Koud en klam
Kamperen in maart heeft een nadeel. K-o-u-d! Dankzij een goeie slaapzak heb ik er ‘s nachts geen last van, maar bij het opstaan wees de thermometer 3 graden aan. Ik wist dus niet hoe snel ik mijn klamme boeltje op de fiets moest binden, mijzelf incluis. Op naar de eerste pont van de dag, die mij naar het Maasheggenlandschap voer. Deze, soms eeuwenoude, heggen, hadden als doel het wassende water te remmen bij overstromingen, zodat het vruchtbare slib sneller neer zou slaan.
Mag het een pontje meer zijn?
Het grootste gedeelte van de dag stond in het teken van de Maas. Maar liefst zeven keer ben ik deze overgestoken. En daar waren maar twee bruggen bij. ‘Wat leuk! Onze eerste lange afstand fietser.’ De vrijwilligers van het voetveer van Wellerlooi naar Blitterswijck waren vandaag weer begonnen met het overzetten van wandelaars en fietsers. De schuit verraadde dat de heren ook in de winter bezig waren geweest want deze zat weer keurig in de lak.
Leven in de brouwerij
Ja hoor. Alweer bij de brouwerij van Hertog Jan en alweer te vroeg om al aan het bier te gaan. Deze keer maar aan de overkant gestopt voor koffie en paasvlaai. Ook aan de andere kant van de Maas was duidelijk dat er vandaag flink leven in de brouwerij zat. Met verkeersregelaars en al. In alle rust heb ik het gekrioel bekeken en ondertussen meteen wat adresjes van Vrienden op de Fiets opgezocht. Want Voor de komende nacht hoefde ik niet zo nodig te kamperen. Dat bleek later nog niet zo eenvoudig.
Na zonneschijn komt…
Na Arcen ging de route de bossen in. Over de onverharde paden naar Venlo. En daar kwam ik midden in de ellende van parkeerplaats zoekende koopjesjagers dus snel de Maas weer over. Ondertussen begon het zonnetje dat de dag zo aangenaam maakte zich langzaam achter de wolken te verstoppen. Jammer. Al leverde ook dit mooie luchten op boven de rivier.
Van je vrienden (op de fiets) moet je het hebben
In mijn zoektocht naar een logeeradres had ik een shortlist gemaakt van adressen in het gebied net voorbij Roermond. En met de dreigende regenluchten in het verschiet ben ik vlak voor die stad begonnen om die eens te bellen. Dat resulteerde in ‘helaas, geen plek meer’, sorry, mijn moeder wordt vanavond bediend’ en een keer of vier in geen gehoor. Plan B was een camping met blokhutten maar die bleken vanwege de kou nog niet in bedrijf te zijn. Uiteindelijk ben ik in Grathem beland op Boerderijcamping Peelhof. Maar niet voordat ik de eerste bui over mij heen gestort heb gekregen. Slecht weer bestaat niet, hè Bever?
Dit bericht bevat affiliate links