Rustdag met 1200 hoogtemeters

Het einde van de reis is alweer in zicht en ik moet een beetje plannen om op tijd – lees niet te vroeg – in Bazel aan te komen om daar de trein terug te nemen. Dus vandaag een korte etappe en dat komt goed uit want het weer is vannacht omgeslagen. Druilerig, nat en flink frisser dan de afgelopen dagen. Daarbij is het hier in de buurt niet bepaald plat én heb ik een camping met bivak-hutten gevonden, waar ik beter kan vertoeven dan in mijn tentje. Allons!

Frisse start

Mijn biologische klok, ondersteund door het lokale corps du coq helpt mij weer op tijd uit bed. Rustig inpakken want vandaag heb ik alle tijd. Helaas gaat de tent nat in de tas. Met een kop koffie en een Frans keuvelpraatje van de camping-eigenaar – ik versta niet eens de helft maar ach – verorber ik de laatste plakken pain complet en ik stap op. Het motto van de dag is omhoog maar eerst daal ik nog een stukje. Een snelle stop voor armstukken en een windstopper blijkt zeer wenselijk.

Hoogtepunt

Bij een boulangerie haal ik een paar zoete traktaties en nieuw brood. In de tas en op naar col nummer één van de dag. Col de Mandray, waar ik snel de zoete traktaties opeet. Scheelt gewicht bij de volgende klim toch? Maar eerst omlaag voor koffie en boodschappen in Fraize, een klein provinciestadje waar het potdorie best druk is voor een zondagmorgen. Op naar de Col du Louschbach en vanuit daar naar de Col du Calvaire, het hoogste punt van deze reis.

Vanuit Plainfaing richting Col du Louschbach

Watergeklater

Wat volgt is een prachtige klim. Het begint op een slingerende autoweg die van bergdorp naar bergdorp voert maar al snel ruil ik die in voor een veel smaller en stiller weggetje dat door de bossen omhoog slingert. De weg is nat en om mij heen hoor ik steeds het stromende water van verschillende beekjes. Maar voor mij blijft het droog. Traag maar gestaag en net als gisteren is de klimcadans heerlijk.

Het geklater verklaard

Snelle Jelle

Na Col du Louschbach gaat de route rechtsaf en verder omhoog. Ik kijk na een bocht omlaag en zie dat een jonge bikepacker op een racefiets onder mij rijdt. Ondanks dat ik even opschakel en wat harder doortrap klinkt er al snel een bonjour schuin achter mij ‘where are you from?’ Na mijn antwoord gaat het met Eindhovense tongval verder. Een student, ‘ja, ik heb wel gekoerst’ die onderweg is naar de Stelvio. We fietsen samen naar de top, waar ik een stukje onverhard kies. Hij gaat door. Over vijf dagen verwachten zijn ouders hem in Italië. Respect.

Toch nog oorlog

Ik maak een rondje langs het Franse kerkhof waar de slachtoffers van de gevechten om Tête des Faux liggen. Onverhard, door een skigebied. Het ligt midden in het bos en ondanks dat het de zoveelste is deze reis, ben ik weer onder de indruk. Terug bij de Col du Calvaire daal ik af door de regen en gaat het al rap weer omhoog. Collette du Linge is de laatste van de dag. Een korte lunchstop en een blik over de gereconstrueerde loopgraven voor ik nog een keer afdaal tot de camping.

Mémorial de Linge

Hut op palen

Camping Labaroche ligt verscholen in het bos. Mijn trekkershut op palen al helemaal. Alles ademt natuur en buitensport maar ik doe vanmiddag lekker niks. Nou ja… Terwijl er nog een bui overkomt hang ik mijn spullen te drogen onder mijn slaapplek en heb ik eindelijk de rust om wat te lezen. Er staat een fles Pinot Noir te wachten en ik durf de gok wel aan om mijn noodmaaltijd klaar te maken. Aangevuld met verse kruiden uit de kruidentuin.

2 antwoorden op “Rustdag met 1200 hoogtemeters”

  1. Mooi verhaal. Ik heb niet alles gelezen, dus toch even een vraagje; fiets je uit/ met het boekje langs de frontlinie? Of alleen de GPX bestanden?

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.