Door het natte Tsjechische platteland

De vorige vooruitzichten en het zicht uit het raam van de hut komen niet overeen. Actuelere voorspellingen voorspellen niet veel goeds. Ik diep de arm- en beenstukken uit de tassen die mij daar samen met mijn knalgele regenjack doorheen moeten helpen. Over uitspraken als ‘het meeste valt naast je’ en ‘als je er de hele dag in zit valt het mee’ heb ik na vandaag een zeer ongenuanceerde mening.

Beroemdheden met kuren

Terwijl de regen met bakken uit de lucht komt en mijn lijf nog bezig is om de gulden middenweg te vinden tussen koud en warm en droog en nat, rij ik al snel het schijnbaar wereldberoemde kuuroord Mariánské Lázně binnen. Dat onder andere Goethe, Wagner en Chopin zich hebben gelaafd aan de schone lucht alhier wordt bij mij door zowel de voorbijrazende auto’s maar vooral door het vallende water toch een beetje naar de achtergrond gedreven. Ik draai rechts omhoog en klim steil de stad uit. Bij Ovesné Kladruby komt mij ineens een auto achteruit tegemoet. Ik begrijp waarom en kan er gelukkig met de fiets wel omheen.

Klooster – check!

Volgende hoogtepunt op de rol is het eeuwenoude Klaster Tepla. Ook daar rij ik even naar binnen. Vooral in de hoop dat de koffie al klaar staat. Helaas niet het geval. Ik kijk dus even rond, trek wat foto’s en slinger ‘em weer aan. De regenjas is ondertussen gedegradeerd tot warmhoudjas en die werkt alleen als ik in beweging blijf.

Natte landweg in de buurt van Bezdružice

Pilsen in Plzeň

Nu een lang stuk door landbouwgebied waar de rijkdommen van de kuuroorden ver te zoeken zijn. Hier en daar nog een dorpje maar vooral veel bossen en velden. Nog steeds geen meter vlak. Veel klimmen voor mijn gevoel en slechts af en toe dalen, maar dat laatste klopt niet als je het profiel bekijkt. Koffie met een Apfelstrudel bij een hotel-restaurant onderweg is genoeg om door te rijden tot de schoorstenen van de industriestad Plzeň de horizon ‘sieren’. Onder de Skoda-fabriek langs rij ik naast het riviertje de Mze de stad binnen. Etenstijd en aangezien het de pils-stad is, gun ik mijzelf een biertje. Wegspoelen is toch het thema vandaag?

Jozef-en-Mariaatje spelen

Het idee om een kilometer of tien na Plzeň te gaan kamperen laat ik varen. Het is nog vroeg in de middag en als ik vandaag een beetje meer fiets dan kan ik morgen wat eerder in Praag zijn. Daarbij zie ik het niet zitten om de tent die ik dinsdagochtend dan zeker nat inpak, pas donderdagavond thuis te kunnen drogen. Langs de route nog meerdere pensionnetjes in Dobriv dus ik ga daar mijn geluk beproeven. Een bonnefooitje die bij het eerste pension een Ne oplevert, nummer twee een gesloten deur en nummer drie helemaal geen pension.

Cyclopension

Dit wordt zeuren. Er zit niets anders op dan nog maar even verder te rijden. Naar Strašice. Volgens de app van de Fietsvakantiewinkel zit daar ook nog wat. De website is veelbelovend, maar als ik het tussen de Oostblok-flats rij zakt mij de moed in de schoenen. Volledig onterecht, want in een dan deze gebouwen zit gewoon een pension gericht op fietsers. Eigenaar Jan komt, corona of niet, met uitgestoken hand naar buiten en heet mij van harte welkom. De buitenkant doet anders vermoeden maar binnen is het netjes en modern opgeknapt.

Berten cyclopension Strašice

Het einde in zicht

Geen avondeten hier, maar het restaurant op tien minuten lopen biedt met een keur aan lokale gerechten soelaas. De eigenaar spreekt Duits en vertaalt in sneltreinvaart de hele menukaart voor mij. Na het eten sjok ik voldaan terug. Het is zowaar droog en er prikt een zonnetje door de wolken. Op de kamer kijk ik alvast naar wat ik in een slordige anderhalve dag Praag wil gaan doen en bekijken. Morgen rustig de laatste tachtig wegtrappen. Bergaf en vlak.

Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!

Dit bericht bevat affiliate links

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.