Tilbake i Norge

Vandaag niet alleen in de verte. Ik fiets ín de bergen. Snel naar het verlaten van Järpen zie ik de eerste tekenen van wintersport. In zomerslaap welteverstaan maar het dorp Åre ademt skiën. Nou ja, op dit moment ademt het vooral mountainbiken, want dat is wat ski-verhuurders verhuren als de sneeuw gesmolten is. Omdat Åre het laatste stuk beschaving in Zweden is, probeer ik nog wat kronen te slijten bij de bakker. Helaas, kontantfritt. Dan maar hopen dat de Zweedse kroon meer waard wordt.

Op weg naar Åre met blik op de Indalsälven-rivier

Fietsen op de snelweg

Vanaf de start volg ik de Indalsälven-rivier. Nou ja, in het begin lijkt het wel een langgerekt meer, maar op de smalle stukken is het een kolkende watermassa. Naast de rivier ligt ook steeds de Europese snelweg E14 nooit ver. Soms steek ik die over en soms rij ik daar een stuk op. Dat kan gewoon. Het is een normale tweebaansweg waar ze maximaal negentig rijden. Automobilisten en vrachtwagenchauffeurs geven je als fietser ruim baan. Na Duved verlaat ik de E14 en volgt de route een stille autoweg die mij steeds dichterbij Noorwegen brengt. En steeds hoger.

Pauze aan het Medstugusjön-meer

Sami zonder Sami

Na bijna veertig kilometer sla ik een oud pad in. Voorlopig even geen asfalt. Het begint met links en rechts kleine, gedrongen bergen. De natuur is nat. Niet verwonderlijk want de sneeuw is hier nog maar net weggesmolten. Hoe verder ik kom hoe ruiger het wordt. Dit gebied wordt al sinds mensenheugenis door de Sami gebruikt om hun rendieren houden. Ik heb alleen een paar schapen gezien.

Schapen op de Karl-Johansväg

Wat is hoog?

Het hoogste punt is zo’n 650 meter. Daar ligt nog op heel veel plekken sneeuw en op andere plekken is het een geklater van jewelste door al het smeltwater. In de Ardennen kan je hoger komen (Signaal van Botrange), maar hier voelt het al bijna als hooggebergte. Het is ronduit prachtig. In niets te vergelijken met de landschappen waar ik de rest van de reis tot nu toe doorheen ben gefietst. En ik ben ongemerkt aangekomen in Noorwegen.

Rue de carrot

De afdaling die volgt is gaaf – tenminste, als je met een goede mountainbike op pad zou zijn. Mijn ongeveerde Santos met bepakking maakt het een beetje spannend. Stenen en wortels, die je met de mountainbike springend zou ontwijken, vormen ineens flinke ‘drempels’. Met snelheden boven de vijftig is het flink remmen geblazen. Eind goed, al goed. Ik beloof in Trondheim een kaarsje aan te steken voor de godin van de remblokjes. Wat volgt is vooral strak Noors asfalt langs de rivier de Inna. Nog een keer word ik gefopt met een veel te lang en drassig graspad dat mij eerst flink laat klimmen en daarna hobbelig laat dalen, maar daarna is het allemaal pais en vree.

Noors genieten

De afdaling

Ik heb een klein beetje mijn hoop gevestigd op een soort van camping in Vuku. En anders hebben ze daar in ieder geval een supermarkt. Ik rij het dorp in na een heerlijke snelle afdaling, met bochten die overzichtelijk genoeg zijn om te knallen maar ook scherp genoeg om enige daaltechniek te vereisen. Mijn beladen fiets heeft een dijk van een wegligging, dus ik drink met een smile van oor tot oor mijn colaatje buiten de supermarkt. De camping is echter een verzameling vishutten (je kan hier reuze-zalmen vangen) en als ik mijn bidons wil vullen in het toiletgebouw, begrijp ik waarom hier verder alleen een enkele camper staat. Hier wil je niet douchen. Dus volle bidons op de fiets en door.

Olav haalde Trondheim niet (levend)

Wat volgt is eerst een stevige klim en daarna weer zo’n geweldig mooie afdaling. Het laatste stuk over gravel, zodat ik met een stofwolk achter mij voorbij het terras van het Stiklestad Nasjonale Kultursenter raas en vlak voor de kerk tot stilstand kom. Op de plek van de kerk vond onze Olav zijn Waterloo tijdens de slag bij Stiklestad in 1030. De steen waartegen bij moedeloos zijn hoofd te ruste legde, ligt achter het altaar aldaar.

Noorse prijzen 2.0

Verder proberen de Noren vooral goed te verdienen aan Stiklestad. Als je wilt overnachten kan dat bij partner Scandic (voor een Scandalijke prijs. En van het biertje dat ik drink, na mijn bezoek aan de kerk, op het terras waar mijn stof net is neergedaald, sla ik stijl achterover. Niet vanwege het percentage alcohol en ja, ik ken de ‘normale’ Noorse bierprijzen. Maar goed, het smaakte prima en terwijl ik zit na te genieten van de mooie dag, vind ik ook nog een kleine camping op ongeveer twee kilometer afstand. Die is juist flink goedkoper dan ik de afgelopen anderhalve week gewend ben. De tent, de douche en noodle-soep als culinaire afsluiter van de dag, maken het plaatje compleet.

Bas Cuisine de Camping

Vi sees snart og hilsen alle sammen!

Eén antwoord op “Tilbake i Norge”

Laat een reactie achter bij JohanReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.