Tijdens het koken komt er een – laat ik het zo noemen – wat oudere auto de camping opgereden. Twee mannen en een vrouw. Gespierd, tatoeages. Ze zetten hun tenten op vlak naast de mijne en onbewust heb ik een angstbeeld van een avond drinkgelag en weinig slaap voor de vakantiefietser. Hoe ver ik er naast zit? We raken aan de praat en ik heb nu een boek van 407 gram extra in mijn tas zitten. Gesigneerd door de schrijver zelf.
Fiets en ferry – nog een variant
Voor het eerst sinds weken zet ik mijn wekker. Dat mag ook wel, want mijn ferry vaart gepland om tien over acht uit. Half uurtje fietsen, uurtje vooraf aanwezig en een beetje reservetijd, dus stap ik iets na zessen op de fiets. Een beetje om het centrum heen volg ik een fietspad langs een kanaal, zodat ik binnen de kortste keren in het havengebied ben. Vrachtwagens ontwijken, stoep op als het mij te link wordt en af als het mij te onbegaanbaar wordt.
Aangekomen bij de terminal ga ik eerst maar even langs bij de balie om te vragen waar ze mij als fietser willen hebben. De ervaring van. de afgelopen weken leert namelijk dat dat nog wel eens verschilt. Met de voetgangers mee en dan toch je fiets in het ruim zetten, met de auto’s mee, tassen eraf en fiets aan de bemanning geven. Deze keer zou mijn fiets in de bagagewagen gaan en ik met de voetpassagiers mee. Zomaar mijn fiets achterlaten zie ik niet zitten dus ik loop even langs een do not cross naar de achterkant van de bagageband, zodat ik de fiets persoonlijk over kan dragen.
Lekker decadent
Het is stervensdruk. In Ierland is de vakantie begonnen en het heeft er alle schijn van dat een hoop Ierse gezinnen naar de UK gaan voor een relatief goedkope vakantie. Schreeuwende kinderen en – erger nog – schreeuwende ouders, die de reis haast spannender en ingewikkelder schijnen te vinden dan de kinderen. Ik zie mijn voornemen om rustig te genieten en een beetje te schrijven in rook opgaan. Naar Belfast toe moest ik ook mijn uiterste best doen om een fatsoenlijke zitplaats te bemachtigen en te houden.
Op de trap vanaf het dek waar we door de bus zijn afgezet hangt een poster met ‘Stena Line Plus Lounge £18 en eenmaal boven loop ik meteen door om een ticket te kopen. Koffie, thee, fris en hapjes, helemaal voor in het schip, met uitzicht en voldoende zitgelegenheid. Ik klap tevreden mijn laptop open en vraag de toegesnelde ober om een cappuccino.
Mediterraan Wales
Drie uur later meren we aan in Holyhead. Het duurt even voor we van boord mogen (eerst de auto’s) maar daarna gaat het vrij snel en rij ik rond half een tropisch warm Wales binnen. Eerst een stuk langs het water en eenmaal van het schiereiland waar Holyhead op ligt af, gaat het de heuvels in. Aan de einder doemen de bergen van Wales op en ergens hoop ik dat de National Cycling Ways die ik uitgekozen heb, daar mooi omheen laveren.
Het landschap doet on-Brits aan. Door de droogte begint het gras te verdorren. Het lijkt meer op Toscane dan op Wales. Of het Wales dat ik van de plaatjes en TV-series ken in ieder geval. De geplande camping ligt op een kilometer of zestig, in het dorp Llanfairfechan en ik heb een goed deel van de middag nodig om er te komen. Het is weer een soort kamperen bij de boer, maar wel goed. En met een supermarkt op steenworp afstand dus ik ga een keertje koken.
Hoe een mens zich kan vergissen
De oude auto blijkt van een Brit, Sam, die samen met zijn vrienden, een Australisch echtpaar, Luke en Ellse, onderweg is door Europa. Luke is wat je noemt een beroepsavonturier die na een reeks pieken en dalen zijn levensmotto One Life One Chance ten volle probeert na te streven. Die weg heeft hij vastgelegd in een boek met de gelijknamige titel en ze toeren rond om het aan de man te brengen door bijvoorbeeld lezingen te geven.
Hoe erg kan een eerste indruk dus faliekant mis zijn. Ze koken een enorm gezonde maaltijd, drinken slechts een kop thee en water, liggen nog voor mij in bed en ‘s morgens, terwijl ik mijn koffie en pap naar binnen werk, doen ze eerst een stevige sessie crossfit voor ze met hun dag beginnen. Uiteraard kon ik niet zonder boek te kopen verder, dus naast de e-reader zitten er al twee boeken in mijn tassen.
Slán agus beannachtai do gach duine!