Dag 33: Capodimonte – Lago di Vico

De zoektocht naar giornali, libri o rivisti internazionale is helaas slechts uitgelopen op mi dispiace, non. Ook het internet liet nog even op zich wachten dus moest ik mijzelf maar weer vermaken. Iets wat op de camping waar ik nu sta een stuk beter gaat. De voorzieningen zijn een stuk minder, er staan nog steeds vooral Italianen en ik ben de enige fietser zonder auto met drager. Wat het verschil bepaalt is dat ‘Camping Natura’ een soort buitensportcentrum is. Kanoën, mountainbiken, off-road excursies met een 4×4, dat soort zaken. Het is een beetje alsof de medewerkers zelf ook op vakantie zijn en het niet erg vinden als er af en toe iemand meedoet.

Cappuccino with a view

Wakker, inpakken en op de fiets. Ik was de camping echt zat. Vooral omdat er weer een disco was. Het begon om een uur of tien en ik heb het ook nog kwart over twaalf zien worden. Daarna ben ik in slaap gevallen. Ontbijten heb ik gedaan op de stille promenade met uitzicht op een wakker wordend meer. Een van de strandtentjes had zijn deuren alvast geopend voor de gemeentewerkers die het strand schoon aan het maken waren en een cappuccino meer of minder was voor de barrista geen enkel probleem. Daarna ging het via het dorpje Marta, over de kraterrand, naar beneden.

It ain’t half hot mum

De fietsdag was zo mogelijk nog eenzamer dan die van gisteren met Tuscánia als het enige stadje waar stilstaan de moeite waard was. Een soort van vestingplaatsje, deze keer aan het einde van een afdaling in plaats van een klim. Ik heb er kort even rondgetoerd en boodschappen gedaan. Van daar ging het, zoals het zo mooi heet, op en af. Veel door het bos zodat het niet heel erg opviel dat het alweer verschrikkelijk warm was. Dat kwam toen ik bij Vertralla een kleine detour maakte op zoek naar iets leesbaars. Tussen het drukke verkeer, op een open asfaltweg, was het alsof het water uit mijn bidons gewoon verdampte. Ik heb al een aantal dagen geen temperatuur meer voorbij zien komen maar het is volgens mij behoorlijk wat warmer dan het de afgelopen tijd geweest is.

Nutella

Ik weet niet of dat aan weersverandering of aan plaatsverandering te wijten is. Tegen het einde van de etappe moest ik weer een kraterrand over over. Een klimmetje tussen de hazelnootbomen. Daar stikt het hier van. Rond het hele meer (het stuk wat ik gezien heb in ieder geval) kom je ze tegen. Als hier een fikse bosbrand ontstaat dan schiet de prijs van een pot Nutella omhoog volgens mij. Op de camping heb ik niet eens een duik genomen maar na het opzetten van de tent op mijn matje een paar uur slaap ingehaald in de schaduw. Ik begin die levensstijl steeds meer te waarderen. Het is echt het enige wat je kunt doen zonder noemenswaardig zweten.

Handen en voeten VVV

Toen ik toch even in Vertralla was ben ik voor advies de tourist office ingelopen. Engels, Duits of Frans waren geen optie maar de man begreep mijn vraag naar een fietsbare route van Lago di Vico naar Lago di Bracciano. Ik kreeg een kaartje mee waarop hij de hellingen ingetekend had en een aantal wegen die ik echt niet moest nemen. Morgen rij ik die kant op en zoek ik een camping met iets meer internationale reuring om een rustdag in te lasten. Op zich zou ik nog wel een nachtje op Natura willen staan maar er is hier echt niets in de buurt. En om nu te gaan mountainbiken met mijn trekkingfiets lijkt mij vragen om ongelukken. Bergbeklimmen op Teva’s kan ook geen succes worden.

A presto e saluti a tutti!

 

Vraag of opmerking? Laat gerust een reactie achter.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.