Servus in Bayern

Gisteren waren er ook al een paar tegenliggers die de zuidelijke groet gebruikten als antwoord op mijn ‘hallo’ of ‘moin’. Vandaag pas ik deze dan ook maar toe. Je wilt tenslotte niet uit de toon vallen op het fietspad. Tussen Hildburghausen en Coburg ben ik definitief aangekomen in de deelstaat Bayern en dat is op de camping van Lichtenfels goed te merken. De zomer-editie van het Oktoberfest?

Beter een goede buur

De zon wekt mij rond een uur of zeven en ik pak rustig mijn spullen in. De Platzwart komt pas rond negen uur dus ik neem de tijd. Na het afrekenen drink ik nog even mijn koffie op met de buren-voor-een-nacht, waarmee ik gisteravond ook tot zeker kwart over fietsersbedtijd heb zitten kletsen. Pas rond half tien neem ik afscheid. Op naar Meiningen. Het belooft een warme dag te worden dus ik maak gebruik van de relatieve koelte om even door te rijden. Dat lukt aardig op het snelle gravel door het bos.

Ein Prosit

Meiningen rij ik voorbij. Ik heb nog geen trek en wil toch wat kilometers maken. Bij Vachdorf wint mijn zwak voor horeca in oude stationsgebouwen. Voor koffie moet ik echt even wachten tot der Chef er is, want ze heeft geen verstand van dat apparaat, maar een Radler en een broodje kan ze wel voor mij maken. Nadat ik ervan overtuigd ben dat het een alcoholvrije wordt ga ik op het terras zitten.

Onderweg naar Vachdorf

Eindelijk een beetje klimmen

Gaandeweg de dag gaat het steeds wat feller op en neer. Samen met de droge velden doet het mij een beetje denken aan Toscane. Tot Hildburghausen volg ik de Werra en dan is het veel op en soms neer om over te steken naar het Main-dal. Maar juist van dat klimmen in de hitte geniet ik. Net als gisteren zorgt het fietsen in deze temperaturen er wel voor dat ik vooral bezig ben met… fietsen. De aandacht voor moois onderweg is ver te zoeken. Ik bemerk namelijk dat ik ook dat ik Kloster Verra voorbij ben gereden zonder er erg in te hebben. Terwijl ik toch van plan was daar even te gaan kijken.

En door…

De middag rij ik vooral door heuvelachtig landbouwgebied zonder al teveel schaduw. Geen meter vlak en met de minuut warmer. Bij een picknicktafel waar dit wel is, maak ik een noedelsoepje klaar. Tegen de tijd dat ik in Coburg ben is het echt heet. Een graad of vijfendertig gok ik. En dan wil ik in ieder geval alleen nog maar iets kouds drinken en douchen. Het is nog een kilometer of vijftien tot de camping dus veel meer dan een foto op de centrale markt is er niet van gekomen.

Het raadhuis van Coburg

Het verdomhoekje

Deze gemeentecamping is wel zo handig voor het verdere verloop. Gelegen aan een meer en de Main lijkt het een heerlijke plek maar je kunt het ook een hutjemutje-camping noemen. De biertafels onder party-tenten voorspellen niet veel goeds. Fietsers hebben een eigen veldje. Nou ja, tussen het meer en de rest van de camping is een stuk stoppelig gras vrijgemaaid. In de volle zon. En zodra ik mijn fiets tegen het hekje zet laat een mevrouw die kennelijk een vaste plaats heeft weten daar niet van gediend te zijn. Het is niet haar hek dus ik laat het zo.

Het kost geen drol maar dit wordt vast een nacht dat ik blij ben met oordoppen. De cocktailbar aan het water serveert alleen hamburgers en er is geen plek meer in de schaduw. Dus op de fiets terug naar het centrum. Op de markt en onder een parasol een heerlijk bord pasta en een stukje typen!

Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.