Dodenrit naar Kenmare en de Beara-Ring

Snel of mooi

Net weggereden van de camping sta ik voor de keuze. Of de Ring of Kerry verder volgen en een stuk van het schiereiland overslaan, of achter de bordjes van Wild Atlantic Way aangaan met mogelijk nog een paar vergezichten op de oceaan. Aanzienlijk meer kilometers maar ja, er zijn sowieso kortere routes van IJmuiden naar Hoek van Holland te bedenken dan via Belfast en Dublin. Ik sla af naar Portmagee.

Ups and downs

Dan krijg ik een onderbuikgevoel. Mijn route loopt gelijk met een heleboel bordjes die ‘de mooiste kliffen van Ierland’ aanprijzen. Nou staat dat ongeveer overal maar vaak betekent het wel dat er geklommen moet worden. En ja hoor, voor mij doemt een lange rechte weg op die van 0m naar 250m gaat. Een percentage durf ik niet te noemen maar voor het eerst moet ik een stuk in de lichtste versnelling staan op de pedalen.

Uitzicht vanaf de klif

De beloning is heerlijk. Met een bijna onverantwoorde vaart, snel ik omlaag. De weg is overzichtelijk en de oceaan ligt recht voor mij. Voor ik het goed en wel door heb sta ik weer op de begane grond. Niet voor lang. Het gaat weer omhoog. tussen de heuvels door, de tweede punt van het schiereiland afstekend, naar Ballinskelligs Beach.

Ballinskelligs Beach

Dag Charlie

Het wordt even een stuk saai. Over de doorgaande weg rij ik nu terug naar de Ring of Kerry. Na een uurtje in tijdrijhouding sta ik in het plaatsje Waterville. Omringt door touringcars en Amerikanen die hier op de foto willen met een beeld van Charlie Chaplin. Die is hier geweest naar het schijnt. Ik kan het niet opbrengen om te stoppen en stort mij op de volgende klim. Ook geen hoogterecord deze keer maar toch. Boven word ik beloond met een prachtig uitzicht op de Kenmare Bay. De bussen en toeristische slaatjes-slaanders moet je hier even bij wegdenken.

Uitzicht op de opening van Kenmare Bay vanaf de pas

Op de wetenschap!

Na omhoog komt zoals altijd omlaag en in Caherdaniel rij ik langs The Blind Piper. Laat er nu net een plekje vrij zijn onder de parasol. Lunchtijd is al ver voorbij en ik rammel. Een hamburger graag. Met friet. En op mijn vraag of de tekst op de gevel klopt antwoordt de jongeman (die het volgens mij zelf nog niet mag drinken) dat het wetenschappelijk bewezen is. Alles voor de wetenschap. Sláinte!

Wetenschappelijk bewezen?

Zoals Drs P zei…

Wetenschap of niet, als ik mij weer op de fiets slinger dan kost het toch de nodige moeite. Ik heb twee opties. Of meteen hier de camping op, of een kilometer of 50 doorrijden. De camping nodigt op het eerste gezicht niet uit dus ik zet nog maar even aan. Langs de baai, op naar Kenmare. Een mooi stadje dat, net als Omsk in de dodenrit van Drs P, net iets te ver weg ligt. De wetenschap blind vertrouwend wil ik de Guinness niet de schuld geven, dus zullen het de beklimmingen zijn en de wat saaie lange wegen die daar op volgen.

Er is nog een treffende vergelijking met de titel ‘dodenrit’. De bussen die ik overal heb zien staan hebben nu ineens erg veel haast om voor mij in Kenmare uit te komen. Daar waar ze tot nu toe steeds fatsoenlijk inhaalden, word ik nu meerdere keren de berm ingedrukt omdat chauffeurs er naast mij achter komen dat er toch wel een tegenligger op komst is.

De ‘dodenrit’ naar Kenmare

Douchen, eten, slapen

In Kenmare stop ik bij de supermarkt en snel dan naar de camping, net buiten het dorp. Een beetje sjofele boerenbedoening maar er is een douche en een keuken. Meer heb ik vandaag echt niet nodig. Geen spannende verhalen van de avond want na een bord pasta en een uurtje lezen (klein biertje erbij, vooruit), hou ik het voor gezien.

Handig tegen schapen en voor de was

Barber Shop

De volgende ochtend is mijn eerste doel iemand met een tondeuse opzoeken. Deze belachelijke Ierse zomer brandt mij behoorlijk bruin, en om straks thuis niet met een zwart-wit hoofd rond te lopen moet er nu even gras worden gemaaid. Kappers zat maar ze gaan allemaal pas om 10:00 open, dus ik zet mij op het terras van de plaatselijke koffiebranderij voor een tweede ontbijtje.

Beara Ring

Met een fris-kale kop en een tas vol broodjes verlaat ik Kenmare. Ik zit weer op de groene ronde van Ierland, die nu de Beara Ring volgt over het gelijknamige schiereiland. Er zitten twee noemenswaardige klimmetjes is, waarvan de meest serieuze tot over de 300m gaat. Deze ring zou minder mooi zijn dan de Ring of Kerry maar omdat het lang niet zo druk is en de weggetjes vele malen smaller, geniet ik er veel meer van.

Omhoog naar de Healy Pass
Even stoppen voor een foto (en een slokje water).
Omlaag na de Healy Pass

Ierse hittegolf

Het is vandaag echt heet. Ik merk dat ik aan het verbranden ben en dat ik te weinig drink. Twee bidons die ik pas na 50 kilometer leeg heb en weer vul. De Ieren zijn ook helemaal van slag. Deze temperaturen (hoog in de twintig) zijn ze niet gewend. Iedere Ier die ik spreek begint er over. Ik vind het eigelijk wel lekker. Beter dan het weer van een week geleden.

Bantry Bay

Pootje baden

De laatste 20 kilometer van de dag volg ik weer een wat drukkere doorgaande weg tot aan de Eagle Point Camping  in het gehucht Ballylickey. De camping is een schiereiland op zich en ik weet mij weer een plek aan het water te bemachtigen. Ierse campings zijn niet ingericht op deze zon want er is nergens schaduw. Ook niet gek natuurlijk, als je bedenkt dat je iemand zwaar zou benadelen als hij in de schaduw staat met zijn tent of caravan op het moment dat er net een straaltje zon is. Maar met deze Ierse hittegolf is het wel even afzien. Gelukkig is er een prima oplossing. Voor ik begin met het opzetten van mijn tent neem ik een frisse duik. Als de tent eenmaal staat geniet ik met een koude cider en een zakje pinda’s van de opkomende vloed.

Als je niet in de schaduw kunt zitten…

Laatste dagen Ierland

Geen keuken en al helemaal geen zin om te klooien met mijn brandertje, dus op naar de pub waar ik met een koud biertje en een zalmsalade alvast de plannen voor de komende dagen doorneem. De vrijheid blijheid is een beetje over. Omdat ik wat langer in deze hoek van het land ben blijven hangen, neem ik over drie dagen de trein van Cork naar Dublin. Dan blijven er nog twee opties over. Of een dagje luieren aan het water er dan in een ruk naar Cork, of twee etappes via de zuidkust en dan omhoog naar Cork. Na wat speurwerk naar goede overnachtingsplekken kies ik voor het laatste. Nog twee dagen fietsen in Ierland. Een avondje Cork en dan anderhalve dag in Dublin voor ik de ferry neem naar Wales.

Eagle Point Camping

Slán agus beannachtai do gach duine!

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.