Tag: bikepacking

Geplaatst op

Rondje Groningen – de eerste etappe

In de drukte van bevrijdingsdag is spoor 6 van station Zwolle een oase van rust. Ik wacht op de trein naar Groningen, met daarin mijn vader. Het plan voor de komende dagen is een rondje Groningen, of beter gezegd, hét Rondje Groningen. Maar dat is voor de dag van morgen. Vandaag houden we het bij een wandeling door de stad, de fietsen staan veilig achter slot en grendel bij het Martini-hotel. We vieren onze vrijheid met een biertje in de zon, en een simpele maar stevige kroeghap.

Lees verder “Rondje Groningen – de eerste etappe”
Geplaatst op

Rondje Drenthe

Schapen en hunebedden schieten mij te binnen als ik aan Drenthe denk. De verhalen van veenkoloniën met arme stakkers die hun geluk kwamen beproeven in het turf – al dan niet verplicht – omdat hun geluk elders al lang opgebruikt was. Ik ken de geschiedenis van kamp Westerbork en weet dat Bartje het vertikt om te bidden voor bruune boon’n, maar dan houdt het ook snel op. Naast een weekend fietsen dus een ontdekking van het gebied dat zo dichtbij mijn eigen woonplaats ligt, maar waar ik zo weinig van weet.

Lees verder “Rondje Drenthe”
Geplaatst op

Fietsen langs de frontlijn

Begrensd door aanhoudend Europese corona-geweld en een druk schema op mijn werk wordt het ook deze zomer een kort fietsavontuur. Wel een betekenisvolle. Fietsen langs de frontlijn van de oorlog die een einde moest maken aan alle oorlogen maar met haar gruwelijkheden slechts de overgang markeert tussen oude oorlogen en nieuwe. Een geschiedenis die bij mij op de een of andere manier is weggedrukt door het tastbare van de oorlog die daarop volgde en nog altijd een groot vraagteken voor mij is. Hoe heeft dit zo kort op onze moderne tijd kunnen gebeuren?

Lees verder “Fietsen langs de frontlijn”
Geplaatst op

Prelude

Als ik het erf van kampeerboerderij de Blikken, net buiten Groede, oprij, komt de eigenaresse mij al tegemoet. Op de zitmaaier. Rustig zet ze de machine en daarna haar gehoorbescherming af en heet mij met een heerlijke Zeeuwse tongval welkom. ‘Een Santos’ zegt ze, ‘die zie je de leaste tied stêhts véhker’. Ik reken af met mijn laatste tientje want een pinautomaat heeft ze niet. Slaat ze over. Online bankieren kan wel. En misschien dat ze volgend jaar een QR-code gaat ophangen.

Lees verder “Prelude”
Geplaatst op

Heuvelland en de Artois

Of het de slechte nachtrust is, het door regen zo nu en dan troosteloze landschap of de oneindige reeks militaire begraafplaatsen – ik krijg de tekst van Willem Vermandere’s ‘Duizend Soldaten’ niet uit mijn hoofd.

A’j van z’n leven in de westhoek passeert
Deur regen en noorderwinden
Keert omme d’n tid die j’ alhier passeert
D’n oorlog ga j' hier were vinden

Ja 't is d’n oorlog da 'j hier were vindt
En 't graf van duuzend soldaten
Altijd iemands vader altijd iemands kind
Nu doodstille en godverlaten

Laat de bomen nu maar zwijgen en dat 't gras niets verteld
En de wind moet 't ook maar nie zingen
Dat julder'n dood tot niets hè geteld
Dat waren al te schrik'lijke dingen
Lees verder “Heuvelland en de Artois”
Geplaatst op

Vanuit Noord-Limburg dwars door Brabant

Op Witte Donderdag aan het einde van de ochtend met de trein naar het zuiden. Noodzakelijk kan je het niet noemen, met de fiets in de trein om in Weert de Ronde van Nederland op te pakken. Desgevraagd geeft de Maastrichtse conducteur mij groot gelijk. Na ‘Een mens moet er toch af en toe toch ook even uit? Beter zo dan massaal naar Amsterdam om in een park te hangen’ blijft hij, om een praatje verlegen, hangen totdat de trein vanuit Utrecht bijna op Eindhoven staat en hij met de omroep ‘beste reizigers…’ begint.

Lees verder “Vanuit Noord-Limburg dwars door Brabant”
Geplaatst op

Verwaaien op de Zeeuwse eilanden

Als ik de Brabantse Wal afrij en voorbij Woensdrecht de provinciegrens oversteek, draaien de windmolens alsof het een lieve lust is. Zeeland, de provincie waar de helft van mijn roots liggen, voelt op de een of andere manier altijd een beetje als thuiskomen. En het voelt niet alleen vertrouwd, het ruikt ook zo. Ik weet niet precies wat het is, maar de geur in Zuid-Beveland brengt mij terug naar de talloze logeerpartijen bij mijn opa en oma op Kapelle. Terug naar de kas, de boôherd en de tuun.

Lees verder “Verwaaien op de Zeeuwse eilanden”
Geplaatst op

Door Zuid-Holland over de Kustroute

Ooit Paasontbijt gehad in een buscamper? Ik niet. Tot nu dan. Klokslag acht kan ik gewoon aanschuiven en opwarmen nadat ik de tent en haar inhoud weer in de tassen en aan de fiets heb gekregen. Mijn begrip voor wielerreizen met volgauto en catering stijgt met de minuut. Beter verzorgd kan een dag op de fiets niet beginnen. Nou ja, een graad of vijftien warmer en een portie meewind zou het geheel natuurlijk echt compleet maken, maar helaas zit dat niet bij de prijs in.

Lees verder “Door Zuid-Holland over de Kustroute”
Geplaatst op

Wat voor een fietskampeerder ben jij?

Na een dag in het zadel ben ik eindelijk op de camping. Ik zet mijn fiets naast de receptie neer, neem nog snel een slok water uit mijn bidon en loop naar binnen. Een plekje voor 1 nacht graag. O – en ik zie dat jullie hier koude blikjes hebben. Doe mij daar ook maar eentje van. Dit dagelijkse ritueel zullen vele fietsers wel herkennen. Met de instructies van de eigenaar rol ik, helm aan het stuur bungelend, naar mijn plekje. Het is altijd een verassing. En dat geeft niet, want het is tenslotte ook maar voor een nacht.

Lees verder “Wat voor een fietskampeerder ben jij?”
Geplaatst op

Fietsen naar Praag

Terwijl Europa langzaam wakker wordt uit de boze droom die Corona heet, stap ik op de fiets naar het buitenland. Dan maar met mondkapjes en handgel. De bikepack-trip door Nederland was te kort en te intensief om geestelijk uit te rusten en ik mot er echt nog even tussenuit voordat in het najaar de mallemolen weer dol draait of wij door de tweede golf aan huis gebonden zijn. Uitganspunten: tussen de 1000 en en 1200 kilometer en een kleine twee weken de tijd. Om basale redenen viel de Jutlandroute naar Denemarken af en heb ik gekozen voor Praag.

Lees verder “Fietsen naar Praag”