Van Arnhem naar Afferden (78 km)

Een langzame start is ook een start

Vijf tassen aan de fiets en ik rol weer. Al was mijn eerste reisdoel de fietsenmaker op twee kilometer van mijn huis en maakte de wildgebarende conducteur mijn duidelijk dat er geen plek meer was in zijn trein. Uiteindelijk stond ik rond een uur of 11 in Arnhem, het startpunt van de ronde van Nederland. Klaar voor een mini-fietsavontuur in eigen land.

Inpakstress

Raar maar waar, je verleert het toch. Geen clou meer wat er precies waar in mijn tassen hoorde. Sterker nog, ook wat ik mee moest nemen was ik een beetje kwijt. Dat bleek wel toen ik na het lezen van mijn eigen inpaklijst snel op zoek ging naar mijn Buff, zaklamp en EHBO-tasje. En om de feestvreugde nog wat op te vijzelen bleek bij het monteren van mijn voordrager dat een van de schroefdraden in de vork dolgedraaid was. Gelukkig was de fietsenmaker al druk in de weer en zat de boel binnen de kortste keren vast. Off we go!

Brede rivieren die traag door oneindig laagland gaan

Meteen buiten station Arnhem pakt de route de LF3 – van Arnhem naar Maastricht. Via de Nederrijn en het Pannerdensch Kanaal kwam ik aan bij de Rijn. Long time no see. Het is nog geen 1 april geweest dus het voetveer naar Millingen a/d Rijn vaart ieder oneven uur. Het was nog geen half 1 dus tijd voor een bakje koffie op de veerstoep. De plaatselijke heen- en weerwolf was mij en het Duitse echtpaar dat ook stond te wachten goed gezind want ruim voor tijd zag ik rookpluimen uit de schoorsteen en het veerbootje ploeterend tegen de stroom en laverend tussen de Rijnaken, onze kant op komen.

Gelderse Poort

Eenmaal aan gene zijde werd de richting zuid-west in plaats van zuid-oost. Iets wat windtechnisch een zeer gunstige aanpassing was waardoor ik binnen de kortste keren via de Waalkade Nijmegen binnenreed. Maar niet voordat ik mijn ogen had uitgekeken. Dan weer op de wijdse rivier met haar uiterwaarden, dan weer tussen de plassen en de rietvelden in een soort Oostvaardersplas-achtig wild landschap. De Gelderse Poort. Als je er fietst snap je de naam. De ‘poort’ dankt deze aan de heuvels die aan weerszijden het rivierdal begrenzen.

‘Hallo meneer van de trein!’

Nijmegen uit, zo weten de deelnemers van de vierdaagse, betekent klimmen en dat is met de fiets niet anders. Langs Heumensoord door de bossen richting de Mookerheide. ‘Hallo meneer van de trein!’ riepen de twee studenten die in Zwolle hun racefietsen in hetzelfde compartiment zetten. Alleen waren zij pas in Nijmegen uitgestapt voor een rondje fietsen en flitsten zij mij in tegenovergestelde richting voorbij. Op een gegeven moment zag ik links en laag de Maas liggen en na een snelle afdaling naar de Mokerplas fietste ik weer door de uiterwaarden.

Logeren bij de boswachter

Vanaf hier hoefde ik niet ver meer. Gisteravond laat ben ik snel lid geworden van Staats Bosbeheer, zodat ik mag kamperen bij de boswachter. En ik heb meteen een plekje gereserveerd op natuurcamping de Cokse Heide in Afferden. Ik dacht dat ik op 30 maart wel de enige idioot zou zijn die daar zijn tentje op zou zetten maar niets is minder waar. Een paar campertjes en een handjevol trekkers waren al geïnstalleerd toen ik mij bij de digitale zuil aan ging melden. Desalniettemin is het een prachtig en rustig plekje. De nieuwe tent was even wennen maar ondanks dat voet ook het aankomstritueel vertrouwd aan.

‘t Rimpelt in het boscafé

Na een douche en een heuse instantmaaltijd van de Bever was het tijd voor het laatste dagelijkse ritueel. Schrijven. En laat ik nou vlak voor aankomst langs Boscafé ‘t Rimpelt (de hoeveelheid bejaarden valt alleszins mee) gekomen zijn. iPad, boekje en telefoon in de tas en na een kilometer fietsen zat ik te typen achter een goed glas La Trappe van de tap. Heerlijk om weer even op pad te zijn.

Dit bericht bevat affiliate links