Als de porridge van het ontbijt zowat mijn oren uitkomt, snap ik ineens waar de Engelsen de term push bike vandaan hebben. Wat ben ik blij dat ik gistermiddag op tijd in de remmen geknepen heb zeg. Moet er niet aan denken dat de eerste twintig van vandaag de laatste van gisteren hadden moeten worden. De Trans Pennine Trail is alles van strak, langzaam afdalend asfalt op een voormalig spoortracé tot onmogelijke klim op rotsachtige singletracks. En die krijg ik voorgeschoteld als ik koud van de camping ben weggereden.
Lees verder “Kilometers spoor tot Goole”