Rechtdoor! Over de duizendjarige weg van Europa op naar Jacobus die glimlachend op ons wacht ?

Zomaar een paar vrije vertalingen van hét pelgrimslied Ultreia. Dat Jacobus glimlachend op ons wacht is wel heel erg zelf geïnterpreteerd want eigenlijk glimlacht hij altijd naar de ondergaande zon bij Finistère. Het lied wordt gezongen door de pelgrims en Ultreia maakt deel uit van de eigen begroeting onderweg.

Gelukkig heb ik nog even tijd om aan het idee te wennen deel uit te maken van een massale bedevaart, als dat zo mag blijken te zijn. Maar zittend achter mijn mini laptopje (iPad mini met toetsenbord) met links mijn schrijfboekje en rechts een lekker glas wijn, zit ik in gedachten al op de route.

¡Hasta pronto y saludos a todos!

2 antwoorden op “Pelgrimslied ‘Ultreia’”

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.