Verhalen tussen bikepacktrips en fietsvakanties
Vorig jaar reed ik de St. Jacobs-fietsroute van Haarlem naar Santiago de Compostela. Onderweg op de Camino heb ik een keur aan pelgrims gezien. Ze zijn grofweg op te delen in wandelaars, mountainbikers en fietsreizigers. In deze blogpost leg ik uit hoe ik de verschillen tussen deze groepen beleefde en waarom de fietsreiziger toch geen echte Camino-ganger is.
Door de uitnodiging om over mijn fietsreis naar Rome te komen vertellen op de Fiets- en Wandelbeurs begon het weer te jeuken. Om goed beslagen ten ijs te komen bij het voorlichten van medefietsers, heb ik mijn oude blog nagelezen. Toen wist ik het zeker. De vakantiefiets gaat uit de schuur, de tassen gaan er weer op en ik ga weer op pad. En na een dag onder de fietsers was het helemaal gedaan.
Een rondje om de Baltische Zee? zwerven door Zweden? Alle Scandinavische hoofdsteden met de fiets? Eerst liep ik te dubben over het hoge noorden. Beperkte vakantiedagen, het mogelijke koude, natte weer, reisgedoe heen & terug en Scandinavische prijzen maakten voor mij dat de keuze toch op het zuiden is gevallen.
Na Rome 2012 volgt in juni de Sint Jacobs fietsroute, Santiago de Compostela. Opnieuw langs pelgrimswegen, wederom een ongelovige bedevaart, maar nu naar Spanje.
Op de een of andere manier hebben de pelgrimswegen ook op mij hun aantrekkingskracht. Het idee dat eeuwen en eeuwen mensen dezelfde route hebben genomen, op zoek naar zichzelf, iets hogers of gewoon omdat ze daartoe veroordeeld waren, geeft de reis een prettige lading. Santiago de Compostela – voor pelgrims uit heel Europa moet het al eeuwen haast magisch geklonken hebben.
Een heilig doel ver voorbij de horizon om op eigen kracht naartoe te gaan. Want hoe vaak je mij ook zal horen beweren dat het om de reis gaat en niet om het eindpunt, er is toch een eindpunt nodig voor de reis die je als doel gesteld hebt.
Of ik stempels ga verzamelen weet ik nog niet en misschien ga ik ga wel op de een of andere manier iets doen met de Jakobsschelp. Wellicht zal ik een klein steentje van huis mee nemen om achter te laten bij het grote ijzeren kruis bij Rabanal del Camino.
Ik ben niet gelovig maar de symboliek van het achterlaten van je lasten spreekt mij wel aan. De pragmaat in mij roept dan dat die lasten ook echt symbolisch moeten zijn, dus voor mij geen kinderkopjes in de fietstassen hoor.
De reis begint origineel in mijn geboortestad Haarlem en voert over routes die gebaseerd zijn op oude pelgrimskaarten. Ca. 2500 kilometer. In gedachten zie ik al fietsend het landschap, de bouw en de cultuur langzaam veranderen naar de mediterrane loomheid van de zomer.
En ik zie mijzelf zitten en schrijven over wat ik gezien en beleefd heb. In een Belgisch café, op een Frans terras of in een Spaanse hosteleria. Want net als de vorige reis wil ik de liefde voor de fiets en het verhaal weer leven inblazen. De boekjes zijn binnen, de terugreis is gereserveerd. Ik kan niet meer terug – eh… – juist wel.
¡Hasta pronto y saludos a todos!
Dat onze Jacob werkelijk in de kathedraal van Santiago de Compostela in de zilveren schrijn ligt, wordt algemeen als een fabel beschouwd maar hem wordt wel een grote rol toebedeeld bij het verjagen van de boze Moren uit Spanje. Daar is hij mooi maar patroonheilige van Spanje mee geworden. En daarmee Santiago de Compostela samen met Rome en Jeruzalem, een van de belangrijkste Christelijke bedevaartsbestemmingen. Lees verder “Camino de Santiago”
Langzamerhand begint de reis naar Santiago dichterbij te komen. Over ruim een maand is het zo ver. Dan vertrek ik. Afgelopen week heb ik mijn vrije momenten gestoken in de route. Hoe ik wil gaan rijden, hoeveel kilometers, waar te overnachten en meer. Met de boekjes, internet en de navigatie-app Pocket Earth ben ik voorzichtig begonnen aan een planning. Vloeken in de kerk, ik weet het. Want eigenlijk is het idee van pelgrimeren dat je je laat leiden door de dag en het moment laat bepalen waar je eet en slaapt. Lees verder “Kaartstudie”
De laatste dagen ben ik tussen de bedrijven door veel bezig met mijn reis. Niet alleen de praktische zaken maar vooral met het lezen van verslagen en verhalen van andere reizigers. Mensen die allemaal met hun eigen motivatie op pad gegaan zijn en voor wie de Camino op de een of andere manier een diepere betekenis gekregen heeft.
Al die verhalen hebben invloed gehad op hoe ik naar mijn eigen Camino en de weg er naartoe ben gaan kijken. Natuurlijk blijft de drang naar de fysieke prestatie op eigen kracht de reis te volbrengen maar dat is meer en meer een ondergeschoven doel geworden Lees verder “Goede voornemens”
Nee joh, ik vertrek gewoon lekker vanaf huis. Geen gedoe vooraf. Ik moet tenslotte tot de dag voor vertrek werken en qua afstand scheelt het niets. Wat maakt het uit als ik niet de hele route fiets? Die route pik ik dan wel op in de buurt van Antwerpen. En ik kijk onderweg wel of ik überhaupt iets doe met mijn credencial oftewel stempelkaart. Lees verder “Van Haarlem naar Santiago”
Morgen stap ik op de fiets om te beginnen aan mijn fietsvakantie naar Santiago de Compostela. Ongelovige bedevaart. Een maand lang onderweg met als voornaamste zorgen het vinden van een slaapplaats en bedenken wat ik wil eten. Verder hoeft er niets. Nou ja, ik heb beloofd om jullie op de hoogte te houden dus af en toe een blog-bericht posten ‘moet’ natuurlijk wel. Lees verder “De avond voor vertrek”
De kop is er af en de eerste etappe zit er op. Ik ben op weg naar Santiago de Compostela. Na een welverdiende maaltijd – ik hoefde slechts water te koken, de rest deed Knorr voor mij – en genietend van de oploskoffie, zit ik aan een picknicktafel op SVR Camping de Beekhoek in Ulvenhout. Eerste evaluatiepuntje: minder zon of meer smeren. Lees verder “Dag 1: Haarlem – Ulvenhout (136 km)”
Het eerste levende wezen dat ik zag toen ik tussen Galder en Meersel België binnenreed, was een Vlaamse Gaai. Mijn dag kon per definitie al niet meer stuk. En dat werd nog mooier toen ik de hele dag namen op de wegwijzers zag staan die ik normaal alleen zie als ik in een biercafé door de kaart blader om iets lekkers uit te kiezen. Lees verder “Dag 2: Ulvenhout – Denderhoutem (136 km)”
‘Deviation’ is Frans voor ‘omleiding’ en daar bedoelen de Walen dan ‘afleiding’ mee. Toen voorbij Geraardsbergen de taalgrens definitief een einde maakte aan de algehele verstaanbaarheid, was ook meteen duidelijk dat ik het laissez-faire gebied was binnengereden. Terwijl de Dender ineens la Dendre was zorgde de bordjes bij de werken ervoor dat ik van de route af maar nooit meer op de route op kwam. Lees verder “Dag 3: Denderhoutem – Paillencourt (134 km)”