Fiets- en Wandelbeurs deel 1

Bij toeval werd ik in 2017 gevraagd om over mijn reis naar Rome te vertellen. Bij de Vereniging Pelgrimswegen naar Rome werden mijn tegenwerpingen dat ik mijzelf nou niet perse zag als echte pelgrim, resoluut van de hand gewezen en zo vond ik mijzelf terug in het Pelgrimspaviljoen op de Fiets- en Wandelbeurs. Ik speelde toen al met de gedachte om de vakantiefiets

weer uit de schuur te halen, op reis te gaan en daar ook met hernieuwde inspiratie een blog over bij te houden. Zo gezegd, zo gedaan. Want na een dagje praten over iets waar ik enorm van kan genieten was ik weer zo vol inspiratie dat de plannen voor de fietsreis naar Santiago binnen no-time concreet waren. De rest is geschiedenis.

Die van de boekjes

Voor afgelopen weekend was ik nogmaals gevraagd om mijn verhaal te delen op de beurs. Dus op zaterdag vroeg uit de veren en naar Utrecht. De opzet van het Pelgrimspaviljoen is eenvoudig. Er is groefweg een onderscheid tussen Rome, Santiago en de rest en een vrij strikt onderscheid tussen wandelen en fietsen. Samen met een andere fietser en Hans Reitsma (ja, die van de boekjes) mocht ik de ochtend de tafels van het fietsen naar Rome bemannen om het beurspubliek te informeren over wat de fietsende pelgrim zoal meemaakt.

Krasse knarren

Ik moet zeggen dat onder de pelgrims de vergrijzing ook behoorlijk toeslaat. De verhoogde AOW-leeftijd hakt er behoorlijk in bij deze doelgroep. Al waren er ook genoeg jongere en (vaak ook wat) sportievere fietsers die langskwamen voor wat meer informatie.  Als vanzelf had ik al voorlichtend mijn eigen niche te pakken. Die wat jongere fietsavonturiers en de mensen die naast boekjes ook benieuwd waren naar het gebruik van smartphones als GPS of  iets over het opladen daarvan wilden weten.

Allemaal fietsers

De ochtend is voorbij gevlogen. Al vertellend werd ik steeds enthousiaster over mijn eigen reis. Natuurlijk was ik ingehuurd (voor toegang, koffie en een lunchpakketje) om over fietsen naar Rome te vertellen maar al kletsend met andere fietsers heb ik het ook heel veel over andere reizen gehad. Wat een divers publiek zeg en aan de andere kant; wat hebben wij fietsers toch ook veel gemeen.

Droge keel van al dat moois

In de middag was ik zelf aan de beurt om even over de beurs te lopen. Ondertussen in gezelschap van mijn vader. Op naar het hart van de Fiets- en Wandelbeurs; de fietsen. Wat een prachtexemplaren. Bij verschillende merken hebben we ons uitgebreid voor laten lichten over bredere banden, nog meer versnellingen en wat al niet meer. Zoveel indrukken dat ik besloot om zondag terug te komen voor een paar proefritten en nog veel meer info over alle fietsmogelijkheden. Voor de zaterdag was dit genoeg. Om dorst van te krijgen. En dat bleek tussen de gezonde buitensporters niet zo makkelijk op te lossen maar gelukkig mochten we met onze toegangskaarten ook naar Bike Motion, de beurs voor sportieve fietsers waar we na een kort bezoek aan meneer Jan Janssen met een Kwaremont konden proosten op mooie reizen. Ik wil graag een Vlaamse fietsreiziger worden. Kan dat?