Het was gisteravond erg gezellig op het terras van de camping. Samen met een oude bekende medefietster had ik een hapje gegeten en gingen we nog even een biertje doen. Toen ik mij afvroeg waarom het personeel met doekjes en tafels slepen begon bleek het al rond half een te zijn. Dat is voor deze vakantie (op de slapeloze disconachten na) een unicum. Het had wel wat gevolgen voor mijn biologische klok, die mij de afgelopen weken keurig tussen zes en half zeven uit bed hielp. Maar ach, warm zou het toch wel worden, dus waarom niet meteen goed beginnen? Met een broodje en een fles water in de tas naar de bus en daarna met de stoptrein naar Rome zelf!
Je hoeft niet te zoeken
Het eindstation van mijn boemel ligt op steenworp afstand van het Piazza del Populo. Met de neus in de boter. En omdat de metrolijn die daar loopt een paar weken uit de running is, heb ik de benenwagen maar genomen. Zo kwam ik min of meer per ongeluk al uit bij Piazza de Spagna, met de Spaanse trappen. En dat was nou net niet de bedoeling natuurlijk. Ik wou eerst even naar het grote station en een goede gids halen. Rome zit zo niet in elkaar. Je hebt geen gids nodig om het moois te kunnen zien. Je hebt alleen een gids nodig als je graag wilt weten welk moois je ziet. Het moois is overal.
Overrompeld door de pracht en praal
De stad overrompelde mij wel een beetje. Verschillende tijdperken zie je moeiteloos door elkaar. Een kerk op de resten van een Romeins bouwwerk, een winkelketen tegen de ruïnes van een kasteel. Moeiteloos lopen de eeuwen in elkaar over. Ik snap waarom het de eeuwige stad heet. Uiteindelijk ben in toch maar overgestapt op het OV. Ik had een dagkaart en die zou ik gebruiken ook. En in de metro en de bus was het ook erg aangenaam verpozen. Het kan heerlijk waaien op een metroperron.
Highlights
Op stazione Termini zit een hele grote boekhandel zodat ik nu een ‘Pocket Rouge Guide Rome‘ rijker ben. Daar heb ik al een aantal bekende en minder bekende highlights voor de komende dagen uit kunnen halen. Zo wil ik morgen het oude Rome gaan bekijken en ga ik onder andere de rij bij het Colosseum trotseren. Toen ik toch zo lekker aan het OV’en was ben ik er meteen even gaan kijken. Heel warm en heel druk maar ik weet nu zeker dat ik er naar binnen wil. Ook ben ik erg benieuwd naar het ‘Museo Storico della Liberazione‘. Da’s niet het oude Rome maar juist heel recent de tweede Wereldoorlog. Erg benieuwd hoe de Italianen daar hun eigen dubieuze geschiedenis laten zien. En natuurlijk zijn er nog veel meer prachtige plekken. Dus met de gids onder de arm en een dagkaart in de portemonnee gaat het helemaal goed komen.
IJdele toerist
Fietskleding en afritsbroek voelen na al die weken als stadse kledingkeuze niet helemaal goed. En als je dan toch in Italië bent moet je natuurlijk inkopen doen om een beetje voor de dag te kunnen komen. De Via del Corso bood uitkomst. Slippers, hip short (moet ik voor de kerken toch weer die afritsbroek aan) en dito shirt maken van de outdoor toerist weer een stadstoerist. Morgen alleen nog even voor schoenen kijken want mijn Teva’s vallen ineens wel erg uit de toon. En op slippers door de stad gaat op den duur toch ook zere voeten opleveren.
Mede door het iets latere vertrek (een uurtje) maar vooral door de overweldigende stad, kwam er van het idee om de ochtend in de stad en de middag in het zwembad te liggen, weinig terecht. Gelukkig was ik nog wel op tijd terug voor een koud blikje pils op een strandstoel en daarna een welverdiende en verkoelende plons in het water.
A presto e saluti a tutti!