Dag 38: Rome, de laatste dag

Nee, nog geen nabeschouwingen en overpeinzingen over het geheel. Die volgen later. Ik heb nog een treinreis voor de boeg en voor hetzelfde geld heeft het nog langer nodig om te bezinken. Vandaag was nog een gewone dag. Nou ja, gewoon. Na een halve dag in het middelpunt van de katholieke kerk is gewoon niet helemaal het juiste woord. Om de grote drukte voor te zijn stond ik al om negen uur op het St. Pietersplein, mijzelf te vergapen aan de pracht en praal die daar ten toon gespreid wordt. En het was inderdaad nog relatief rustig. Ik heb er gewoon even een tijdje naar zitten kijken vanaf de trap, tussen de pilaren. Mensen van over de hele wereld komen uit nieuwsgierigheid, devotie of een mengelmoes daarvan naar deze plek. Dat alleen al maakt het een bijzonder schouwspel. Na een uitgebreide security check en het aanristen van mijn afritspijpen stond ik de St. Pieterskerk. Daar schieten de woorden alweer tekort.

Sixtijnse Kapel

Ik heb bijna twee uur rondgelopen, gekeken en mijzelf verbaast in de basiliek. In de tussentijd was de rij voor de beklimming van de dom uitgegroeid tot een record lengte. En in die rij gaan staan betekende dat de rij voor de Vaticaanse musea ook de tijd had om te groeien. Het uitzicht laat ik voor een volgende keer. De musea van het Vaticaan laten de geestelijke en aardse kunstwerken zien die alle pausen in de loop der eeuwen verzameld hebben. Duizelingwekkend veel kunst in een aaneenschakeling van zalen, kamers, gangen en kapellen. Met als twee hoogtepunten de kamers van Raphael en de Sixtijnse kapel waar op het gewelf de beroemde schilderingen van Michelangelo te zien zijn.

Geestelijke steun voor de overweldigde

Het was gewoonweg onmogelijk om alles te bekijken. Daarvoor zou je dagen nodig hebben. Veel mensen, waaronder ikzelf, liepen er wat diffuus rond, door alle indrukken. Het is gewoon teveel. Uiteindelijk ben ik maar doorgelopen tot ik bij de Sixtijnse kapel was. Aan het begin was ik verbaast dat er priesters ter beschikking stonden om mensen te helpen die door alle indrukken de boel niet helemaal meer op een rijtje hadden. Toen ik buiten stond had ik hier helemaal beeld bij.

Tegengeluid

Hoog tijd voor wat tegengewicht. Na alle religieuze indrukken ben ik aards gaan lunchen. Ik had trek in een hamburger en liep tegen een gele ‘M’ aan. Het is vloeken in de kerk, ik weet het. Maar ik moest de boel weer even in evenwicht brengen en de airco zoemde er zo lekker. Daarna ben ik met de nodige busverbindingen naar de wijk Trastevere, ook aan de westoever van de Tiber, gegaan. Kleine straatjes, steegjes en prachtige pleintjes. Totaal anders dan de rest van Rome. Ik heb er even heerlijk rondgeslenterd.

Kattengejank

Ook het Pantheon stond nog op mijn lijst om te bekijken. En daar trof ik het. Er begon net een klassiek concert in deze, als Romeinse tempel gebouwde en later omgevormde, kerk. Ik ben gaan zitten, met mijn ogen dicht en heb geluisterd. Geen flauw idee wat er gespeeld werd. Van alles en nog wat. Het was heerlijk rustgevend. Het ging mij goed af vandaag. Ik ben nog een uur of twee mijn neus achterna gelopen. Zo kwam ik bij het Largo di Torre Argentina. Een ruïne complex waar nu naar het schijnt zo’n 300 straatkatten huizen, die door vrijwilligers verzorgd worden. Ik denk dat ze vakantie of last van de warmte hadden. Er waren er maar een paar.

Wachtdag

Langzaam slenterend door de vroege avond ben ik teruggegaan naar het station. Onderweg op Campo de’ Fiori nog even gezeten voor een groot glas koud bier en toen terug naar de camping voor een douche en een late avondmaaltijd. De benen moe van het slenteren en de kop moe van alle indrukken maar terugkijkend op een prachtige dag in Rome. Morgen wordt een wachtdag. De trein vertrekt pas om zeven uur ‘s avonds en ik wil niet met alle tassen de stad in fietsen om de boel dan ergens achter te laten. Gelukkig mag ik op de camping blijven hangen, als ik maar afbreek en afreken. Dus ik probeer een beetje uit te slapen en lekker te lezen bij het zwembad of het restaurant terwijl ik alle mobiele apparatuur tot de nok toe vol met stroom aan het laden ben.

De laatste foto

Of ik het plan van de foto’s op het St. Pietersplein enz. nog uit ga voeren is te bezien. Eigenlijk wil ik met zo min mogelijk zweet naar het station fietsen en mij daar op een toilet even opfrissen en omkleden. Ik kijk wel hoe het loopt. Na zo’n lange tijd kijk ik ook uit om weer naar huis te gaan en heb ik stiekem ook wel zin in de reis.

A presto e saluti a tutti!

 

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.