De Gaeltacht in de zon, Aran-eilanden en Doolin

Een porridge en gaan

Alles is toch mooier als de zon schijnt? Dat geldt zeker voor Ierland. Terwijl ‘s nachts de regen nog tegen de ramen van mijn kamer slaat, heeft de lucht als ik opsta een hoop blauw te bieden. Met frisse motivatie en alleen maar droge spullen, pak ik mijn tassen weer in en doe ik mij tegoed aan het selfservice-ontbijt. Een flinke bak porridge moet mij door de dag helpen en voor het lekkere maak ik toast met jam.

Lees verder “De Gaeltacht in de zon, Aran-eilanden en Doolin”

Over de River Shannon en de Connor Pass naar Dingle

Muziek in Doolin

Het is ‘s avonds inderdaad gezellig in Doolin als ik na het eten nog even naar de overkant ga voor een afzakkertje bij Fitz’s pub and eatery. Met een publiek dat een mengsel is van zowel lokaal als toeristen van over de hele wereld, beginnen om een uur of half tien een paar muzikanten te spelen. Geen zang, alleen muziek. Vrolijk melancholisch. Ik bestel een rokerige Ierse whiskey en zit omgekeerd aan de bar een uurtje te mijmeren bij dit schouwspel.

Lees verder “Over de River Shannon en de Connor Pass naar Dingle”

Volledig uitgerust de Ring of Kerry op

Ik blijf nog even (lezen)

Een dagje luieren en lezen. Gisteravond speelde ik al met de gedachte en als ik met een vroege kop koffie voor het hostel zit, weet ik het zeker. Ik blijf een dagje hangen en niets doen. Het weer is (en blijft voorlopig) geweldig en Rainbow Hostel Dingle leent zich meer dan uitstekend voor een verlengd verblijf. Ik maak ontbijt, nog een kop koffie en klets nog wat met Mark, de Amerikaan met wie ik gisteravond tot ‘sluitingstijd’ gepraat heb over reizen, politiek en wat al niet meer. 

Lees verder “Volledig uitgerust de Ring of Kerry op”

Dodenrit naar Kenmare en de Beara-Ring

Snel of mooi

Net weggereden van de camping sta ik voor de keuze. Of de Ring of Kerry verder volgen en een stuk van het schiereiland overslaan, of achter de bordjes van Wild Atlantic Way aangaan met mogelijk nog een paar vergezichten op de oceaan. Aanzienlijk meer kilometers maar ja, er zijn sowieso kortere routes van IJmuiden naar Hoek van Holland te bedenken dan via Belfast en Dublin. Ik sla af naar Portmagee.

Lees verder “Dodenrit naar Kenmare en de Beara-Ring”

De Wild Atlantic Way eindigt in Cork deze keer

Early bird

Ik zet de hele vakantie al geen wekker en word uit mijzelf steeds tussen zeven en half acht wakker. Rustig afbreken, daarna ontbijten en dan tussen negen en half tien op de fiets. Vandaag heeft de zon andere plannen met mij. Ver voor half zeven brandt ze al op mijn tentje. Eenmaal buiten valt het mee en ik begin maar aan het omgekeerde ritueel van een aankomst, zodat ik met een volle buik rond acht uur de camping af rij.

Lees verder “De Wild Atlantic Way eindigt in Cork deze keer”

Met Irish Rail naar Dublin

Ongekende luxe

Het lekkerste van een B&B is niet dat je geen tent op hoeft te zetten of dat je in een echt bed mag slapen. Geloof mij, dat interesseert mij niet. Nee, het allerlekkerste is afdrogen met een echte handdoek. Want de kleine textiele verzameling die de fietser in zijn tassen mee kan slepen is namelijk van het functionele, lichtgewichte en snel drogende soort. Niet alleen de garderobe maar ook de handdoek.  Lees verder “Met Irish Rail naar Dublin”

Een dag in Dublin

De stad ontwaakt

Dublin ontwaakt langzaam op deze luie zondagmorgen. Ik loop met een take-away cappuccino over O’Connell Street en geniet van het ‘grote stad gevoel’. Dublinners zitten met de weekendkrant op de terrasjes van vroege koffietentjes, toeristen zoeken zich met hun rolkoffers een weg en een legertje schoonmakers probeert, voor de meute zich op straat waagt, de sporen van een Dublinner nacht uit te wissen. De protesterend krijsende meeuwen verraden dat Dublin een havenstad is.

Lees verder “Een dag in Dublin”

Met de neus op de feiten in Wales

Tijdens het koken komt er een – laat ik het zo noemen – wat oudere auto de camping opgereden. Twee mannen en een vrouw. Gespierd, tatoeages. Ze zetten hun tenten op vlak naast de mijne en onbewust heb ik een angstbeeld van een avond drinkgelag en weinig slaap voor de vakantiefietser. Hoe ver ik er naast zit? We raken aan de praat en ik heb nu een boek van 407 gram extra in mijn tas zitten. Gesigneerd door de schrijver zelf. 

Lees verder “Met de neus op de feiten in Wales”

Welsche kust, Engelse industrie en naar het Peak District

Een lange dag

Ik rij door Wales naar het grotestedengebied tussen Liverpool en Manchester. Op papier geen camping op redelijke dagafstand kunnen vinden. De eerste ligt te ver van de route en de tweede ligt gewoon te ver, dus ik heb een hotelletje geboekt halverwege. Toch nog een flinke afstand. Vooraf schattend (is wat lastig met de routes van het National Cycle Network) denk ik dat ik de 130 wel weer aan ga tikken. Daarna heb ik dan nog drie dagen voor de resterende 200 totaal Hull.

Lees verder “Welsche kust, Engelse industrie en naar het Peak District”