Dag 4: Echtz – Remagen

Als het je voor de wind gaat dan voelt dat goed en als het alsmaar bergaf met je gaat heeft dat ook zo zijn voordelen. Inspanning wordt ontspanning en afstanden klein. Vandaag ging het voor de wind over de Zülpicher Börde en bergaf door de Ville. Een mooie combinatie dus. Tussendoor nog even snel de benen getest op een paar kleine heuveltjes maar voor de rest alleen genieten. Het landschap was in het begin uitgestrekt maar mooi. Suikerbieten, koolzaadvelden, tarwe, aardappels en later zelfs aardbeien afgewisseld met heel veel maïs.

Oja, m’n helm

In de gemiddelde Nederlandse polder zou me dat tot waanzin drijven maar hier waren het mooie glooiende vergezichten.Vooral de laatste afdaling was een ‘machte Spass’. Ik moet alleen niet te plat door de bochten want dat gaat ten koste van mijn voortassen. En oja, onderaan, ik citeer Hera: “Zou je bergaf je helm niet opzetten?”. Ik zal het de volgende keer doen. Na deze afdaling, waarin ik heb kunnen oefenen met het sturen in de haarspeldbochten en waar ik het vertrouwen in de fiets in het algemeen en de remmen in het bijzonder heb kunnen staven, was daar ineens de Rijn.

Nederland fietsland

Dat het vooral de Nederlanders zijn die op de fiets over ‘s lands wegen trekken merk je iedere keer weer. Ook op de camping van Remagen staan we met een hele tros bij elkaar. De meereizers beginnen al bekenden te worden en er zijn altijd nieuwen vanaf de andere richtingen. De degelijke reisfietsen voeren de boventoon maar her en der zie je ook exoten met rare fietskarretjes of grote rugzakken. Zojuist nog met een een ervaren zeventiger gesproken die al negen jaar in de zomer drie maanden van huis gaat om door Europa te reizen, naar eigen zeggen als een afspraak met zijn vrouw zodat hij de rest van het jaar gezellig is.

Vrienden vanaf de grens

Het fietsen verbroedert. Iedereen spreekt even met elkaar en wisselt verhalen of tips uit over de routes die nu of later in het verschiet liggen. Ook het samen fietsen met Hera is leuk. Met de fiets als gemeenschappelijke interesse en een prachtig gebied om doorheen te reizen vliegt de dag voorbij. Je merkt dat je toch wat meer de tijd neemt voor én dus ook tijdens tijdens pauzes omdat je niet alleen snel wat eet en weer vertrekt. Tot slot zijn de verbaasde gezichten, als mensen na aankomst onze twee tentjes zien en op de vraag waar de reis naartoe gaat twee antwoorden krijgen, prachtig. Onze uitleg is “we kennen elkaar van de Duitse grens”.

A presto e saluti a tutti!

 

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.