‘Plat du jour, tout les jours’ wordt mijn motto. Waarom ‘s avonds na een lange fietsdag moeilijk doen op een brandertje om toch nog een fatsoenlijke maaltijd tevoorschijn te toveren terwijl je die maaltijd, vele malen beter en voor een appel en een ei, ‘s middags kan bestellen bij vrijwel ieder restaurant en barretje.
Zo krijg ik mijn dagelijkse portie groenten ook binnen en hoef ik niet steeds de supermarkt af te speuren naar kant-en-klaar maaltijden in een zakje. ‘s Avonds volstaat dan een broodje met iets erbij of een noedelsoepje. Ideaal en heel erg Frans. Iets wat dat koude biertje erbij natuurlijk ook is. En gisteren heeft uitgewezen dat je die binnen de kortste keren hebt verbrand.
Goddelijke yohurtdrank
Ik werd vroeg wakker vanmorgen. Waarschijnlijk door de oorverdovende stilte op de camping. Zo kwam het dat ik iets voor half acht al op de fiets zat. Voor de tweede dag op rij om binnen afzienbare tijd (een uurtje deze keer) in een stad te belanden. Mijn ontbijt op de camping kon dus volstaan met een homp oud brood en een kop koffie.
Compièngne zorgde wel voor een echt ontbijt en de nodige inkopen bij de supermarkt. Het was al warm en in het koelvak stond dé verfrissing voor fietsers. Yoghurtdrank met vruchten. Ik heb al opgemerkt hoe lekker een koud biertje kan zijn maar als ik moet kiezen… Zeker om half negen in de morgen. Goddelijk.
Een aalmoes uit de koelkast
Had ik al laten vallen dat het warm was? Van Compièngne liep de route door een heuvelachtig landbouwgebied naar Clermont. De klimmen beginnen echt steviger te worden en ondanks de hitte geniet ik stiekem toch wel van het afzien. En het levert leuke reacties op, variërend van toeteren en een opgestoken duim, en ‘bon courage’ tot zelfs een heerlijke koude fles met water die een meneer kwam brengen toen ik op een pleintje zat uit te hijgen.
Langzaam veranderde de weidse akkerbouw ik wat kleinschaliger boeren gedoe en kwam ik aan in Clermont waar de plat du jour mij heerlijk smaakte. Een prima bodem voor meer venijn. En dat was maar goed ook, want koud (warm eigenlijk) de stad uit kon je het met enig fatsoen geen glooien meer noemen. Het binnenblad is er aan te pas gekomen en ja, ik heb een triple.
No camping nr. 2
Het was vandaag vroeg tijd om een camping op te zoeken. De afgelopen dagen heb ik relatief veel gereden en het streven om donderdag in Tours aan te komen lijkt prima haalbaar. Dus weer op goed geluk een camping uit het boekje geprikt. Eenmaal in Crisy-les-Plâtres aangekomen was het even zoeken maar een vriendelijke Harley-rijder wees mij de weg.
Wederom een caravanpark waar ze eigenlijk geen kampeerders toelaten. Handig zo’n boekje. Gelukkig hadden ze nog een stuk braakliggend terrein dat ik mocht gebruiken. Ik zag er waarschijnlijk erg verhit uit. Het dorpje ligt in het Parc Naturel Régional du Vexin en er is weinig te beleven. Zeker op maandag, want dan is echt alles gesloten. Voor boodschappen en een verfrissing kon ik weer op de fiets naar het volgende dorp.
¡Hasta pronto y saludos a todos!