Verhalen tussen bikepacktrips en fietsvakanties
Het lekkerste van een B&B is niet dat je geen tent op hoeft te zetten of dat je in een echt bed mag slapen. Geloof mij, dat interesseert mij niet. Nee, het allerlekkerste is afdrogen met een echte handdoek. Want de kleine textiele verzameling die de fietser in zijn tassen mee kan slepen is namelijk van het functionele, lichtgewichte en snel drogende soort. Niet alleen de garderobe maar ook de handdoek. Lees verder “Met Irish Rail naar Dublin”
Dublin ontwaakt langzaam op deze luie zondagmorgen. Ik loop met een take-away cappuccino over O’Connell Street en geniet van het ‘grote stad gevoel’. Dublinners zitten met de weekendkrant op de terrasjes van vroege koffietentjes, toeristen zoeken zich met hun rolkoffers een weg en een legertje schoonmakers probeert, voor de meute zich op straat waagt, de sporen van een Dublinner nacht uit te wissen. De protesterend krijsende meeuwen verraden dat Dublin een havenstad is.
Lees verder “Een dag in Dublin”
Tijdens het koken komt er een – laat ik het zo noemen – wat oudere auto de camping opgereden. Twee mannen en een vrouw. Gespierd, tatoeages. Ze zetten hun tenten op vlak naast de mijne en onbewust heb ik een angstbeeld van een avond drinkgelag en weinig slaap voor de vakantiefietser. Hoe ver ik er naast zit? We raken aan de praat en ik heb nu een boek van 407 gram extra in mijn tas zitten. Gesigneerd door de schrijver zelf.
Lees verder “Met de neus op de feiten in Wales”
Ik rij door Wales naar het grotestedengebied tussen Liverpool en Manchester. Op papier geen camping op redelijke dagafstand kunnen vinden. De eerste ligt te ver van de route en de tweede ligt gewoon te ver, dus ik heb een hotelletje geboekt halverwege. Toch nog een flinke afstand. Vooraf schattend (is wat lastig met de routes van het National Cycle Network) denk ik dat ik de 130 wel weer aan ga tikken. Daarna heb ik dan nog drie dagen voor de resterende 200 totaal Hull.
Lees verder “Welsche kust, Engelse industrie en naar het Peak District”
Als de porridge van het ontbijt zowat mijn oren uitkomt, snap ik ineens waar de Engelsen de term push bike vandaan hebben. Wat ben ik blij dat ik gistermiddag op tijd in de remmen geknepen heb zeg. Moet er niet aan denken dat de eerste twintig van vandaag de laatste van gisteren hadden moeten worden. De Trans Pennine Trail is alles van strak, langzaam afdalend asfalt op een voormalig spoortracé tot onmogelijke klim op rotsachtige singletracks. En die krijg ik voorgeschoteld als ik koud van de camping ben weggereden.
Lees verder “Kilometers spoor tot Goole”
All things tend to completion, Towards a resultant end. The heat of harvest noonday With an August night will blend. The rose burns out in its calyx. The leaf yields to the ground. Almost every appearance It with disappearance crowned. - Anthony Cronin -
Langzaam ontwaak ik uit mijn winterslaap en maak ik mij op voor het nieuwe fietsseizoen. Het is stil geweest hier, ik geef het toe. Daar zal nu verandering in komen want de plannen voor deze zomer worden steeds concreter. Het jeukt al en tijdens de eerste koude kilometers op de racefiets gaan mijn gedachten vast op reis. Op mijn nachtkastje ligt een reisgids en op internet heb ik in hoofdlijnen de route al uitgedacht. Lees verder “Het is groen en nat”
Vijf tassen aan de fiets en ik rol weer. Al was mijn eerste reisdoel de fietsenmaker op twee kilometer van mijn huis en maakte de wildgebarende conducteur mijn duidelijk dat er geen plek meer was in zijn trein. Uiteindelijk stond ik rond een uur of 11 in Arnhem, het startpunt van de ronde van Nederland. Klaar voor een mini-fietsavontuur in eigen land.
Lees verder “Van Arnhem naar Afferden (78 km)”
Kamperen in maart heeft een nadeel. K-o-u-d! Dankzij een goeie slaapzak heb ik er ‘s nachts geen last van, maar bij het opstaan wees de thermometer 3 graden aan. Ik wist dus niet hoe snel ik mijn klamme boeltje op de fiets moest binden, mijzelf incluis. Op naar de eerste pont van de dag, die mij naar het Maasheggenlandschap voer. Deze, soms eeuwenoude, heggen, hadden als doel het wassende water te remmen bij overstromingen, zodat het vruchtbare slib sneller neer zou slaan.
Lees verder “Van Afferden naar Grathem (113 km)”
In mijn tentje, warm en comfortabel in het dons luisterde ik vanmorgen naar de vogels en de regen, die afwisselend het hoogte woord probeerden te voeren. Met een blik op de buienradar en de weersverwachting, bedacht ik dat het voor het mooie wel mooi geweest was zo.
Lees verder “Van Grathem naar (Neder)weert (30 km)”