Geloof mij, ik heb het geprobeerd, maar de hoeveelheid brood, eieren, kaas, vleeswaren, zoetigheid en fruit die Jan mij voorschotelde kreeg ik met geen mogelijkheid op. En dan heb ik mij nog niet eens gewaagd aan de tafel met muesli en jam. Cyclopension Bertens mag je met recht een verborgen pareltje noemen. Dus als je nog eens onderweg bent richting Praag en je belandt zomaar in Strašice…
Laatste natte loodjes
De laatste etappe begint met een laatste paar klimmetjes. Eerst langs de kerk over een matig pad dat het midden houdt tussen slecht asfalt, grof grind en modder. Ik heb de regenjas alweer aan. Af en toe een paar serieuze spetters en het is gewoonweg koud. Twaalf graden volgens de app en ik geloof het direct. Een groot deel van de route loopt weer over rustige wegen door velden en dorpjes waar al meer te doen en te krijgen is dan in de dorpjes van gisteren.
Winkel van Sinkel
Het fietst lekker door. Naarmate de dag vordert is het ook gedaan met de klimmetjes. In het ‘je kunt het zo gek niet bedenken-winkeltje’ in Svinaře haal ik een paar zoete broodjes en bij de overdekte picknicktafel aan de rand van het dorp zet ik voor de laatste keer onderweg een kop koffie.
Kooplieden en bandenboeren
Daarna rij ik, met de Live Slow Ride Fast-podcast op, door tot aan de Berounka. Deze volg ik. De grote stad is in aantocht. Het wordt steeds drukker en langs de rivier wisselen aftandse schuren met Pneuservis en statige buitenhuizen uit vervlogen tijden elkaar af. Bij Radotin steek ik door en kom ik aan de laatste rivier van de reis. De Moldau, of zoals de Tsjechen zeggen, Vltava. Als ik deze ben overgestoken stop ik langs de weg nog voor een snelle lunch bij een van de vele tenten die aan de rivier hopen op beter weer en meer bezoek.
Eindstation
Het pad wordt fietspad, het fietspad boulevard en zo sta ik voor ik het weet in het centrum van Praag. For the record en omdat ik pas om drie uur kan inchecken, eerst de route afmaken door naar het echte eindpunt te rijden. Het is na al dat platteland even wennen zo tussen de taxi’s, trams, voetgangers die zich allemaal door de smalle straatjes proberen te wurmen.
Hotel aan de Karelsbrug
Mijn hotel ligt aan de andere kant van de rivier in de wijk Malá Strana, wat zoveel betekent als Kleine Zijde. Nog geen 200 meter de straat aflopen begint de Karelsbrug oftewel Karlův most waarover je zo het oude centrum in loopt. Eerst mijn fiets naar boven slepen en op het terras parkeren, dan de tassen een beetje anders organiseren (vieze fietskleding en zaken die ik in de stad niet meer gebruik in de ene…). Een snelle douche en dan sjok ik de brug over naar het oude stadsplein en weer terug voor een rondje aan ‘mijn’ kant. Voor morgen heb ik wel een plan, voor nu geniet ik vooral van de stad.
Coronavrees (on)terecht?
Voor Praagse begrippen is het niet druk, maar toch merk ik dat ik mij erger als mensen dichtbij komen. Corona lijkt hier verder weg dan waar ook. Toch zie je her en der mondkapjes en ook ik hou in ieder geval mijn Buff bij mij. Restaurants en café’s vragen bij binnenkomst om ontsmetten en posters benoemen nog even tevergeefs de anderhalve meter. Bij echt drukke plekken loop ik het liefst maar een stukje om.
Uvidíme se brzy a zdravím vás všechny!
Mooi om de tocht zò vanaf de andere kant mee te lezen. Herkenbaar, het ligt nog vers in het geheugen. Jammer van t weer in Bohemen. Geniet van het eindpunt en goede treinreis terug.
Erik, ik heb weer genoten van je dag verslagen. Mooi en duidelijk geschreven en vooral jouw belevenis/ ervaring op die dag. Top. Voor de rest geniet van je dagen in Praha en doe voorzichtig met de treinreis terug. Kijk nu al uit naar je volgende reis en reisverslagen.
Johan