Dag 22: León (rustdag)

Het was toch de fietsbare route vanaf de camping naar de stad? Het zal wel. Twee busjes van de Guardia Civil rijden voorbij en schenken mij geen enkele aandacht. Met dichtgeknepen billen en vertrouwend op de felgele tassen dan maar. De ring van León. Auto’s razen met een noodgang voorbij. Tot de eerste afrit de bebouwde kom in. Fietsen in Spanje is een heel avontuur.  Lees verder “Dag 22: León (rustdag)”

Dag 25: Portomarin – Santiago de Compostela (106 km)

Enigszins verdwaasd kijk ik naar alle drukte om mij heen over het plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela. Expres nog even gestopt om aan de rand van de stad een hapje te eten. Alsof ik het moment van ‘er zijn’ voor mij uit probeerde te schuiven. Vijfentwintig dagen waarvan drieëntwintig daadwerkelijk op de fiets zijn voorbij en ik ben er.  Lees verder “Dag 25: Portomarin – Santiago de Compostela (106 km)”

Op bedevaart

Wat is het toch met bedevaartsoorden? Wat maakt het dat juist die plekken in de moderne tijd nog steeds hun aantrekkingskracht hebben? Ook zonder grondig onderzoek durf ik wel te beweren dat de moderne pelgrim geen wereldwonderen meer najaagt of voor zijn zielenrust die ene heilige plek wil zien zodat hij daarna vredig heen kan gaan. Slechts een kleine groep gaat nog echt op pad vanuit het geloof. 

Ik denk dat de meeste pelgrims, net als ik, vooral op pad gaan vanuit een soort geestelijke onrust en het verlangen om zichzelf tijdens de zware tocht te overwinnen. Lees verder “Op bedevaart”